Ik geef ook niet om uiterlijk, nja in zoverre dat me dochter en wel leuk uit moet zien.. vind het ook nog steeds heerlijk om te showen met dr. Ik zelf vind ik minder belangrijk, Meestal komt het neer op een jeans en een basic shirtje, wat mascara en kohl potlood. Soms als ik er zin in heb wordt het een skinny jeans met laarsjes, tuniekje en de mascara en oogpotlood wordt aangevuld met wat oogschaduw en me haar verwend met wat mousse. Afgelopen dagen ben ik de deur niet uitgeweest dus toen kwam de meest afgrijselijkste jogging broek en shirt om de hoek kijken.. haar in de wir war, geen make up.. en wie dan bedenkt om me te bezoeken is jammer dan... Ik ben thuis!! Andere mensen boeit me niet zo, ik heb veel liever een eerlijk en lief persoon om me heen dan een uit de hoogte gevallen geval die heel de dag in de spiegel kijkt of weet ik het.. Maar ik moet ook bekennen dat ik het ontzettend heerlijk kan vinden om zomers op een bankje te gaan zitten en mensen te kijken. Niet zo zeer om te veroordelen... Maar meer om mezelf te verwonderen want een hoop verschillende types er bestaan. En als ik dan een serieus een echt echt dik persoon of iets ziet wandelen in een rok dat je dr string ziet en een topje dat ook overbodig is, dan moet ik stiekem toch wel een beetje lachen hoor.
grappig... ik herinnerde me een post van jou over je meisjes verjaardagsjurk (die zwart-witte... prachtig ding overigens! ) en daardoor had ik het idee gekregen dat jij juist heel erg van de uiterlijkheden was. Zo zie je maar weer, hoe vooroordelen zich op zo'n forum kunnen vormen. (of misschien ben ik te snel in mn oordelen ) Maar deze post maakt een hoop duidelijk: weer een vooroordeel aan barrels, hoera!
ja ik snap dat je dat denkt. Als je in mijn album kijkt zie je ook een foto van mij en hoe ik er zelf uitzie. Dan zal je misschien van mening veranderen. Wel leuk dat je mijn moppies verjaardagsjurk nog herinnert. O wat was ik trots die dag... En ik snap heel goed dat ik hier over kom als merkengeil en uiterlijkgericht. Want ik zit in elk shoptopic/kinderkleding gerelateerd topic op dit forum (ik heb een man die s avonds werkt en verder geen leven ). En heel stom... mijn dochter is nu 2,5 en ik kijk al naar verjaardagsjurken voor dr hoor... dat is echt het toppunt van het jaar voor mij (ik zei toch dat ik geen leven heb ) Dus vandaar dat ik mezelf niet snap o en de fotos in mijn album zijn overigens normaal bedoelt om kleding te showen voor andere shopmamas hoor. Die net zo maf zijn daarmee als ik. Dus niet om andere redenen ofzo (kan me voorstellen dat dat zo over komt als iemand van een ander topic in mijn album kijkt)
Wij vieren morgen een verlaat Sinterklaasfeest en ik kan me nu al verheugen op ons meisje haar nieuwe rok, mooie shirt erboven en haar prachtige nieuwe maillot aan te trekken Speciaal gekocht voor dat moment, nog nooit gedragen Ach ja.... Whaha misschien is dat het hier dan ook nog wel een beetje: verder geen leven hebben hahaha Mijn man is dan 's avonds wel thuis maar ligt soms (zoals nu ) op de bank te slapen ghehe... Overigens kan ik je gedachtegang over een joggingbroek heel goed volgen! Zo vind ik het raar dat mijn man thuis wel eens een trainingsbroek draagt... Da's voor mij echt iets wat je na het sporten of 's avonds op de camping draagt Wij noemen het hier dan ook altijd zijn campingsmoking! Nee hoor meid, lekker zo doorgaan! Is alleen maar goed voor je kids! Zo roept onze dochter wel tig keer per dag 'mhooooi' wanneer ze iets leuks ziet! Een heerlijke instelling toch!
Ben zelf wel een echte tutterd! Make-upje, haren elke dag doen (heb zelf krullend haar dus kost me niet veel tijd)...en kleren....I LOVE IT!!! Hou van fashion!! Nagellak...parfum, cremetjes... ja ja jaaaaa!! Daarentegen tut ik mijn dochter juist veel minder! Juist omdat ze nog zo klein is (2 jaar) wil ik dat ze vrij kan spelen zonder beklemmende rokjes of spelden in haar haren.' Dus hier een beetje omgekeerd. Ik shop wel veel voor haar, hoor. Moet er leuk uitzien, maar vooral comfortabel haha. Dus hier omgekeerd
@Debby je bent echt niet rijp voor de psygiater hoor ik herken wel delen van je verhaal ik ben best onzeker over mijn figuur, ik zie eruit alsof ik permanent 8 maanden zwanger ben, maar aan mijn banner is af te lezen dat ik al een tijdje aan het ontzwangeren ben Gelukkig krijg ik geen nare reacties ofzo maar ik walg van mijn eigen lijf als ik die walvis weer eens op een foto zie. Vandaar dat ik nu ook 3 keer in de week in de sportschool zit. Maar apart van dit, kleed ik me totaal niet modieus en volgens de laatste trends. Make up is bij mij zo min mogelijk. ik geef er verder helemaal niks om. Alleen als ik naar een groot feest ga dos ik helemaal op Dat van het mensen kijken: mijn vriend en zijn familie (voornamelijk zijn vader) hebben er een handje van om bij elke scheve neus iets te zeggen. in het begin merkte ik dat nog niet maar later viel dat me echt op . Ik kan er wel wat van zeggen, maar zoiets zit o ingebakken dat krijg ik ze niet meer afgeleerd en eerlijk gezegd doe ik het ook wel eens wat overigens niet wil zeggen dat ik die persoon minder waardig vind. Wat betreft mijn kind: tuurlijk vind ik het ook fijn dat hij zoveel complimentjes krijgt. Ik kleed hem ook zo stoer mogelijk, want hij is van geboorte af aan al nooit echt een baby geweest maar meer een mini mannetje. Alleen vertik ik het om merkkleding te kopen. ik vind het niet nodig. Met alle respect voor de dames die wel merkkleding kopen, ieder zijn keus. Er is zat leuke kleding voor die kleintjes, ze groeien er heel snel uit en het kost een hoop terwijl je alleen extra voor de naam betaalt.
glimworm wat lijkt het me vreselijk als je niet van je eigen lijf houdt. Ik weet 100% zeker dat je er niet 8 maanden zwanger uit ziet, dat dat gewoon in je eigen hoofd zit. Misschien zie jij je lijf anders dan ik. Misschien is het niet zo "mooi" meer als dat het ooit is geweest. Maar jouw lijft heeft het allermooiste gemaakt in jouw leven, is 9 maanden lang het huisje geweest voor je zoon en heeft je een prachtgeschenk gegeven. Is dat niet wonderlijk fantastisch van jouw lijf? Niet een reden om super blij te zijn met wat je hebt gekregen? Ik zal eens naar mezelf kijken, ik had maatje 40/42 toen ik ging trouwen (vlak voor ik zwanger werd van mijn dochter). Op dit moment heb ik maat 48 en ben echt te zwaar. Door 2 zwangerschappen en 2 keer borstvoeding zijn mijn borsten gaan hangen. Mijn buik zit van boven tot onder (zelfs boven mijn navel) vol met straie. Ik zou wel graag iets lichter willen zijn. Omdat het gewoon veel onhandigheden met zich meebrengt, mijn conditie prut is en ik bijna niet in gewone winkels kleding kan kopen en dat zwaar onhandig is. En toch schaam ik me nooit. Geen seconde. Zelfs niet naakt in de sauna. Sowieso intresseert het me bar weinig hoe anderen naar me kijken maar verder ben ik supertrots op mijn lijf en er superblij mee. Mijn lijf heeft kort na elkaar 2 zwangerschappen volbracht. En hoewel ze allebei met een keizersnee zijn geboren ben ik er toch trots op wat mijn lijf allemaal kan. Toen ik weeen had van mijn zoontje heb ik mij zo verbaasd over de krachten van de natuur en hoe dat allemaal werkt. Mijn zoontje heeft 6 maanden na zijn geboorte uitsluitend geleefd op de melk die mijn prachtige lijf heeft gemaakt. Het gaf hem alles wat hij maar nodig kon hebben. Ik kan met de beste wil van de wereld geen hekel hebben aan mijn lijf. En jezelf vergelijken met een walvis is gewoon denigrerend naar jezelf toe. Ten eerste: wat is er mis aan een walvis, zijn mooie beesten hoor... en ten tweede: jij lijkt op de verste verte niet op een walvis. En ik weet zeker dat als jij 10 goede vriendinnen eerlijk naar hun mening zou vragen dat je nog verbaasd zal zijn. Jij denkt zelf heel anders over jouw lijf dan anderen. Is het niet verspilde moeite/energie/verdriet om je zo ongelukkig te voelen over jouw lijf?
dank je wel. ik zou willen dat andere vrouwen die zich zorgen maken of hun uiterlijkheden het zo zouden kunnen zien. Op dit moment staan mijn 2 moppies in hun pyama en pantoffeltjes voor de tv met dirk scheele de pantoffelpolanaise te doen en dan zeg ik wel eens tegen mijn man: "dat heb ik gemaakt!" hij heeft weliswaar een deel van het "recept" gegeven maar dat heb ik toch maar mooi gedaan. En dan ben ik gewoon heel trots en dankbaar. Maar als ik hier met vriendinnen over praat (behalve mijn beste vriendin) dan kijken ze me aan alsof ze het in keulen horen donderen. Ze vinden me vaak behoorlijk alternatief. En hoewel ik graag mijn eigen lijn trek is het soms wel jammer om anders te zijn dan anderen...
Vind ik ook. Ik heb dan wel een maatje 36, dus wat dat betreft kan ik niet meepraten, maar ik heb niet echt een "mooie" boezem: één kant a, andere kant aa. Dus klein en a-symetrisch. Maar die borstjes voeden al wel mooi 9 maanden mijn kleine meisje, en ze groeit er super op. Dus ik heb gewoon de mooie borsten ter wereld. zo! oh, en in mn eerder post bedoelde ik niet dat ik dacht dat je "merkengeil" was hoor, maar meer gewoon zelf ook dol op jurkjes, make-up, hoge hakken enzo