Hoi Allemaal, Sinds 9 weken ben ik zwanger. De eerste weken waren fantastisch, want we wilde heel graag zwanger worden en waren ook al heel lang aan het proberen. Echter ben ik nu zo ontzettend bang dat het niet goed gaat. Ik heb eigenlijk bijna geen symptomen van de zwangerschap. Niet misselijk, wel wat moe maar niet overdreven, geen gekke pijntjes meer. Ik heb de neiging om iedere dag een zwangerschapstest te kopen en te iedere dag te testen. Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik geen kwaaltjes heb, maar ik kan niet over die angst heen komen. Is dit normaal? Maak ik me onnodig druk? Hebben jullie dat ook (gehad)? Groetjes Karin
Ik persoonlijk heb het nog steeds Ik ben bijna 24 weken en ben nog steeds bang dat het fout gaat. Ben iedere keer zo nerveus voor een echo, bang dat het niet goed zit, echt niet leuk en ik probeer het ook niet te hebben maar ik weet niet hoe. Heb ook een minder leuke ervaring gehad voor deze zwangerschap en dat speelt ook mee. Ik kan wel zeggen probeer te genieten maar dat is heel moeilijk als je dit gevoel hebt. Heb je al een echo gehad? Vaak gaat het angstig gevoel wel weg na een goede echo maar ik denk dat iedere zwangere vrouw ergens wel bang is en blijft. Gefeliciteerd met je zwangerschap en ik hoop dat je snel wel durft te genieten van je zwangerschap, het is toch iets heel moois. xxx
Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Ik denk dat wel meer vrouwen dit hebben hoor; je wilt zo graag een kindje en hebt er ook nog lang op moeten wachten. Weinig kwaaltjes zegt niks over het verloop van je zwangerschap. Ik heb bij deze zwangerschap ook bijna nergens last van gehad en vroeg me in het begin ook wel af hoor; zou het goed gaan? Als je straks wat verder bent, en je de kleine gaat voelen zal het vast beter gaan!!
Ik herken het wel een beetje. Ik vind het ook nog doodeng. Ik heb vooral de schrik omdat ik vorig jaar toen wij begonnen met foliumzuur begonnen ben, maar een maand of drie terug was ik het zo zat even dat het niet lukte dat ik ze niet meer genomen heb. Nu weet ik sinds eergister dat ik zwanger ben en neem ik uiteraard weer foliumzuur maar nou ben ik weer bang dat daardoor misschien van alles fout kan gaan. Maar ja, de natuur gaat toch zijn eigen gang. Daar moeten wij ons bij neerleggen.
Weinig tot geen kwaaltjes kan een zwangere inderdaad erg onzeker maken. Meestal gaat het beter na een goede termijnecho en anders zodra je buik begint te groeien en/of je je baby begint te voelen. Ik voelde me heel schuldig dat toen ik het bekend maakte, iedereen zo blij en enthousiast was voor ons. Veel blijer dan ik me toen zelf voelde, ik was nog steeds bang dat het toch niet goed zou gaan... En dat terwijl ik daar helemaal geen reden toe had. Als het goed is, wordt het gevoel vanzelf minder en kun je op een gegeven moment wel gaan genieten.
meid wen er maar aan hihi ik wilde wel graag zwanger zijn na 2x meteen raak toen twijfelde ik ineens of ik t wel wilde en kon... toen twijfelde ik of t wel waar was (tot week 10 ofzo gekeken of ik nog ongesteld zou worden, alles wat ik belde en regelde zoals echo vk mvm dacht ik dat ik mij en hun voor de gek hield ofzo) toen was ik ineens bang dat ik t zou verliezen toen een tijdje niets (ja spanning dat de 20 week echo misschien niet goed was enzo) en toen bij week 24 ofzo had ik n lichte bloeding (bruine) en ben toen tot week 26 DOOOODSbang geweest op een vroeggeboorte was superblij dat ik week 26 bereikt had dat t echt "levensvatbaar" was nu is mn angst weer weg en nu begi ik met: WOW wat gaat de tijd snel en vover 12 weken beallen wat staat me te wachten en whaaa kan ik de bevalling wel aan en kan ik wel zorgen voor t kindje (echt de domste dingen bedenk je hahahahha) dus je bent echt niet gek hoor !!!
Omdat het iets is wat je zoooooo graag wil maar zooooo weinig controle over hebt.. tis doodeng.. Ik vind het ook erg eng maar mn gevoel is deze keer wel goed en dat was vorige keer niet het geval.. Daar kan ik me aan vasthouden... En ben ook bang dat dit de hele zwangerschap spannend blijft
Het is in ieder geval fijn om te horen dat ik geen uitzondering ben. En dat ik niet gek ben inderdaad Maandag krijg ik de eerste echo en ik kan haast niet wachten. Nog even een paar dagen volhouden en dan kan ik misschien wat van die angst naast me neerleggen. Dan kan ik me over het volgende druk gaan maken zoals zonnen bloem al zegt. Thnx allemaal!!
Heel normaal hoor, al die angsten en onzekerherden. Vooral als je net zwanger bent kan het natuurlijk erg overweldigend zijn, de gedachte dat je voor een klein mensje moet gaan zorgen straks. Ik heb eens gelezen dat doordat je hormoonhuishouding veranderd je veel angstiger kan zijn dan voorheen. Zo heb ik zelf last van nachtmerrie's als ik geen lampje aan heb op de slaapkamer. Ik heb dan niet persee nachtmerrie's over 1 onderwerp hoor, maar het is wel veel intenser nu ik zwanger ben. Sinds ik een lampje aanzet heb ik het dus niet meer. Nu was ik laatst zo moe en vergeten het lampje aan te zetten en manlief had het ook niet door. Toen werd ik snachts dus wakker van een nachtmerrie erg typerend haha.
Ik heb het ook. Toen ik net getest had was ik helemaal happy. Na twee dagen kwam de angst van kan ik dit wel en waar begin ik aan en na weer twee dagen kwam het besef dat het ook fout kan gaan. Zeg heel stoer dat als het mis gaat het zo heeft moeten zijn en dat de kleine dan toch niet levenvatbaar zou zijn, maar zo voelt het niet. Op valentijnsdag heb ik de eerste echo en heb ook weinig kwaaltjes en zou dus ook elke dag wel willen testen. Heb ik niet gedaan en geef me er maar gewoon aan over. Het gaat zoals het gaat, maar denk dat ik na de eerste echo wel een stuk rustiger word.
Geen kwaaltjes zegt niets! Heb ik ook nauwelijks gehad, niet misselijk, niet moe, alleen een paar kleinere dingetjes, een steekje hier en daar ofzo. En de termijnecho was in ieder geval vast goed! Hij zat er echt! Bewegend en al Kan het overigens nog steeds niet geloven, en ben nog steeds bang dat het misgaat...
Ik heb het ook heel erg gehad, maar kwam ook doordat het bij mij in eerste instantie leek op een miskraam (krampen, helderrood bloed en stolsels). Anderhalve week in onzekerheid, er vanuit gaande dat het een miskraam was. En toen ineens een kloppend hartje! Daarna nog 2 echos gehad tot de termijnecho en bij alledrie megazenuwachtig en bang. Toen de termijnecho goed was en ik me langzamerhand beter voelde, ging het een stuk beter en kon ik eindelijk blij zijn en wat dingetjes kopen. Voor 20-weken-echo was ik ook weer strontzenuwachtig, bang dat er een afwijking te zien zou zijn. Wat een opluchting daarna! Nu kan ik pas echt genieten, maar heb ook af en toe nog wel eens angsten. Als ik de baby even niet voel bewegen bijv. dan kan ik echt schrikken en probeer ik hem/haar wakker te maken door op mijn buik te kloppen. Of ik ben bang dat ik de bevalling niet aankan, of de verzorging daarna. Ik denk dat het vrij normaal is dat je zulke angsten hebt. Een soort zelfbescherming. Als je er altijd maar vanuit gaat dat alles goed zal gaan en er gebeurt dan wat, dat hakt erin hoor (ook als je bang bent, maar denk dat je er dan wel een soort rekening mee hebt gehouden en dat scheelt toch).