Het is ook absoluut niet zo, dat ik het zat ben helemaal niet zelfs, ik denk zelfs dat ik het straks enorm ga missen zwanger zijn en die kleine in mn buik voelen, maar ik ben alleen zo ontzettend nieuwschierig naar de kleine dat ie van mij wel mag komen!
kan het me goed voorstellen! door een vriendin met 2 te vroeg geboren zoontjes ben ik me er erg van bewust hoe fijn het is dat ze nog in mijn buik zit en zich nog kan ontwikkelen! ik geniet sowieso van mijn zwangerschap, maar daarnaast hoop ik dat het moment van bevallen het moment is dat voor mijn baby het beste is. gaat het goed met je zoontje nu? vast een moeilijke tijd geweest?!
ik denk dat het heel erg te maken heeft met hoe je je voelt. Bij Britt voelde ik me aan het eind van de zwangerschap nog heel goed en was ik het dus ook niet zat. Ik vind deze zwangerschap veel vermoeiender en ik voel me nu al alsof ik hoogzwanger ben, dus begin de grootste lol er al wel af te krijgen. Maar weet ook dat ik het straks weer ga missen dus probeer ik ook bewust te genieten.
Toen ze bij ons met 38,2 weken de baby wilden halen, vond ik dat helemaal nog niet leuk. Ik vond het nog zo lekker met die dikke buik, hij zat me nog niets in de weg. Maar aan de andere kant vond ik het ook geweldig dat hij al zo snel zou komen, een heel dubbel gevoel dus.
dat ben ik wel helemaal met je eens! Straks als we niet meer zwanger zijn besef je ineens dat je het mist, nu is de beeb nog een beetje lekker voor ons alleen, en straks "moeten" we hem met de buitenwereld delen.
Helemaal mee eens Ons meisje werd met 28w6d geboren en had het graag uitgelopen. Een vriendin van de was het al met 18 weken zat.