hoi allemaal ben hier nieuw sinds vandaag omdat we aan het proberen zijn zwanger te worden..en nu zag ik dus ook dat jullie een plek hebben voor mensen die hun kindje zijn verloren ben zelf 13 jaar geleden mn meisje verloren toen ik 26 weken zwanger was. heel lang verhaal maar komt eropneer dat ik door ongeloof van dokters en assistentes mn meisje verloren ben omdat ze niet geloofde dat ik weeen had..heel lang mee doorgelopen en uiteindelijk toch met ambu opgehaald maar toen was het al te laat 6 cm ontsluiting en volgende dag is ze geboren. wel heel fijn dat ik haar lang bij me heb mogen houden en heb haar ook onder invloed van morfine toch aan kunnen kleden. Hele verhaal wil ik nietn eerzetten omdat het nog steeds te pijnlijk is omdat ik nog veel woede in me heb van toen. fijn dat jullie een plekje op het forum hebben voor mensen die erover willen praten en waar er naar ze geluisterd wordt
Wat moeilijk voor je, vreselijk hoor om je meisje zo te moeten verliezen. Ik hoop dat het snel raak is en dat jullie Samantha een gezond broertje of zusje krijgt, en een goede zwangerschap! Sterkte!
Wat moet het vreselijk zwaar en moeilijk voor je zijn geweest. Ik begrijp dat je nog vreselijk woedend en verdrietig bent, helemaal als er fouten worden gemaakt en het anders had kunnen aflopen als je gehoord was geweest. Sterkte met het verlies van je dochter...
Wat vreselijk zeg! Niets lijkt me zo erg dan een kindje verliezen terwijl het te voorkomen was geweest... Wat moet je je machteloos, woedend en gefrustreerd hebben gevoeld!
Meid wat erg dat je er na zoveel jaar nog zoveel verdriet van hebt. Hopelijk doormiddel van er over te praten met lotgenootjes dat je het toch een beetje een plekje kan geven. En hopen dat je gauw weer zwanger mag worden met een goede afloop.
Wat verschrikkelijk dat je je meisje bent verloren... En dan ook nog zoveel fouten gemaakt... Ik hoop wel dat je toentertijd veel hulp hebt gekregen met het verwerken? Ik heb zelf heel veel steun gehad van lotgenoten. Er is niemand die je (helaas) zo goed begrijpen als zij. Hopelijk kun je hier ook steun vinden! Liefs Marjolein
He meid wat rot, helemaal dat ze je niet geloofden! Ik hoop dat je binnenkort je verhaal wel kan doen zodat het minder zwaar wordt voor je. Soms helpt het juist ook om het wel te vertellen en soms kan je ook met je verhaal weer anderen helpen. ik hoop dat je snel zwanger bent en straks een mooi kindje in je armen mag sluiten! Heb je na het verlies geen kinderen meer gekregen?
ow meis wat erg zeg tuurlijk vergeet je je meisje nooit meer. Ga je nu onder begeleiding van het ziekenhuis als je zanger bent of mag je gewoon bij een vk? Lijkt me namelijk erg moeilijk om dan naar hetzelfde ziekenhuis te moeten bij de mensen die jullie inprinciepe hebben laten stikken. Nou meis ik hoop dat je snel een posi test in je handen mag houden. Misschien leuk kerstcadeautje????
jemig zeg toen was je ook nog eens superjong toen je dat allemaal heb moeten meemaken! Ik hoop dat je snel een positieve test in je handen mag hebben!!
dank je wel voor je mooie woorden.. ja ik heb daarna nog 2 kinderen gekregen, heb nu een zoon van bijna 10 en een meiske van 6 jaar ..
machteloos voelde ik me zeker.. ik wist niet wat te doen, niemand geloofde me, zelfs mn vrienden niet moet zeggen dat ik ook na mn zwangerschap weinig steun gehad heb van mensen om me heen.. en daardoor laten bij een psychiater terecht kwam om daar mn verhaal kwijt te kunnen,maar zelfs dat hielp niet.. ik heb het een plekje kunnen geven, alleen de woede zal altijd blijven