Dat is niet wat ze zegt. Ik heb ook een lange weg met mijn vriend qua roken. Wel-niet-wel-niet. Op dit moment weer wel Mijn vriend deed het op een gegeven moment ook stiekem. Maar dat was ook omdat ie zich schaamde naar mij en naar zichzelf toe omdat ik hem elke keer vertelde dat ik zo trots op hem was omdat ie was gestopt. Ik ben antirook ja, en ik zeg hem ook eerlijk dat ik het jammer/zonde vind dat ie weer is begonnen (1 keer, dit blijf ik niet herhalen, hij weet het zelf natuurlijk ook dondersgoed). Vooral omdat we een paar weken geleden weer iemand aan longkanker gestorven weg mochten brengen. En dan geef ik aan dat ik me daar zorgen om maak. Verder laat ik het los. Het is iets waar ik geen controle over heb, dus zonde om energie aan te besteden. En het werkt in ieder geval om hem zelf weer een moment te kiezen waarop hij stopt, dan heeft het meer succes (duurt het langer voordat ie weer begint ) dan dat ik er druk op zet.
Ik heb ruim 20 jaar stevig gerookt, nu ruim 6 jaar gestopt, en weet voor 99,9% zeker dat ik ook niet meer ga roken...maar snap wel dat er ex rokers zijn die in tijden van stress/spanningen naar die sigaret grijpen, ik zat er dicht tegenaan toen m'n vader 3.5 jaar geleden slecht kwam te liggen en ook overleed maar ben blij dat m'n verstand het won. En daarom sluit ik me volledig aan bij de post hierboven van @pandavliegen. En dat sommige hierom aan scheiden gaan denken vind ik lichtelijk overdreven maar oké, máár de man van ts rookte al toen ze 'm leerde kennen...zit dus ook wel een verschil tussen anti roken en anti roken zijn
Ik snap wel waarom hij het stiekem doet, je reageert niet bepaald normaal. Als hij wilt roken, moet hij dat toch zelf weten? Jij kan wel anti rook zijn, maar je kan niet van hem verwachten dat hij er net zo over denkt als jij........ Mijn man rookt ook weleens op z'n werk met collega's.. Het boeit me echt niks, zolang er niet in huis word gerookt 😄 Ik rook zelf niet en moet er ook niks van weten.. Maar ga m'n man niet vertellen wat hij wel en niet moet doen, die tijd heeft hij al gehad bij z'n ouders vroeger!
Ik snap de meeste reacties ook niet. Inderdaad, als je soms ziet hoe we hier over een extra koekje doen... Maar roken is normaal Als je man nu kanker krijgt en overlijd? Sta je er alleen voor. Ook je kinderen zien het 'goede voorbeeld'. Heel fijn. Je neemt bewust een risico, nou hier niet hoor. Dan ben ik volgens jullie allemaal maar kinderachtig. Mijn kind(eren) gun ik een vader én moeder die er zo lang mogelijk voor ze zijn, in een gezonde omgeving met goede voorbeelden. Natuurlijk kan je altijd iets krijgen en overlijden, perfect is het nergens blabla, maar bewust risico nemen accepteer ik niet.
Mijn man is op eigen houtje gestopt met roken voor we trouwden/gingen samen wonen. Nu geeft hij bij zn collega's weleens aan ( Ze zijn vaak een paar weken met zn allen op zee ) "als ik weer zou roken zou mn vrouw me geloof ik de deur wijzen" en inderdaad, ik denk het wel. Verschrikkelijk vind ik rokende vaders/mannen/huisgenoten!
Wat vervelend T roken is vies vind ik. Maar het vertrouwen gaat eraan en dat kwetst ook natuurlijk. Ik zou ook woest zijn pff Succes
Maar je vergeet dat roken een verslaving is. Hoeveel verslavingen heb jij al opgelost gezien door iemand te negeren?? En TS wist dat haar partner verslaafd was.. Dan neem je ook als partner dat voor lief, en neem je samen het risico dat je nog wel eens moeilijke tijden krijgt rondom de verslaving. Ik ben ook anti roken.. en als in het verleden iemand rookte was dat voor mij bij voorbaat al een afknapper. Ik heb het van dichtbij gezien, hoe verslavend het is, hoe moeilijk het stoppen en blijven stoppen is, dat kan en mag je als partner niet negeren vind ik. Daar moet je dus iemand in steunen. Negeren en afbranden heeft gewoon geen zin, lost niks op.
Nee hoor, wij hebben beiden zelf gerookt en flink ook. Nu zo'n ruime vijf jaar, geloof ik, gestopt. We hebben allebei soms zin in een sigaret, lekker bij de barbecue in de zon met een wijntje . Maar we doen het niet. Dit hebben we nooit hardop uitgesproken, al weet ik zeker dat mijn man de pan uit flipt als ik weer begin met roken. Het heeft bij volop roken geen zin, maar ik vind het wel logisch. Bij af en toe een sigaret kun je erger nog wel voorkomen. Verslaving is heel lastig, dat heb ik meerdere malen van heel dichtbij gezien. Misschien reageer ik daarom zo, dat kan, maar ik heb er voor gekozen een rookvrij leven te leiden samen met met mijn partner. We hebben samen die keuze gemaakt, voor onze gezondheid is het beter, onze vruchtbaarheid (wat een ironie), en onze portemonnee. Punt.
Ik vind ook wel dat je een beetje overdreven reageert. Het is een volwassen man. En ja ik snap dat hij het stiekem doet als jij zo uit je plaat gaat elke keer. Ik zou het gewoon normaal zeggen dat ik liever heb dat hij niet rookt, maar als hij het dan toch persee moet doen hij moet proberen het te beperken als het kan, en niet in huis/bij de kinderen. Als hij er aan toe is om te stoppen ben ik daar om hem te steunen/helpen.
Knap van je!! Serieus hoor! Maar wat wel "helpt" is dat jullie het samen doen zeg maar. TS haar man, moet het alleen doen en wordt niet door haar gesteund, wel genegeerd en afgebrand.. ik kan me dan toch voorstellen dat het lastiger is. Ik snap echt wel dat ze boos wordt, alleen denk ik nog altijd dat dat geen zin heeft bij een verslaving. Okay, je wordt ff boos, begrijpelijk. en dan zeg je daarna, sorry dat ik boos werd, vind het zo jammer/ben teleurgesteld, hoe kan ik je helpen/wat is het probleem. Maar goed, misschien ben ik daar uitzonderlijk in en als mijn partner ineens zou gaan roken zou ik ook een hartverzakking krijgen, of een 10 dubbele maar nog, ik zou hem niet negeren en ook niet voorzien van woede uitbarstingen. En ik vind het serieus knap van je/jullie!
Ik ben het er helemaal mee eens dat boos worden en straffen met bv negeren niet werkt, maar er zit nog heel veel tussen boos & straffen en het maar accepteren. Samen erover praten, kijken waarom hij rookt, wat jullie er samen aan kunnen doen om het bv te verminderen of hoe hij er naar toe kan werken die knop om te zetten tot willen stoppen. Ik denk echt dat er bij iedereen wel een motivatie te vinden is om te stoppen, vanuit jezelf dan dus. Ik zeg niet dat dit een makkelijke weg is, en ik zou mijn man er ook zijn tijd voor geven - en dus niet meteen de scheidingspapieren aanvragen. De eerste stap is iig een construtief, volwassen gesprek.
Dankje! De situatie van ts is natuurlijk ook wel anders dan hier, omdat we het inderdaad samen doen. (Al moet ik zeggen dat ik het eigenlijk 'vergeten' was, tot ik er weer iets over hoor of lees) Je hebt ook wel gelijk dat boos worden geen zin heeft, al snap ik het wel. Het is gewoon lastig.
Je reageerd echt kinderachtig.. Snap dat hij niks zegt als jij zo reageerd, en vind de teactie; wat als hij kanker krijgt zo'n onzin! Tja want iemand die niet rookt kan niks krijgen? 😂
Wat? Mensen schuiven tegenwoordig alles af op roken. Ik Zeg niet dat het gezond is oid want ik doe het zelf niet maar om maar overal roken de schuld van te geven is een beetje simpel.
Ik denk door de manier waarop je nu reageert hij juist stiekem gaat roken. Misschien kun je afspreken met hem dat als de stressvolle periode klaar is hij weer gaat stoppen? Hij mag natuurlijk zijn eigen keuzes maken maar ik zou ook echt niet blij zijn als mijn man weer gaat roken.
Maar niemand zegt toch ook dat als je rookt je zeker weten kanker krijgt en als je niet rookt heb je geen kans op kanker? De kans is alleen vele malen groter op ernstige ziekten (niet alleen kanker uiteraard) dus het is in mijn ogen wel een hele belangrijke factor om het niet te doen/te stoppen/niet aan te beginnen.
Je weet dat de kans op bv longkanker, copd, hart- en vaatziekten énorm toeneemt als je rookt? Dat is niet 'roken de schuld geven van alles' maar gewoon realiteit.
Ik vind ook dat je overdrijft. . En ik denk dat je man het stiekem doet omdat je ook flipt. Je kunt er ook gewoon over praten. Denk dat dat meer oplost dan zo te doen.