Pff ik moet dit even kwijt hoor.. Ik heb echt een vreselijke baal dag, en kan echt wel janken. Ik zit vanaf 18 weken thuis.. Omdat ik harde buiken heb en zie onderschrift.. Vanaf het moment dat de gyn zei dat ik dringend rustig aan moest doen, kreeg ik smsjes van mijn broer en schoonzus dat ze willen helpen en aangezien ik elke week voor controle naar het ziekenhuis moet willen ze ook wel een keer mee.. Mijn broer heeft verschillende diensten dus is vaker vrij doordeweeks.. En dan mijn ouders.. Mijn moeder zei direct: Ik kom elke woensdagmiddag je wel helpen in het huishouden.. En ik wil wat vaker wat wasjes draaien etc.. Oke nou mooi dacht ik! Maar ik ben nu bijna 23 week.. en is er nog geen hulp geweest! Mijn man doet ALLES. En hij werkt ook best veel, en heeft ook nog juist de laatste weken dat hij moet overwerken.. Dus ik probeer rustig aan maar wat dingetjes te doen.. want af en toe is het hier een puinhoop en ik kan het niet meer aan zien! Net was mijn moeder hier, en ik zie haar gewoon kijken hoe rommelig het hier is, maar gaat gewoon vrolijk naar huis. En 2 week geleden mijn broer gevraagd of hij naar het ziekenhuis mee wil gaan want hij was vrij.. Nou dat ging toch wel zo moeilijk.. Ik snap het gewoon echt niet, als je niet wilt helpen. Waarom zeg je het dan wel? Pff sorry hoor voor mijn gezeur, maar ik zit er even doorheen! Wil het gewoon even kwijt!
Jeetje wat naar voor je. Ik vind je geen zeur. Het is heel moeilijk niets te doen, zeker als je ziet dat er n hoop gebeuren moet! Misschien kun je het er nog eens over hebben met ze? En anders aangeven bij de huisarts dat je hulp nodig hebt? Misschien is er wel wat te regelen als je familie het niet kan. Hou je taai!!
Ik vind het eerlijk gezegd geen gezeur hoor meid! Het is toch niet leuk als ze iets toezeggen, maar uiteindelijk niet doen... Heb je het al bespreekbaar gemaakt?
Je kunt een zeur gaan worden, als je het niet bespreekbaar maakt . en dat bedoel ik niet lullig of zo. Bedoel, mensen kunnen zo klagen over van alles en nogwat, maasr blijven verder doodleuk op hun stoel zitten... Spreek uit wat je dwars zit en geen (nogmaals) duidelijk aan wat voor soort hulp je verwacht. Je kunt ze daarbij wijzen op hun eerdere aanbod. snappen ze het dan nog niet... Dan zul je andere hulpbronnen moeten gaan aanboren. Vervelende situatie lijkt me. Van familie verwacht/hoop je toch anders...
Er echt om vragen kan ik niet.. Als ze het zelf aanbieden vind ik natuurlijk fijn. Maar als ze het aanbieden en niet doen sja.... Maar ik heb al wel HEEL VEEL hints gegeven! Ik heb wel eens gezegd dat R.(mijn man) heel veel doet, en elke avond veel doet, maarja wie moet het anders doen? Maar kreeg toen doodleuk als antwoord: Ja dat is ook moeilijk, en dan praat ze er weer over heen..(mijn moeder) En zo vaak gezegd dat we het gewoon heel druk hebben, en nog van alles moeten doen.. Waarop zelfs mijn vader zei: Ach stel je niet zo aan.. Nou kon toen op dat moment ook wel uit me dak springen.. Het lijkt wel gewoon alsof ze het niet (willen) begrijpen
VRAGEN. Ik zat in dezelfde situatie. Tot ik echt zei dat ik niet wist hoe we het moesten doen (ik moest platte bedrust houden) en ik ben echt mensen gaan vragen, kon niet anders. En heb nu hardstikke veel hulp!
Wat balen zeg!! Probeer het toch bespreekbaar te maken en ga niet zelf aan de schoonmaak. Ik merk hier dat alle goede wil er wel is, maar ik er toch zelf om moet vragen. Heb bv vanmorgen zelf mijn moeder een berichtje gestuurd of ze even wil helpen stofzuigen. Was geen probleem, ze kwam na haar werk er gelijk aan. Maar als ik er niet om vraag, dan gebeurd het niet. Ikzelf ben ook wel van het afwachtende daarin eigenlijk. Ik geef aan dat ik bereid ben te helpen maar dan moet men zelf aangeven als ik wat voor ze kan doen. En uiteraard wil ik dat dan heel graag doen. Maar ik ben niet zo dat ik op visite ben bij iemand en vraag of ik moet stofzuigen. Jammer dat het 2week geleden zo moeilijk ging betreft naar het ziekenhuis. Wellicht was t toeval, dat t echt moeilijk te plannen was die dag. Veel sterkte, dikke knuff!!
Zo ben ik ook inderdaad. Ik help mensen graag, maar ben niet iemand die van alles uit mijzelf gaat doen. Bied het graag aan, en dan als ik nodig ben dan hoor ik het wel.
Sommige mensen moet je het gewoon letterlijk vragen Mam, heb jij morgenvroeg tijd? Wil je mij helpen de woonkamer schoonmaken, ik kan dat nu niet en het is hard nodig.. En ik weet echt hoe moeilijk het is Maar probeer het, voor jullie zoontje die nu echt mama's rust nodig heeft.. Het is niet een beetje uitzieken van een griepje hè, dus niet zelf bezig gaan omdat vragen lastig is. Na de eerste keer letterlijk vragen wordt het makkelijker, echt
Ik snap het van beide kanten.. En nee je ben geen zeur.. Maar je kan zelf toch ook vragen..? Ik bied ook wel eens mensen hulp aan maar dan ga ik ze niet elke dag bellen of ik wat kan doen... Ik bied hulp aan en als ik nodig ben hoor ik t wel.. Ik dnk dat je het in je hoofd enorm opblaast.. En dn bedoel ik niet lullig maar mensen kunnen nou eenmaal niet ruiken wat een ander wil.. Wil je dus dt er iets gebeurt.. Dan moet je het vragen/zeggen Doe je dat niet... Tsjaa dan kan je ook niet verwachten vind ik dag mensen elke keer gaan bellen of ze wat kunnen doen...
Ik zou dit wel kunnen vragen aan mijn moeder, maar iedereen is anders, en ook de reactie is natuurlijk bij iedereen verschillend. Je wilt ook niet dat ze ja zeggen maar eigenlijk helemaal geen zin hebben. Als ik het zo lees, komt het wel over alsof ze er geen zin in hebben. Waarom kijk je anders niet eens bij wat advertenties voor hulp in de huishouding, er zijn genoeg mensen die dit zwart doen, en zoveel kost dat ook niet. En als je familie er dan wat over zegt, dan kan je jou zegje ook doen.
Ik snap het van beide kanten.. En nee je ben geen zeur.. Maar je kan zelf toch ook vragen..? Ik bied ook wel eens mensen hulp aan maar dan ga ik ze niet elke dag bellen of ik wat kan doen... Ik bied hulp aan en als ik nodig ben hoor ik t wel.. Ik dnk dat je het in je hoofd enorm opblaast.. En dn bedoel ik niet lullig maar mensen kunnen nou eenmaal niet ruiken wat een ander wil.. Wil je dus dt er iets gebeurt.. Dan moet je het vragen/zeggen Doe je dat niet... Tsjaa dan kan je ook niet verwachten vind ik dag mensen elke keer gaan bellen of ze wat kunnen doen... En maak je het jezelf onnodig moejlijker
Ja zeker kan ik het vragen hoor.. Het is ook wat lastig natuurlijk om uit te leggen.. Bij mij zit het toch wat anders.. Mijn moeder praat namelijk direct al hoeveel zij nog moet doen thuis, en dat ze moet koken etc.. dan heb ik al zoiets van. Oh Oke, nou laat ik dat dan maar niet vragen..Het is net of ze het erom doet Ik vraag haar wel of ze bijvoorbeeld iets mee kan nemen van de winkel oid. En of mijn zoontje een middagje bij haar kan zijn zodat ik kan rusten. Soms zegt een blik al genoeg, en zie ik dus aan haar dat ze het eigenlijk niet wil. Maar als ze uit zichzelf zegt dat ze elke woensdagmiddag hier komt om te helpen.. Kijk als ik iets zeg tegen iemand dan doe ik dat, en als mijn kinderen later in dezelfde situatie zitten dan zou ik zeker uit mezelf helpen. Daarom snap ik het ook niet denk ik.
Nee ik begrijp jou wel. Ze maken afspraken met je, eigenlijk zonder dat je daar om vraagt. Wat heel lief van ze is, maar uiteindelijk als het zover is en je ze nodig hebt zijn ze er niet voor je. Vind je ook geen zeur hoor.
Herkenbaar, mijn moeder zei ook dat ik maar beter gewoon iemand betaald in dienst kon nemen, nadat ik haar had gevraagd of ze een keertje een dagje wilde helpen met de verzorging van mijn peuter en toen pasgeboren baby. En mijn vader en moeder reageerden in koor op mijn opmerking dat het fijn zou zijn om alleen ff snel boodschappen te kunnen doen (ipv met een pasgeboren baby en peuter): nou...daar zul je toch aan moeten wennen meid!!! Ik heb de moed opgegeven. Ze komen soms langs, maar dan alleen op visite. Ik heb dat geaccepteerd.
Je bent helemaal geen zeur en ik vind dat je helemaal gelijk hebt. Zit in dezelfde situatie momenteel en mijn moeder neemt mn oudste kindje regelmatig een middagje mee, maar ze zal niet uit zichzelf gaan schoonmaken o.i.d., terwijl ik erge b.i heb en dus zelf weinig tot niks kan. Mijn man doet ook heel veel als hij thuiskomt, maar het zou zo fijn zijn als andere mensen het ook eens aanvoelen! Vorige zw schap lag ik al met wkn verplicht op bed en toen kreeg ik wel regelmatig hulp aangeboden, terwijl ik nu dan geen bedrust heb, maar wel heel veel pijn lijkt het toch of iedereen denkt dat ik het wel red. Terwijl het gewoon onwijs zwaar is deze periode met twee rondhuppelende kleintjes en een lijf wat niet meewerkt. Kan me er soms ook machteloos over voelen. Maar je moet het idd vaak vragen, tegenwoordig is iedereen lekker met zichzelf bezig lijkt het wel! Mijn schoonouders komen vanaf nu ook 1 middag in de week om me te ontlasten en we hebben een hulp in de huishouding genomen voor de komende tijd, wellicht een tip? Sterkte meis!
Je bent geen zeur hoor. Mij werd ook zo vaak gezegd, dat ik gewoon om hulp moest vragen. Toen ik in het ziekenhuis kwam te liggen, kwam iedereen op visite, maar mijn man bijvoorbeeld een keer helpen ho maar. De periode daarna ook nooit meer hulp gezien. En dat doet tot op de dag van vandaag zeer.