Hier ook zo een fase gehad, gewoon genegeerd. Overigens vind ik het wel heel belangrijk dat ze onze voornaam kennen (als ze ons ooit eens kwijt zijn bijvoorbeeld)
Ilana doet het ook wel eens, maar meestal noemt ze me mama. Ik kan me er niet druk om maken. Er zijn ergere dingen. Ik heb het van huis uit ook geleerd, toen mijn moeder vrijwilliger was in het buurthuis met de kinderclub. Alle kinderen noemden iedereen daar bij de voornaam.
Ja ik vind het eerlijk gezegd ook respectloos. Dan heb ik het uiteraard niet over jonge kinderen zoals mijn zoontje waarbij het waarschijnlijk een fase is. Verder ben ik echt niet zo van de regeltjes. Mijn zoontje hoeft van mij ook echt geen u te zeggen, dat wil ik niet eens! Maar mama en papa vind ik toch wel een must. Als ik andere oudere kinderen hun ouders bij hun voornaam hoor noemen vind ik dat ook altijd zo afstandelijk klinken. Dit is puur mijn gevoel hoor, het zou best kunnen dat de ouders en kinderen in kwestie dat helemaal niet zo ervaren.
Ik zou het ook niet leuk vinden. Mijn zoontje zegt ook mama sinds een paar weekjes en vind het heerlijk om te horen Het voelt alsof er een afstand is als hij mij bij mijn voornaam zou noemen. Mijn zwager noemt mijn schoonvader wel bij voornaam. Ik heb hem in 4 jaar tijd nog nooit pa horen zeggen Dat vind ik gek.. Maarja
Vast een fase, hier deed ze het laatst bij papa voor het eerst. Maar tot nu toe is het bij die ene keer gebleven. Dus gaan er hier niet verder op in. Moest er wel om lachen want ze was m net zo aant roepen als ik altijd doe.
Als ze ouder zijn vind ik het ook niet nodig. dan zou ik ook zeggen dat ik het niet hebben wil en idd respectloos. maar op deze leeftijd heeft het volgens mij meer te maken he das interessant en het leren van de namen.
Ik vindt dat echt zo apart en raar :S Idd erg afstandelijk! Hele goeie kennis van mij (vriendin) zei/zegt ook voornaam tegen haar beide ouders. Toen ik kleins was zei ik het altijd echt raar vind en dat haar ouders het niet erg v inden haha! Het is mama en papa niet .. Jantje of grietje 1keertje vind ik ook niet zo erg
Hier precies zo. Mij interesseert het niet, mijn man vind het vreselijk. Ik noemde mijn vader ook altijd bij zijn voornaam, dat wilde hij zelf, hij vond 'papa' vreselijk klinken
Mijn ouders noemde ik ook altijd bij hun naam. Nooit papa of mama gezegd. En ik had zeker wel respect voor ze hoor! Kids noemen ons wel papa en mama. Ze weten onze voornamen en gebruiken die heel soms ook. Vind ik prima, ze weten heel goed dat we papa en mama zijn. Bovendien noemen de vriendjes van hun ons ook bij onze naam, dus niet zo gek dat ze dat zelf heel soms ook doen.
Mijn zoon noemt mij ook wel eens bij de voornaam, ik zit er ook niet zo mee. alle kinderen doen dit geloof ik wel eens. Ik zeg er nooit wat van en 97% ben ik gewoon mama. 3% mijn voornaam dus haha maar zit er niet mee, geef gewoon antwoord
Ik deel je mening, maar het is wel een fase die ze rond die leeftjd doorgaan! Bijna elk kind doet het, tot ze zich weer beseffen dat het heel speciaal is dat alleen zij jou mama mogen noemen! Maar wel goed dat je dat op een rustige manier uitlegt!
Ik zou ook neit willen dat mijn kinderen mij bij mijn voornaam noemen. Een tijdje geleden werd ik door een kennis bij mijn voornaam aangesproken, en daar stond mijn dochter bij, later vroeg ze: Mama, wie is 'Leona' ? Toen heb ik haar uitgelegd dat ik dat ben, maar dat ik voor haar gewoon mama ben. En daar is eht bij gebleven
Ik vind het wel fijn dat onze kids ons nog steeds papa en mama noemen. De jongste noemt mij vaak mama 'voornaam', maar dat komt omdat haar nichtje regelmatig hier speelt en ze zich dan geregeld vergissen. Nichtje zegt perongeluk mama tegen mij, terwijl ze me normaal gewoon bij de voornaam noemt, dus mama 'voornaam' is een leuk alternatief. Laatst lag mijn tante ook in een deuk. De meiden hadden bij haar gelogeerd en wij gingen ze ophalen, een poes leek te schrikken van mijn man. Zegt onze jongste dochter heel lief tegen het poesje:'je hoeft niet bang te zijn hoor, dat is maar 'voornaam man'. Mijn man heeft zijn schoonouders eigenlijk nooit pa en/of ma of iets dergelijks genoemd. Maar hij heeft echt wel respect voor ze. Ik merk dat ik tegenwoordig als ik het over mijn ouders heb, zeker met mij man en broertjes en schoonzusjes erbij, mijn ouders ook bij hun voornaam noem.
Ze wist echt niet hoe je heet dan? Hier weet ze wel onze voor en achternaam, lijkt me ook wel zo verstandig.
Nee ze wist het echt niet. De achternaam wel. Moet ook zeggen dat me daarna is op gevallen dat maar weinig mensen mijn naam noemen Het is meestal een afkorting ervan, of als er kleine kinderen bij zijn is het meestal tantie.
Deze discussie is hier geloof ik al meerdere keren gevoerd . Ik persoonlijk zou het prima vinden als mijn kinderen me bij mijn voornaam noemde. Ik en mijn (half)zusje en -broertje noemden/noemen onze vader ook gewoon bij de voornaam. Altijd gedaan ook.
Ja precies! En opzich is het natuurlijk goed dat hij weet hoe ik heet (al vraag ik me af of hij het ook nog weet wanneer het hem zomaar is een keer gevraagd wordt). En ik lig er ook echt niet wakker van als hij het een paar keer zegt. Maar ik wil wel voorkomen dat dat een gewoonte wordt.
Dat laat ik aan hen over, tot nu toe zeggen ze mama maar als ze me bij m'n voornaam willen noemen vind ik dat ook prima.
mijn zoontje noemt mij wel eens bij mijn voornaam, maar dan meer als ik niet luister... dan gaat het zo ; mamaaa kijk eens, mamaaaa mama kijk nou eensssss MUISSSSSSSSSSSSSS hjihihihihihi