Waarom ga je niet eens met een spiegel op bed liggen, en voel je eens aan de buitenkant, elke keer een beetje meer, gewoon jezelf opnieuw leren kennen? Je HOEFT niet, je MAG, in jouw tempo
tja je zal het er toch met iemand over moeten hebben.. anders schrijf je het op en geef je de vk eerst die brief en zet daar in dat je het heel moeilijk vind.. Ik las toevallig in een ander topic dat jullei wel meer kinderen willen, dus tja dat gaat zo ook niet lukken dan natuurlijk.. Niet dat je nu gelijk weer zwanger moet worden hoor.. absoluut niet maar ik denk dat hoe langer je wacht met dit "punt" aanpakken hoe hoger de drempel is.
Volgens mij gaat je man er wel heel goed mee om. Het vertrouwen is er wel, zo te lezen. Misschien kunnen jullie samen naar de vk of de ha gaan, zodat hij eventueel kan helpen met uitleggen wat er aan de hand is, als je zelf even niet uit je woorden kunt komen.
ik snap dat mijn verhaal een beetje anders is dan bij jou hoor, maar gaf het alleen als voorbeeld dat een vk meer kan dan alleen kinderen eruit trekken Ik mocht kiezen of ik verder bij haar onder controle bleef voor mijn probleem of dat ik terugging naar de ha. Nou daar hoefde ik niet lang over na te denken. Maar misschien verwijst ze je wel meteen door naar een gyn ofzo he dat kan ook. Een verloskundige is eerstelijns hulp net als een huisarts en mag je ook doorverwijzen naar een specialist. (maar misschien vind je dat nog veel enger)
@Ireen, ik heb ook wel eens gevoeld maar het is zo strak en kan amper naar binnen!? Voelt akelig. @Mime83: Klopt... @Tupp: Als ik zou gaan ging hij direct mee. Maar hij zou zoiets nooit hardop zeggen, waar ik mee zit. Me ondersteunen/helpen maar niet alles vertellen.. @Cowgirl: Dat begrijp ik Maar nee dat lijkt me vreselijk.. Vind ziekenhuizen zoo eng, en zeker om daarvoor te gaan.. So what meiden, hartelijk dank.. Maar als ik niet ga zijn we uitgepraat...
*kucht* Nou, om dan maar even vrijelijk te spreken : Je *** is ook niet bedoeld om naar binnen te gaan als je niet opgewonden/nat bent. Dus dat is niet zo raar. Een tampon inbrengen als je amper ongesteld bent is bijv. ook niet lekker (bij mij iig niet). Haal eens een goede glijmiddel anders. Je lichaam is wat veranderd. Dat is waar, maar dat is ook vooral in je hoofd zo. Hoe minder je je vagina 'gebruikt' hoe minder 'connected' je ermee bent, en hoe vreemder het gaat aanvoelen, dat heeft alles met verbindingen met je hersens en visualisaties te maken. Dus als je gewoon regelmatig eens een kwartiertje de tijd voor je onderkant neemt dan kun je volgens mij al een eind komen. Daarbij: Het klinkt alsof je man wel begripvol is. Waarom zou je het niet eens loslaten? Dus een beetje vrijen en aanraken als dat op dat moment prettig voelt? Als het niet meer goed voelt kun je dat toch op dat moment zeggen (in plaats van ervóór?). De eerste keer dat wij all the way gingen na de bevalling hadden we gepland. Heel onromantisch, maar ik wilde weten waar ik aan toe was en zo konden we incalculeren dat het tegen kon vallen. Misschien moeten jullie samen eens bewust experimenteren ipv gefocust ontspannen doen, want dat lukt blijkbaar niet? Het hoeft niet, het mag!
Ja, hmm... Ireen dankje Zo ging dat in het begin ook. Maar als ik niks zeg terwijl ik weet dat ik niet durf of wil, vind ik dat zooo zielig voor mijn man.. Hij hoopt dan natuurlijk op iets he Dan voelde ik me zo schuldig. Dan dacht ik, oke maar weer proberen en dan mislukte het juist! Tranen met tuiten van mijn kant en hij.. zei dat het niet gaf.. maar ja, is toch ook sneu?? Tampon kon ik nooit goed trouwens maar nu is het niet alleen lichamelijk maar ook emo snappie? Enne.. ok vanavond doen we het.. dat werkt dus helemaal niet, schiet ik in de stress.. Glijmiddel gaat ook van geen kanten.. *zucht*
Ik snap heel goed dat het ten dele tussen je oren zit. Dat is ook heel begrijpelijk en helemaal niet erg. Maar als je er wat mee wilt, moet je er iets mee doen. Bedenk een strategie en ga ervoor (dat zou ik zeggen, maar dat is misschien te makkelijk). Wij gebruiken het niet meer, maar je moet vooral de allerduurste glijmiddel kopen, want die goedkope zooi werkt al helemaal niet . Het kan ook helpen om een dag helemaal aan jezelf te besteden, zodat je je weer fit, vrouwelijk en sexy voelt.
kiddie: ik snap je denk ik heel goed! Ik loop zelf ook al 10 maanden met dat "probleem". Bij mij bestaat het alleen niet uit angst (gebruik al wel een aantal maanden tampons), maar lijkt het of ik er helemaal geen gevoel in heb, kan ook niet opgewonden raken (of heel zelden). Denk dat ik het in die 10 maanden nu 4x gedaan heb. Mijn vriend heeft er ook wel begrip voor, maar vind het wel jammer. Bij mij gaat er dus helemaal geen knop om als we zoenen of iets dergelijks. Tja op die manier wordt het dus alleen maar lastiger om HET te doen. Ik heb al een paar keer gezocht op internet of er meer mensen zijn met hetzelfde probleem (mijn herstel was ook een enorm drama, heb nog een hersteloperatie gehad). Weet niet of het daar mee te maken heeft, maar goed je gaat alles bedenken he. Nu is het bij ons ook zo dat we geen eigen slaapkamer hebben. Mijn dochter ligt bij ons op de kamer (we willen verhuizen, maar huis is nog niet verkocht en we hebben maar 1 slaapkamer). Op de slaapkamer kan ik me dus niet concentreren en in de woonkamer vind ik het maar niks op de 1 of andere manier (eerder nooit last van gehad). Misschien ben ik wel te veel bezig met het mama zijn, maar hoe zet je dat van je af he.... Dus als er nog mensen zijn die hetzelfde hebben of tips hebben, alles is welkom. Zit er zelf ook aan te denken om met iemand te gaan praten, maar het is nu eenmaal niet zo'n gemakkelijk onderwerp. Groetjes lexy
Lexy Ja dat had ik eerst ook. En nog wel eens hoor. Maar het is wel beter geworden. Al heb ik vaak gaan zin en dan raak je ook niet opgewonden. Maar het kan bij mij wel. Ik heb soms ook het gevoel dat mijn bb-spier nog niet volledig functioneert. dat gevoel is veel minder geworden. Ik hoop ook dat het weer goed komt.. Maar goed dat we van te voren alles niet wisten he.