Laatst heb ik een topic geopend betreft de situatie bij mijn zoon op school. Nu heb ik inmiddels met één leerkracht het één en ander kunnen bespreken en morgen staat er een gesprek met de overige twee omdat ik niet zo tevreden ben met de gang van zaken momenteel. Zo hebben ze besloten om mijn zoon een beloningssysteem aan te meten voor als hij niet slaat. Dit omdat hij te vaak spelenderwijs (zo blijkt uiteindelijk) een mep uit wil delen en net iets te fysiek 'irritant' is. Dit hebben ze echter klassikaal besproken (met kleuters!) waardoor het hele systeem eigenlijk niets meer uithaalde. Zo gingen kinderen hem uit zitten dagen, waardoor het spelletje alleen maar leuker werd. En zelfs van tijd tot tijd frustrerend en irritant voor hem. Conclusie: het is allemaal nog veel erger geworden. Nu heeft ook het klassikale gebeuren ervoor gezorgd dat eigenlijk alle ouders te weten zijn gekomen dat mijn zoon slaat. Met als gevolg: geroddel onder de ouders en kinderen die eigenlijk alleen maar kunnen praten over mijn zoon als het gaat om slaan. Het is zelfs zo erg dat hij niet eens liefkozend een schouderklopje meer kan uitdelen zonder dat er een kind keihard 'auw' roept, omdat deze nu ook door D. geslagen zouden zijn. Met andere woorden: de nadruk ligt veel te veel op hem en zijn negatieve gedrag, terwijl positief gedrag niet eens wordt opgemerkt. Daarnaast merk ik op dat de juffen hem onwijs strak lijken te houden. Zo mag hij niet meer hand in hand lopen met klasgenootjes (zo ook vanmiddag tijdens een schooloptreden, waar natuurlijk ook weer alle ouders even nadrukkelijk te zien krijgen dat zoon een andere behandeling krijgt op deze manier) en reageert in ieder geval één de juffen elke keer onwijs gepikeerd op hem. Voorbeeld: na het optreden liep hij richting mij, omdat hij dacht dat hij naar huis mocht. Ik zei dat ze eerst nog even naar de klas gingen om hun jassen te halen en bracht hem naar zijn klasje. Daar pakte de betreffende juf mijn zoon bij zijn arm zette hem in de groep en zei echt overdreven snauwend dat "dit niet de bedoeling was meneer en dat hij mee moet om de jas te halen." Op zich ben ik helemaal voor het feit dat de kinderen gewoon naar de leerkracht moeten luisteren, maar in dit geval had ik hem al aangesproken, het uitgelegd en stond hij gewoon weer bij de klas. Daarnaast. De toon viel bij mij gewoon niet lekker. Ik dacht daarbij ook dat was afgesproken om een time-out te geven (omdat hij niet doorheeft wat hij fout doet) maar laatst hoorde ik toch dat hij gestraft was door middel van dat hij niet naar buiten mocht. Morgen heb ik dus een gesprek met de andere twee leerkrachten over hoe het slaan aangepakt moet gaan worden. Ook om te zorgen dat het afgestemd wordt tussen de 3 leerkrachten onderling. Ik maak me toch ergens zorgen. Ik ben zo bang dat het plezier in school dadelijk van hem af wordt genomen, iets wat ik echt niet wil.
Wat klinkt het allemaal gemeen! Ik vind het echt zorgelijk klinken. Mijn dochter loopt regelmatig nog wel eens uit de rij weg, dan stopt de juf de rij en haalt d'r op. En slaan deed ze ook, maar dat is na een paar keer op de nadenk stoel over, door er niet teveel nadruk op te leggen. Ze heeft nu ook een sticker kaart en dat is dus geeneens met haar zelf besproken, alleen met mij, en het valt haar dus niet op dat niemand het heeft alleen zij. Omdat ze t toch niet snapt, ja alleen dat als ze goed luistert/lief is een sticker krijgt. Het klinkt heel erg als mijn dochter jou verhaal, alleen bij jou lijkt alles helemaal verkeerd te zijn aangepakt!!
Het lijkt inderdaad op elkaar als ik het zo lees! Alleen lijkt het inderdaad alsof het 'verkloot' is en ze nu geen weg terug meer weten. Daarnaast lijkt mij het ook dat hij het ook nooit gaat leren als ze hem krampachtig bij zich houden. Zo zit hij in de kring dus ook dikwijls naast de juf en niet tussen de kinderen.
Ik vind het echt heel zielig voor je zoontje hoe er door de school met hem wordt om gegaan. Doordat het beloningssysteem met de hele klas besproken is krijgt hij geen eerlijke kans om het slaan te verminderen en zo te lezen lijkt de juf/juffen het gedrag alleen maar te benadrukken door zo negatief op hem te reageren. Ik zou zo snel mogelijk een goed gesprek met de juffen aan gaan als ik jou was, want dit wordt alleen maar erger denk ik. Oh dat gesprek heb je al geregeld zie ik goedzo!
Wat een rare manier van 'leren' als hij telkens naast de juf zit. Ze zouden hem wat meer vertrouwen in zichzelf moeten geven door kleine taakjes te doen. Hier hebben ze hulpje van de juf, en dat kindje zit naast de juf en mag de bakken pakken en andere kleine dingetjes doen, hierdoor heeft ze wat meer zelfvertrouwen gekregen en voelde zich op een goede manier speciaal. Ik had laatst een uurtje dat ik mee mocht kijken, ik maakte me zorgen of ze wel luisterde en omdat ze vaak zit te draaien op d'r stoel maakte ik me zorgen, maar door t uurtje kijken ben ik wel gerust gesteld, alle kindjes deden zo en niemand zat stil of luisterde direct. De klas was wel erg rustig omdat de juf het wat 'negeerde' en alleen bij hele onrustige dingen ingreep. Dan schrokken de andere kindjes weer en was t weer even rustig. Ik zou een lijstje maken voor jezelf wat je veranderd wil zien want t is nogal wat!
Ik vind de school echt niet pedagogisch verantwoord omgaan met je zoon hoor. Bij mijn zoon in de klas zat ook een kindje wat erg agressief kon reageren. Mijn zoontje was steeds de klos. Op het schoolplein werd er vaak over gesproken tussen de ouders onderling. Ik ben naar het schoolhoofd gegaan om een oplossing voor mijn zoontje te zoeken, omdat hij het vreselijk vond om nog naar school te gaan. En hij was heel duidelijk. Het gedrag van het andere kind werd niet met mij besproken! En hij accepteerde het gepraat erover op het schoolplein ook niet. Hij wilde wel met mij praten over hoe we mijn zoontje een prettige tijd konden geven op school. Keurig! Wij als ouders zijn ook aangesproken over het praten op het schoolplein over een kind van 4. School hoorde volgens hem een veilige plek voor iedereen te zijn. Dus ik vind dat de leerkrachten op jouw school echt eens achter hun oren moeten krabben, en zich schamen.
Dit lijkt mij inderdaad ook vanzelfsprekend. Nu reageert mijn zoon niet agressief, maar gewoon te vaak fysiek. Desalniettemin niet leuk voor andere kinderen en heftig voor de jongere kleuters, maar ik blijf het gevoel houden dat ze dit nooit openbaar hadden mogen maken op deze manier.
Het kan ook goed uitpakken: bij mijn oudste dochter heeft de juf dit ook op die manier gedaan. Ik stond er eerst niet achter, maar het heeft bij haar in de klas goed uitgepakt. (Het ging om een jongetje met zee fysiek gedrag, met bij verschillende andere kinderen blauwe plekken en schaafwonden ed tot gevolg.) Maar het is absoluut een risico. En daarnaast is de houding van de juffen ERG belangrijk en zeer bepalend. De klas voelt ook wel aan hoe de juf(fen) er tegenover staan en dat beïnvloed vanzelfsprekend hun gedrag.
Als de leerkrachten het goed aanpakken is het juist heel krachtig als een aanpak met de hele klas besproken wordt. Het wordt dan normaal om met elkaar te bespreken dat de een nog af en toe in zijn broek plast, de ander afscheid nemen moeilijk vindt en weer een ander af en toe moeite heeft om de handen bij zichzelf te houden. Dat is namelijk de maatschappij, iedereen is anders. Het grootste kracht (of breek)punt zit hem in het gegeven dat je als groep voor elkaar zorgt. Dus; iemand heeft iets en we gaan samen kijken hoe we degene kunnen helpen. Zo creëer je een veilig klimaat waarin diversiteit mag en waarbij iedereen elkaar steunt omdat je klasgenoten bent. Wat ook goed is om te bedenken is het gezichtspunt van de leerkracht; als jouw kind slaat (ik ken niet je hele verhaal hoor), betekent dit waarschijnlijk dat jouw kind niet lekker in zijn vel zit en iets nodig heeft. Maar de leerkracht heeft nog een x aantal kinderen in de klas die ook veilig naar school moeten kunnen gaan. Een leerkracht zal altijd deze twee kanten af moeten wegen en dan vinden ouders er ook nog iets van. Het staat of valt met een goed plan, aandacht voor beide kanten en kaders. Dat een kind slaat komt ergens vandaan en dit wil je achterhalen, maar slaan kan niet getolereerd worden. Grenzen bieden hoort ook bij een veilig klimaat. Ik zou op een informerende manier naar de leerkrachten toe gaan en aangeven: hoe kunnen we de situatie ombuigen voor mijn kind en voor de andere kinderen in de groep? Wat hebben we daar voor nodig? Wie neemt welke verantwoordelijkheid op zich? En als we een plan van aanpak hebben, wanneer maken we een tussenevaluatie en eindevaluatie? Succes!
Ergens snap ik je punt. Dat is ook precies waar bij mij de twijfel zit en aanvankelijk zat toen ik hoorde dat het systeem besproken was. Echter vind ik wel dat je als leerkracht zijnde moet kunnen bepalen of je te maken hebt met het juiste 'klimaat' om dit te kunnen doen. Nu heb je het over kinderen van 4, 5 jaar. Niet dat ik denk dat kinderen van die leeftijd gek zijn, maar ik denk wel dat dit te jong is om te begrijpen waarom zoiets besproken wordt. Althans; een kind van die leeftijd zal niet adequaat kunnen helpen. Misschien geldt dit trouwens niet voor elke klas hoor, maar hij zit nou eenmaal in een vrij druk klasje. Met veel rouwdouwers van jongens. Het is trouwens geen agressief of venijnig gedrag. Van hard slaan is ook geen sprake volgens leerkracht A. Die trouwens ook bemerkte dat hij na het bespreken van het stickersysteem flink uitgedaagd werd tot een soort van hardhandig tikkertje spelen.
Ik ben het eens met degene voor mij. Belangrijk is om erachter te komen waarom je zoontje slaat/fysiek is, maar tegelijk de veiligheid van de andere kinderen te waarborgen. Ik begrijp dat het voor jou al ouder niet fijn overkomt op deze manier. Goed dat je er een gesprek over aangaat en hopelijk komt er een positievere uitkomst uit.
Zelfs kleuters kunnen dit hoor (Meedenken in mogelijkheden en oplossingen om iemand te ondersteunen) maar dan moet je als leerkracht wel goed begeleiden. Als jouw kind zich uit laat dagen om mee te doen met hardhandig tikkertje, zou het zo kunnen zijn dat hij zich teveel door anderen laat sturen. Je kent het wel; Pietje jent Klaasje net zolang totdat Klaasje een mep verkoopt en juf ziet de mep en niet wat Pietje deed. Het zou ook zo kunnen zijn dat de juf last heeft van vertrutting; jongens spelen nu eenmaal anders dan meisjes en zijn fysieker. Niets mis mee als het maar wel gelijkwaardig blijft. Een gesprek met de leerkracht kan altijd en ik zou dan dus insteken op oplossinggericht denken voor jouw kind én voor de groep.
Dat is inderdaad de bedoeling van het gesprek. Ook om de 3 leerkrachten op één lijn te krijgen over een plan van aanpak. Sowieso ben ik van mening dat het wellicht beter is om één streep te trekken betreft het gedrag van de jongens. Niet 'vertrutten', haha. Omdat jongens altijd jongens zullen blijven, maar ik krijg nu het idee dat de streep getrokken wordt onder het gedrag van mijn zoon. Maar dan spreek je al over escalatie. Daarnaast denk ik dat het beter is om hem niet af te zonderen van de klas. Dus niet apart zetten in de klas, niet alleen maar met de juf in de rij mogen lopen etc. Simpelweg omdat er dan constant aandacht wordt gegeven aan eventueel negatief gedrag zelfs op momenten dat dit niet aan de orde is en tsja. Negatieve aandacht.... Qua gelijkheid ben ik het helemaal eens trouwens! Wat in het gros van de gevallen ook opgaat. Alleen ueh... mijn zoon maakt dus geen onderscheid en betrekt ook graag de stille kindjes in het ruwe spel en ik kan me voorspellen dat dit voor hen onwijs heftig is. Al met al is het gedrag eerder irritant als zorgelijk hoor, maar de situatie is onwijs verwarrend en ik zie dat dit hem geen goeds heeft gedaan en doet. Maar dat kan ik gelukkig ophelderen.