Dat doet mijn 2,5 jarige dochter nu ook! Geen idee hoe ze erop is gekomen, maar het klinkt (nog) wel lief. Ik laat over 14 jaar weten of ik het dan ook nog leuk vind
Mijn dochter noemt me ook wel eens bij mn voornaam, is meestal uit gekkigheid. Maakt me echt niks uit.
Zou er zelf niet zon probleem van maken. Ons zoontje heeft ook net ontdekt dat ik behalve mama nog een 'echte naam' heb. Hij vindt het erg leuk om me bij de naam te noemen. Ik zeg altijd: Ja, mama heet t.. maar jij mag mama zeggen.
Ze is echt een 16 jarige met alles wat daarbij hoort en dan klinkt Mamsie nog zo lekker bekend van toen ze kleiner was....heerlijk gehoor!
Nou ja dingen opleggen? Ik weet niet of je het zo moet zien. In zekere zin doe je dat natuurlijk wel. Maar goed, we leggen onze kinderen dan toch allemaal dingen op? Zo leg ik mijn zoontje ook op dat hij dankjewel moet zeggen als hij iets krijgt, en als hij ouder is wil ik dat hij onbekenden met u aanspreekt. Zo ben ik groot gebracht en ik ben het daar nu ik zelf moeder ben ook helemaal mee eens. En misschien is het streng, maar in mijn ogen is het jong geleerd, oud gedaan. En ik sta heus niet als een dril sergeant naast mijn zoontje te bulderen dat hij dankjewel of mama moet zeggen. Gewoon op een rustige leuke manier kan het ook. Ik vind het heel belangrijk dat mijn zoontje bepaalde normen en waarden mee krijgt, en daar hoort mij mama noemen ook bij in mijn ogen.
wij riepen vanaf dat we zo'n btje tiener waren pa en ma! en dan was t natuurlijk vaak. he ma! en dan zei mijn moeder standaard de hema is in de stad!
Nee hier ook gewoon Heit & Mem hoor, zo zijn we beide ook opgevoed. Wel zegt onze oudste wel eens iets in combinatie met onze naam... zeker wanneer ik bijv mijn vriend roep en hij niet reageert.... dan roept zij ook nog een keer "voornaam" Anekdote: Mijn vader en ik werkten vroeger in dezelfde supermarkt. Hij als slager en ik als cassière (bijbaantje) Wanneer ik hem dan moest roepen vanwege telefoon oid, dan was het dus "voornaam, telefoon slagerij" En tijdens de koffiepauze was het ook gewoon "voornaam". En dan zag je de plaatselijke dorpsbewoners soms echt zo kijken van... "Huh?????" maar thuis was het weer gewoon "Heit"
uhmmz zoontje mag ons ook niet bij voornaam noemen en zelfs opa en oma mag die niet bij de voornaam noemen
Thijmen switcht een beetje, voor bij mijn vriend. De ene keer is het papa en de andere keer <voornaam>. Bij mij is het meestal mama en soms Rosa. Het maakt mij echt niet uit en mijn vriend ook niet. Er verandert niets door, we blijven zijn ouders en we blijven op dezelfde manier met hem omgaan en hij met ons.
Hier word je mening gedeeld. Wij corrigeren onze dochter ook steeds als ze ons bij naam noemt. Vaak vraagt ze ook hoe wij heten en dan zeg ik gewoon onze namen, maar dan zeg ik er gelijk achteraan dat het voor haar papa en mama is.
Tja mijn zoon noemt mij wel vaker jella (daniela) en mijn man jack, maar ook gewoon papa en mama. Ik merkte wel als ik er aandacht aan besteedde of kwaad werd, dat ie het dan expres ging zeggen....ik vind het nu nog niet zo erg.
Ik vind het niet erg als ze mij bij de voornaam zouden noemen. Mijn man wil dat niet. Dus we doen het dus niet. Maar ze weten wel hoe we heten ( ook makkelijk als ze je kwijt zijn....) Mijn moeder noem ik bij de voornaam. Al jaren. Mijn broertje heeft nooit anders gedaan en mijn zusje en ik hebben dat ooit over genomen ( rond mijn 12e denk ik)
Ik vind dat mijn dochtertje mij gewoon mama "moet" noemen, vind het juist iets liefs/schattigs. Ik ben ook haar mama en niet haar oppas ect.
Ik zeg ook geen 'mama' en 'papa' tegen mijn ouders, maar altijd 'mam' en 'pap'. Mama en papa vind ik idd ook meer voor kleine kinderen.
Ik noem mijn moeder alleen bij haar voornaam als ze weer eens niet luistert (als ik haar tig keer wat vraag maar ze niet reageert... mam?.... Mam?.... MAM?..... GERRIE?????? oooh ja hallo ik wilde dus vragen of...)
Hier zegt zoontje ook ooit "tante M..." tegen mij, enkel als m'n nichtje er bij loopt en mij roept of zo, intussen is dat minder en als m'n nichtje mij roept dan zegt ie "is MIJN mama" Maar ik legde hem dan ook uit dat het mama is, en enkel voor nichtje tante M... en als hij daarna nog m'n naam riep, dan reageerde ik niet totdat hij mama zei Dan weet ie vanzelf dat als ie mama roept, ik altijd klaar sta, maar als ie bij m'n naam noemt dat ik dan niet kijk. Vind dat je als mama best fier mag zijn op die speciale titel, en dat je kinderen uit respect ook die naam moeten gebruiken. Iedereen mag je bij je voornaam noemen, maar enkel zij hebben het voorrecht om je mama te noemen, wat wel bijzonder is vind ik!
Sluit ik me bij aan! Ook hier moeten we tegen oudere mensen dan jezelf, tegen m'n ouders, grootouders, tantes/nonkels "u" zeggen, en wil ook dat m'n zoontje dat meekrijgt. (bij ons is het dialect, dat klinkt -vind ik toch- iets anders dan in NL op zich, maar vind het wel belangrijk om respect te hebben voor dergelijke personen)
hier gewoon mama en papa. Ik zou niet willen dat mijn kinderen ons bij onze voornamen zouden noemen. Gelukkig deelt mijn man deze mening