die stemmen had ik als jongere ook... een gespleten persoonlijkheid luidde destijds de diagnose... toen ik zwanger was van mijn eerste kindje ging het vanzelf over en heb het ook nooit meer gehad... Ik heb wel ongeveer 8 jaar therapie achter me succes meid!!!
Allereerst vind ik het heel erg knap van je dat je zoiets met ons wilt delen. Heel veel mensen durven er niet over te praten omdat ze dan misschien in een hokje worden geplaatst. Maar ik zou idd naar je HA gaan om je door te laten verwijzen naar een psycholoog of een psychiater. Helaas spreek ik uit ervaring en ken ik iemand uit mijn omgeving die dit ook heeft gehad. Ik wil je niet bang maken meid maar in sommige gevallen kan het extreem zijn. Dat iemand denkbeeldige vrienden heeft die heel erg 'slecht' zijn. Een kennis van ons heeft zichzelf proberen te vermoorden daarom. Gelukkig is dat bij jou niet het geval, maar je weet nooit wat er kan gebeuren. Ik wens je heel veel succes!
He bah, wat naar moet dat voor je zijn. Maar zoals de rest ook allemaal al zegt. Ik zou gewoon naar de huisarts gaan en het daar voorleggen, hij kan je doorsturen naar een goede psycholoog of therapeut! Hoop dat je je gauw weer beter mag voelen!
idd hulp zoeken meid. het stukje van de stemmen herken ik niet, maar de rest is heel herkenbaar voor me. dat je ook zo totaal de weg kwijt kan zijn. heb je dan ook dat je je heel erg druk maakt( bijna in paniek) terwijl je je beseft dat het nergens op slaat. dat heb ik heel erg gehad. ik heb ook jaren therapie gehad, maar ben nu veel rustiger en geniet weer volop. zou het niet een pnd kunnen zijn? aangezien het sinds je kraamtranen niet meer weg is gegaan? sterkte en nee je bent zeker niet gek
die stap naar de huis arts te gaan is zo groot.. en moeilijk.. en elke x als ik met die telefoon in me handen sta lukt het me niet...
Misschien kan je man een afspraak voor je maken en desnoods meegaan? En voor dat je gaat een brief schrijven met daarin de dingen die je dwars zitten en wat je hulpvraag is?
Je moet het toch echt doen. Je moet. Als je het niet voor je zelf doet doe het dan voor je kind. Je hoeft je echt niet te schamen, ze zijn wel wat gewent. En de ha kan even niks met je klachten misschien kan hij je wel meteen door verwijzen. Doe het voor je zelf voor je kind. Sterkte.
Hoi meis, wat een rotsituatie waar je op dit moment in zit. Net als pnirmal vind ik ook dat je de drempel over moet en echt hulp moet zoeken. Het lijkt nu zo zwaar en groot maar met wat hulp zal het beter gaan. Je staat er niet alleen voor. Maar laat je wel helpen!
Je schrijft dat de stap naar de huisarts heel groot is. Het lijkt me ook ontzettend moeilijk om hulp te gaan zoeken. En nee, gek ben je niet...maar ik ben bang dat als je langer wacht, je dit wel kan worden! En dan kan/mag je straks niet meer voor je kind zorgen. En misschien hoef je maar heel even therapie of wellicht kan je je rust vinden met maar een klein beetje tijdelijke medicatie. Pnirmal schreef het ook al...doe het dan voor je kind... Heel veel sterkte met alles!
even een toevoeging: als je stemmen hoort kom je bij de psychiater terecht, niet bij een psycholoog. Wanneer je naar de psychiater wil dien je een verwijzing van de HA te hebben. Voor een psycholoog niet idd.
Ach meis toch, natuurlijk ben je niet gek, snap dat je dat denkt hoor, herken wel een beetje in jou verhaal, alleen die stemmen heb ik niet..het is ook heel moeilijk om naar de ha te stappen, maar echt meis, doen..je bent echt niet de eerste die daar zit en neem desnoods je man mee of een vriendin..maar echt je moet wel hulp zoeken, denk ook aan je kindje...maar vooral aan jezelf..hoop dat je snel een beetje rust hebt in je koppie. knuff
Ik sluit me aan bij bovenstaande reactie. Schaam je niet om hulp te vragen hoor! Je bent echt niet de enige.
Ik kom hier niet veel, ja als meelezer, maar wil hier wel op reageren. Allereerst heel knap dat je dit bij jezelf erkent. Ten tweede sterk dat je dit wilt en durft te delen met ons, je WILT dus wel hulp. De stap naar de huisarts is groot, zeker, maar ik vraag je, doe het! Voor jezelf en je kind. Ik deed het destijds niet, mijn gevolg was een post natale dep. Rot jeugd etc wat er tijdens mijn zw.schap allemaal uitkwam. Het resultaat, daar word ik, nu exact 2 jaar later nog steeds aan herinnert. Geen serieuze poging, wel n schreeuw om hulp, doe er iets mee meid, echt! Herken niet,alles, maar wel n eventueel gevolg. Doe het samen met je man, laat hem de afspraak desnoods maken en meegaan. Heel veel sterkte met alles!