Ben ik nou zo een zeur??

Hey Kiekies wat rot voor je dit!! Kan je haar niet gewoon ff appen en vragen of ze zwanger is??

Hmm ik zou me er gewoon op voorbereiden dat zij gaat vertellen dat ze zwanger is.. En dan gewoon blij voor haar zijn en haar feliciteren. En als je verdrietig word zullen ze dat heus wel snappen.

Sterkte meid!!

 

Ik kam me je gevoel heel goed voorstellen. Zelf heb ik ook een miskraam gehad waar ik nog altijd de pijn van voel. Laatst was een dierbare vriendin van me bij me en zij vertelde zwanger te zijn. Ik vond het heel moeilijk maar heb wel mijn blijdschap voor haar uitgesproken. Ik vind het zelf belangrijk om geen verbitterde vrouw te worden en ook echt blij te kunnen zijn voor anderen. Juist voor een naast familielid, hoe moeilijk ook. Ik denk persoonlijk dat je ook kunt uitspreken dat je heel blij voor haar bent, maar dat je gezien de miskraam van kort geleden het ook wel moeilijk vind. Ik denk dat ze het ook zal begrijpen. JE weet niet hoe moeilijk zij het vindt als ze juist jou moet vertellen dat ze zwanger is. Stel het is zo..
Mijn vriendin vond het verschrikkelijk moeilijk om mij te vertellen dat ze zwanger is zei ze later. Ik denk dat je er gewoon open over kant zijn. Laat wel eerst weten dat je het haar ook heel erg graag gunt, maar goed dat is mijn idee erover. Jij kan het ook heel anders doen natuurlijk. Ik ben erg benieuwd wat het nieuws was uiteindelijk...

 

Heb je naast je droom nog meer aanleiding om te denken dat ze zwanger is? Wellicht maak je je druk om niets. Je kan niet verwachten dat andere continu rekening houden met je verdriet. Gewoonweg omdat dit niet kan. Mocht ze wel zwanger zijn wees blij voor haar.

 

Het is een rot situatie!

Ik zit eigenlijk soort van in dezelfde situatie, alleen dan is het andersom. Van mij is het sinds augustus al bekend dat ik zwanger ben en ik heb een schoonzus die later zwanger bleek maar wel een 2e miskraam had vlak voor dat ze een eerste echo zou krijgen.

Ik kan me heel goed voorstellen dat jij er moeite mee zou hebben. Maar helaas is het toch iets wat je op een gegeven moment toch naast je neer moet leggen. En gewoon vertellen hoe jij je erover voelt, dat je wel blij bent maar het ook moeilijk vind.

Maar om nou te zeggen dat je een zeur bent vind ik dan weer overdreven.

Ik voel mij vaak wel schuldig tegen over mijn schoonzus omdat hun al dik een jaar bezig zijn met zwanger worden en ik binnen 1 maand al zwanger was en alles goed is.

Zij heeft het nooit tegenover mij uitgesproken dat ze het moeilijk vind, maar ik merk het heel sterk aan hoe zij en haar vriend reageren als ze hier op visite zijn en ik met mijn dikke buik loop.


Maar ik ben inderdaad nieuwschierig wat het nieuws precies is?. Misschien is het wel iets anders dan jij dacht?

 

Ik ben hier misschien vreemd in maar waarom zou je jankend weglopen? Je hebt een maand geleden een miskraam gehad en dat is uiteraard een verdrietig iets waardoor voor jou de tijd heel even stilstaat. Als je sz gaat vertellen dat ze zwanger is is dat voor haar heel leuk nieuws. En net zoals het normaal is om samen met jou verdrietig geweest te zijn over je miskraam vind ik het normaal om nu met haar gelukkig te zijn over haar zwangerschap.

Je bent nu spontaan zwanger geweest, hopelijk roep jij snel de familie bijeen voor jullie goede nieuws!

 

Hier ben ik het mee eens. En verder wil ik toevoegen: ik zou er van uit gaan dat ze zwanger is, en dan thuis huilen en er aan wennen en daar een masker opzetten! Dat is moeilijk maar zoals Strijkkraal zegt: hun kennen je geschiedenis niet, weten wel van je miskraam maar kennen misschien de impact niet door geen ervaring?

Verder sterkte!

 

Nooit een miskraam en de mmm meegemaakt.?

 

Dat allemaal en nog meer. Waarom vraag je dat? Omdat ik er anders over denk, neem ik aan. Mijn verdriet overschaduwd anderen hun geluk niet. Ik pik gewoon iets van dat geluk voor mezelf mee net zoals ik mij gesteund voelde wanneer het mij tegenzat

 

Ts, ik vind je geen zeur, maar vind wel dat je heftig reageert. Ik snap dat je emoties heftig zijn, maar dat betekent niet dat je kunt verwachten dat iedereen daar rekening mee houdt, zeker niet als ze het verhaal niet kennen.

Áls je sz zwanger is, heeft zij net zo goed recht om het mensen mede te delen hoe en wanneer zij dat wil. Ik zou als je vriend zijnde ook niet gaan appen met de vraag of ze zwanger is, en daarmee haar voor zijn en haar de kans ontnemen het op haar manier te vertellen.

Bereid je voor op dit nieuws, en probeer blij voor haar te zijn, het heeft immers niets met jou te maken.

 

Nee, ik vind je ook geen zeur, maar wil je wel vragen om je een in je schoonzusje in te leven. Wat zou jij willen als je in haar schoenen stond. Net zoals zij jouw verleden niet kennen, ken jij dat van hun niet. Misschien zijn zij ook al lang bezig om zwanger te worden, misschien heeft ze zelfs wel miskramen gehad. Bereid je er op voor dat het kan dat ze verteld dat ze zwanger is, maar het kan natuurlijk net zo goed iets heel anders zijn. Soms is het makkelijker om het even van de andere kant te bekijken en je voor te stellen hoe hun zich voelen. Het veranderd niks aan jouw gevoel, een miskraam is verschrikkelijk en voor jou lijkt het leven even stil te staan. Maar vergeet niet dat het voor anderen wel gewoon door gaat en dat ook zei gevoelens hebben of dat nou geluk is of verdriet. Het is fijn als familie met je mee leeft in goede en in slechte tijden, dus het zou fijn zijn als je toch oprecht blij voor hun zou kunnen zijn ook al heb je zelf verdriet. Denk je echt dat je dat niet kunt, dan is het misschien het verstandigst om thuis te blijven zodat je niet voor hun het etentje verpest. (natuurlijk mag jouw verdriet er ook zijn, maar op dat moment zou jouw verdriet een behoorlijk negatieve lading kunnen leggen op hun en dat moet je niet willen doen.) Sterkte met verwerken van je miskraam, neem er de tijd voor.

 

Helemaal mee eens!
p.s. ik heb ook meerdere miskramen gehad voor mensen hier over vallen.

 

Eh ja.. ik vind je een beetje een zeur, en dat bedoel ik niet gemeen.
Ik heb zelf ook meerdere malen een miskraam gehad, dus weet hoe pijnlijk het is.
Echter heb ik altijd blij voor iemand anders kunnen zijn.
Ik vind het heel gek dat je van hem vraagt of hij zijn zusje wil bellen of ze zwanger is Als zijn zusje dat wil vertellen dan doet ze dat wel op een moment dat zij het kwijt wil, misschien dus inderdaad volgende week tijdens een etentje.

Ik vind je reactie nogal heftig om dan te zeggen dat je jankend wegloopt. Als zij in verwachting is, wil ze dit graag delen met jullie, ik vind niet dat jij dan jouw verdriet naar de voorgrond moet schuiven.
En echt meis ik weet zelf echt hoe pijn het doet.
Je moet er echt een plekje voor proberen te vinden.
Sterkte

 

Ik heb niet alles gelezen, maar is het misschien een idee om je man eens mee te nemen naar het ziekenhuis. Ik weet niet of je een gesprekje kunt regelen met de fertiliteitsarts? Maar hem een blik gunnen op de plek waar jij zo veel hebt meegemaakt helpt misschien wel.

Mannen staan meestal toch al anders tegenover zwangerschappen dan vrouwen. Het immers niet hun lijf dat zwanger wordt, of niet. Zij hebben geen hormoonschommelingen. Het gevoel dat hun lichaam faalt wanneer er een miskraam optreed. En dat geeft niet, maar het maakt het misschien wel lastiger te begrijpen.

Hopelijk reageerde je man zo omdat hij heel blij is voor zijn zus en niet zo goed weet hoe hij met jullie verlies om moet gaan. Hij zal je echt geen verdriet willen doen. Het is cliché; maar praat samen en blijf dat altijd doen.. x