Ik geloof dat het hele punt hier is dat het om een kind gaat dat niet in een buggy wil blijven zitten. Als ik op pad moest met een krijssend kind...dan bleef ik thuis. Vandaar dat er andere opties bekeken worden.
Dat is dus mijn hele punt......Je kind moet lèren dat het soms in de buggy mòet. En niet eruit gehaald wordt als het krijst, dan geef je namelijk een verkeerd signaal; Janken is zijn zin krijgen... Maargoed, nogmaals, dit is mijn visie. Anderen doen het weer anders. Ik vind het alleen zo zonde dat een kind daar, in sommige gevallen, de uiteindelijk de dupe van wordt...
Ja, snap ik en ben het er ook mee eens. maar ik vat het wel...Een dagje uit VOOR je kind, moet je kind ook leuk vinden. En als er dan alleen gekrijst word...Tja dan ging ik niet.
ja, misschien vindt ik het ook wel moeilijk om hem "los" te laten. en idd, ook ik kan hem uit het oog verliezen in 1 sec. maar dan kan ik alleen mezelf de schuld geven. ik ga eens op die site kijken voor zo'n armbandje met tel.nummer. eeen tuigje vindt ik persoonlijk ook niet echt wat. ben blij dat er veel gereageerd is, ik ga even verder lezen. bedankt
als hij niet luisterd gaat hij ook gewoon aan de hand of de buggy in want veiligheid komt boven alles. maar als hij gewoon lief mee loopt mag hij gewoon lopen als hij dat wil. en dan kan ie wel eens weglopen (als hij bijv. wat ziet dan rend hij eropaf. impulsief) het is niet zo dat hij het hier in huis te vertellen heeft.
dit bovenste vindt ik wel een beetje kort door de bocht als ik het zeggen mag. bijv. op sommige stukken is de stoep nou eenmaal smaller en als mijn zoontje 2 of 3 meter voor ons loopt dan kan hij binnen 1 sec. op straat staan. ik denk dat dat iedereen wel eens overkomt. en idd, als ik zie dat het fout dreigd te gaan, gaat hij in de buggy of aan de hand. maar door hem wat vrijheid te geven loop je wel het risico dat hij eens een keer de weg op glipt.
ik heb niet geschreven dat hij dat dus niet hoeft omdat hij niet in de buggy wil. als de omstandigheden zo zijn dat hij niet in de buggy hoeft, dan hoeft het niet persee. dan mag hij gewoon zelf lopen. het is niet zo dat als hij iets niet wil dat dan ook niet hoeft. dat is de conclusie die jij trekt nav wat ik eerder schreef.
Wat apart eigenlijk dat je je ouders niet vertrouwd met je zoontje Ze hebben jou ook opgevoed, maar toch denk je niet dat ze met z'n tweeën jouw peuterzoontje niet in de gaten/hand kunnen houden... 8) Ik zou zelf altijd met een gerust hart mijn kind met mijn (schoon)ouders mee laten gaan. Zij kunnen de situatie heus wel inschatten en zelf bepalen wat ze gaan doen. Maar dat ben ik... Het is een kwestie van loslaten en leren vertrouwen denk ik. En als je je eigen ouders al niet kan vertrouwen Liefs Elea
sorry hoor, maar het hele punt is niet dat het gaat om een kind wat niet in de buggy wil zitten. ook bij mij moet hij wel eens in de buggy. klaar. hij is gewoon snel en ik ben gewoon bang dat opa hem kwijtraakt. punt
ik ben er wel uit dat ik misschien te beschermend ben. het is ook de 1e keer dat ik hem aan iemand mee geef (op mijn schoonzus na, die past al sinds zijn geboorte op dus dat vindt ik wat anders) misschien is niet mijn zoontje het "probleem" of opa, maar ikzelf en mijn bezorgdheid.
nogmaals het zijn niet mijn ouders (alleen zijn vader) maar die van mijn vriend (niet dat dat wat uitmaakt) normaal zou ik er ook wel moeite mee hebben, maar nu willen ze naar een drukke grote kermis, niet naar de speeltuin. das toch wat anders denk ik.
Ok mijn antwoord was niet uitgebreid genoeg. Ik denk als je kind in de buggy bleef zitten dat je hem rustig mee zou geven? Maar als hij dat niet wil en gaat krijssen en er dus uit gaat.Dan ben je bang dat hij weg loopt. Als ik jou was zou ik gewoon je angst uitspreken naar opa toe. Hij begrijpt je vast wel.
heel het verhaal heeft niks met heel die buggy te maken. ik ben gewoon bang dat ze hem uit het oog verliezen. hij zal nl echt niet de hele weg in de buggy hoeven zitten 9wat hij van mij ook niet hoeft trouwens)
Ik denk dat je hier de spijker op de kop slaat, Odet. En i k vind het heel knap van je dat je dit ziet! Aangezien het pas de 1e keer is dat je hem met iemand anders mee laat gaan, denk ik dat een drukke kermis geen goede plek is. Niet zozeer voor je zoontje en zijn opa, maar voor jou! En ik denk dat als je dit zo open en eerlijk met je schoonpa bespreekt (dat het niet zo is dat je HEM niet vertrouwt, maar dat JIJ het er gewoon nog moeilijk mee hebt) dat hij dan heus niet beledigd is. Ik zou gelijk voorstellen dat je het heel leuk zou vinden als hij een keer met je zoontje naar bijvoorbeeld een speeltuin of kinderboerderij zou gaan. In ieder geval een rustigere plek, zodat jij wat meer aan het idee kan wennen. Misschien dat jij je dan volgend jaar wel zeker genoeg voelt om hem mee te geven naar de Kermis.
Sorry, ik zag idd dat 't je schoonouders zijn Ik zou gewoon eerlijk zeggen dat je het best eng vindt om hem los te laten. Er zijn zo veel 'wat als'-situaties. Misschien dat als ze begrip hebben voor je angst het jou wat meer gerust kan stellen. Ik zou ze persoonlijk gewoon laten gaan, maar nogmaals dat ben ik (en ik heb nooit zo'n moeite met loslaten ). Liefs Elea
Ik vind dat je berichtjes een beetje geprikkeld overkomen. Probeer alleen maar te helpen.Ik haakte in op berichtjes over een tuigje versus een buggy. Maar ik vroeg dus...Of je het geen probleem zou vinden als je schoonvader hem mee zou nemen wanneer hij wel constant in de buggy zou zitten. Dus echt alleen omdat hij zelf loopt en misschien te snel is voor je schoonvader.Of zou je het dan ook niet prettig vinden en wil je hem eigelijk gewoon niet meegeven? Ik zou namelijk een tuigje of zo'n set polsbandjes ook wel wat vinden. Raken ze hem iig niet kwijt en hij kan zelf lopen.
Als je twijfelt, niet doen. Hier zal het ook nooit gebeuren,maar dat is meer omdat ik het vertrouwens in mijn schoonvader niet heb