Ik heb er ook nooit aan gadacht.. Maar ik heb het hem net even gevraagd en hij wist het precies inclusief adres.. Had hij een keer op televisie gezien...
Pfooeee gelukkig dus niet de enige die er zo "makkelijk" over denkt. Het is niet zo dat ik mijn kinderen nergens op voorbereid hoor: ga ik een dagje uit schrijf ik mijn tel nummer op hun arm, als mijn oudste weg gaat, zeg ik altijd nog "kijk je uit?"... En hij is 17 en uiteraard leer ik mijn kinderen ook om goed te kijken tijdens het oversteken en dat ze niet met vreemden mee mogen gaan. Maar echte doemscenario"s, tja, daar doe ik eigenlijk niets mee, ik ben misschien idd nuchter. (vind ik een stuk beter verwoord dat gemakzuchtig of laks )
Ik ben ook behoorlijk nuchter. Ik waarschuw ze wel voor "vreemde"mensen met verkeerde bedoelingen. Natuurlijk leer ik ze om uit te kijken met oversteken blablabla maar een heel noodplan hier in huis heb ik niet haha. Ik ben ervan overtuigd dat juist het meest waarvoor je vreest dat er kan gebeuren dat dit nooit gebeurt maar juist hetgeen wat je nooit hebt kunnen bedenken overkomt je en daar doe je helemaal niets aan. Ik moet zeggen dat ik me weleens een ontaarde moeder voel wanneer ik hier weleens topics voorbij zie komen haha Mijn oudste wordt volgende maand 10 jaar en is er tot nu toe zonder al teveel heftige kleerscheuren doorheen gekomen ondanks mijn "onverantwoorde"gedrag haha
Ik ben ook behoorlijk nuchter. Ik leer ze dus geen 112: Ik zie Jitte al bellen... Het enige wat ik ze wel geleerd heb is als we een dagje weg zijn ofzo en ze raken kwijt dat ze naar iemand toe moeten gaan in een uniform. Als we ergens zijn, zoals laatst in de Efteling, dan wijs ik meteen als we binnenlopen iemand aan die daar werkt en dan leg ik uit dat ze naar iemand toe moeten gaan die dat soort kleren aanheeft. Later op de dag vroeg ik ze een keer wat ze moesten doen als ze ons kwijt waren en ze wezen allebei keurig naar iemand in Efteling kleren. Overigens hebben ze, als we een dagje weg zijn, altijd een kettinkje (zo'n metalen plaatje, hoe heet dat ook alweer??) om met naam, land van herkomst en onze beide telefoonnummers erop. En idd: wat anderen ook zeggen: Hoe harder je roept: "kijk uit! pas op! Let op dat je niet valt! Niet zo hoog klimmen!" hoe eerder ze vallen. Ik kijk vaak heel bewust de andere kant op, ze kunnen vaak echt wel zelf inschatten hoe ver ze kunnen gaan. Die ene keer dat mijn schoonmoeder erbij stond te schermen, viel Jelle zo naar beneden van het klimrek, omdat hij zo onzeker werd van dat gedoe, dat hij niet meer oplette waar hij zijn voeten neerzette. Mijn hele schoonfamilie is trouwens zo, die kunnen maar niet begrijpen dat ik een touw in de tuin heb waarmee ze een meter of 5 hoog kunnen klimmen... (Jelle en Jitte hebben nog niet door dat je bovenaan het touw zo de boom in kunt klimmen, maar dat zal vast niet lang meer duren... ) Hij weet wie wie is in de vaste telefoon thuis, dus hij kan altijd iemand bellen.
Ik heb ook geen noodplan. Eerlijk gezegd heb ik daar nog nooit boj nagedacht. Misschien dat ik wat bewuster word als de kleine er is maar om nou een heel noodpakket te maken in geval dat... Nee.
Het wordt hier echt hoog tijd dat we eens rookmelders ophangen... Er staan goeie tips tussen trouwens. Daar kan ik wel iets mee.
Gezond verstand: Als kinderen oud genoeg zijn om het te begrijpen leer je ze: Nooit een plastic zak over je hoofd doen. Niet spelen met vuur. Niet met vreemde mensen meegaan (voorbeelden van wat die vreemden kunnen zeggen/aanbieden). Wat te doen als ze je kwijt zijn in een openbare gelegenheid. Wat te doen bij brand. Hoe 112 te bellen en wanneer. etc.