Hier ook een eenzame muts... heb altijd veel vrienden gehad en nu.... een paar kennissen. Voel me steeds vaker eenzaam en het knaagt behoorlijk. *einde klaagmodus*
hihi mijn uberwschatte vriendin waarvan ik dacht dat ze vrienden bij de vleet had... stond gister op de stoep "hoi, mijn telefoon ging stuk in de vakantie en ik ben dus je telefoonnummer kwijt.. " en toen later zei ze "ik heb je wel gemist in de vakantie hoor! echt veel vriendinnen voor gewoon lekker even kletsen of wat te drinken heb ik niet" Erg leuk want ik had dr ook wel een beetje gemist in dr vakantie stiekempjes (en zo vaak zien we elkaar niet eens.. allebei druk met man, kind en werk.. en zij is in het weekend ook druk.. dus vaak blijft het bij whatsappen en een snelle kop koffie)
Hier ook weinig vrienden... En de vrienden die we hebben kennen we allemaal ergens anders van, dus het is geen 'vriendengroepje'. De vrienden die we hebben zijn ook vooral stelletjes waarbij we dan echt ouderwets 'op visite' gaan (lekker spelletjes spelen of wat eten). Ik heb ook een 'beste vriendin' sinds de basisschool, maar zij lijdt zo'n ander leven dan ik. Zij heeft wel een vriendengroep waarmee ze veel uitgaat etc. We sporten wel eens samen of af en toe gaan we eens shoppen, maar het is niet zo dat ik haar alles vertel en we spreken elkaar gerust een paar weken helemaal niet. Maar het is wel altijd gezellig met haar. Misschien een beetje triest, maar mijn beste 'vriendinnen' zijn mijn moeder en mijn zus. Wij lopen allemaal wel de deur bij elkaar plat. Oh, en mijn vriend is mijn beste maatje natuurlijk! En ik vind het eigenlijk wel prima zo
mja ik denk ook niet dat ik een hele hechten vriendengroep zou kunnen onderhouden qua aandacht op het moment nu al het gevoel dat ik continu loop te rennen... dus wat dat betreft is het niet zo gek
Vrienden? Wat zijn dat? Ach ik heb een paar "vriendinnen" die ik zo nu en dan spreek en zelden mee afspreek. Maar verder nee niemand. Ik train (voetbal) 1x in de week en daar leef ik echt naar toe ! Heerlijk vind ik dat een beetje onder de mensen maar vriendinnen zijn het niet, misschien komt het nog ken ze ook nog niet zo lang.
Jammer dat er zoveel zijn die zich soms toch wel eenzaam voelen. Het is soms gewoon fijn even je verhaal te doen en lief en leed met iemand te delen. Heb twee kindjes en zie de hele week geen mens. Een keer in de week misschien maar verder niet. Vraag mij af of jullie wel goed contact hebben met jullie familie?
Mijn echte vriendinnen zijn op 1 hand te tellen.. Verder zijn er natuurlijk een bluk vrienden cq kennissen die je dan weer vooral op verjaardagen ziet of waarbij we ff een bakkie doen als het uit komt. Maar dat zijn niet de meiden waarmee ik echt lief en leed deel. Dagelijks hen spreken doe ik niet. Maar als je elkaar spreekt is het altijd goed zonder dat iemand wie dan ook veroordeeld voor het nooit hebben van tijd. Iedereen heeft een eigen leven. Ik ben een van de weinigen met zoveel vrije tijd (hopelijk binnenkort verandering ivm fulltime baan). En ja dan voel ik mijzelf weer een saaie huismu(t)s.
Vriendinnen en kennissen heb ik gelukkig wel genoeg. Merk alleen dat ik sinds mn verhuizing hier zo moeilijk contacten opdoe. Werk in een andere plaats, ken hier alleen de vrienden van mn vriend. Wel gezellig met feestjes maar niet om zo even bij op de koffie te gaan. En dat mis ik nu wel. Mn vriendinnen wonen in Rotterdam en verder. Ook woont mn fam ver weg. De meiden van de ZH/Zeeuwse eilanden... Ik kom van het bovenste eiland van ZH!
Ik heb ook bijna geen vrienden, had 2 goede vriendinnen, de ene spreek ik al jaren niet meer na een ruzie. En de andere woont 100 km verderop dus helaas zie ik die nu ook veel minder.. verder is mijn man mijn beste vriend! Ik vraag mij ook altijd af of ik de enige ben die zo weinig vrienden heeft.. Want daarnaast heb ik ook al geen contact meer met mijn familie (schoonzus was ook 1 van mijn beste vriendinnen, spreek ik nu ook niet meer) Dus soms is het best eenzaam.. vooral nu ik een zoontje heb gekregen en veel thuis zit (nog steeds met zwangerschapsverlof)