Ik ben totaal anders ja. Alles waarin he grenzen stelt wordt heel aantrekkelijk, maar zo werkt het bij mijn zoon. Hij mag tv kijken wanneer hij wil en iets lekkers wanneer hij wil. Hij vraagt om allebei zelden. Dus ligt ook heel erg aan je kind denk ik. Ik heb nog nooit streng hoeven zijn. Zolang ik rustig uitleg waarom iets wel of niet mag is er geen strijd. Bij opa en oma verwend worden vind ik prima. Heerlijk toch! Zolang ze er niet dagelijks zijn. Wat zit je precies dwars? Dat je het idee hebt dat andere mensen minder streng zijn? Is dat iets waar je last van hebt?
Precies, zo denk ik ook. Mijn ouders zijn geen opvoeders, dat is onze taak. Dus een beetje verwennen daar? Graag! Hoef ik dat niet meer te doen
Ik ben 24/7 thuis en helaas hebben wij nog maar alleen van mijn kant een opa en oma maar met name onze oudste 3 jaar is regelmatig bij opa en oma. Hij is dol op hun en zei op hem en onze andere zoon. ze genieten er zo van. En ja hij krijgt daar meer snoep dan thuis maar daar zijn het opa en oma voor. Ook gaat hij regelmatig met mijn tante en oom mee. Hij vind het helemaal geweldig
Wij zijn ook vrij makkelijk. (vinden we) Thuis eet onze zoon zo gevarieerd mogelijk. Elke dag is wat snackgroente (komkommer of wortel) en een stukje fruit verplicht en of dit nu mee naar school gaat of niet dat boeit me niet zo. In de avond gewoon het avond eten. Maar hij krijgt wel bijna elke dag wat lekkers ook. De ene keer wil hij wat snoepjes, de andere keer een zakje chips, dan weer een bifi worstje of kaasje. Hij is ook dol op hartig dus daar kan ik helemaal mee leven. Drinken is het van alles. Water, thee, melk, ranja, een pakje. Alleen geen cola/sinas en 's nachts staat er water bij zijn bed voor als hij dorst heeft. Bij mijn ouders krijgt hij ook meer. Maar de weten dat cola/sinas/iets met prik er echt niet in mag en ze mogen niet overdrijven met van alles kopen als hij mee gaat naar de winkel. Daar hebben ze wel een handje van anders. Oppassen gebeurd eigenlijk zelden maar dat is puur omdat we het zelf wel regelen. In een enkele keer vragen we hen om hulp maar meer ook niet.
Wij zeggen altijd grappend “het is hier geen democratie maar een dictatuur”. In a way natuurlijk een grapje, maar met een kern van waarheid. Moet je je voorstellen joh dat je een overlegcultuur moet inregelen met negen kinderen. Dank je de koekoek. Nope, wij zijn ontzettend streng doch rechtvaardig. Wel degelijk ook met de mentaliteit dat op de meeste regels een uitzondering bestaat en dit alles binnen een leeftijdsadequaat (zelfs op leeftijd ingeregeld) stelsel dat hangt op plichten vs privileges. Maar nee......wij zijn zeker geen makkelijke ouders om te hebben haha.
Met negen kinderen snap ik dat wel. Ik heb er zelf eentje, en dat gaat goed. Maar met negen kinderen moet je de wind er flink onder hebben, wil je alles redelijk soepel laten verlopen.
Precies... Anders nemen ze echt een loopje met je haha. “Want die mag het wel”. “Ja maar vorige week...” No way. Wij hanteren leeftijdsgrenzen (bijv. een kauwgompje vanaf dat je 5 bent, een glaasje cola op zaterdag als je 10 bent, meisjes mogen gaatjes in de oren als ze het zelf willen vanaf 4 jaar en ja een tweede mag ook als je minimaal 7 bent, een kopje koffie mag vanaf 12 etc.) zodat we nooit hoeven te zeggen dat ze ergens te klein voor zijn (want dat is een belediging voor een kind) maar te jóng (iets wat gewoon een gegeven is). Daarnaast hangt er voor de groteren een hoop vast aan hun (al dan niet proactieve) houding in huis met betrekking tot klusjes en bijdragen op andere praktische vlakken. Hoe meer ze doen hoe meer ze mogen. Plichten en privileges. Ruim je uit jezelf je kamer op en vouw je een was de kast in? Tof, mag jij zaterdagavond met ons laat opblijven met chips en YouTube. Ga je een scène maken van een afwasje? Dan lig je er zaterdagavond op reguliere bedtijd in en kun je een week fluiten naar je spelletje Fortnite. Werkt echt perfect.
Toch ken ik gezinnen met 7/8 kinderen die echt wel overleggen en dingen bespreekbaar maken met de kinderen. Het is maar net hoe je de kinderen binnen jouw grenzen laat ontdekken.
Maar dat vind ik iets heel anders. Alles is bespreekbaar en binnen de regels is er juist veel ruimte voor eigen invulling. Interpretatieverschilletje hier?
Ja inderdaad. Er zijn wel regels, en als het goed is, is daar ook echt wel speelruimte. Oké, niet bij onveilige situaties Maar inderdaad dan denk ik bijvoorbeeld aan die leeftijdsgebonden dingen, die je noemde. Ze weten waar ze aan toe zijn, als ze bijvoorbeeld per se een tweede oorbel willen, dat mag dan pas vanaf zeven jaar. Laat je ze ook dingen doen in het huishouden? Aangepast aan hun leeftijd dan natuurlijk. Een tweejarige zou ik niet zo snel al de wasmachine laten doen bijvoorbeeld
Jij noemt het zelf een dictatuur. En je geeft uitleg over privileges mbt helpen in het huishouden. Daarin zie ik dan geen overlegstructuur. Ik zou daarin andere keuzes maken maar dat is persoonlijk waarschijnlijk.
Ik vermoed dat het verschil erin zit, wat voor jou een grens is. Persoonlijk had ik het begrip "dictatuur" als scherts opgevat. Want ik kan me wel voorstellen, dat het over kan komen als dictatuur, hoe dingen geregeld zijn. Zelf kom ik niet uit een groot gezin, maar ik ken ze wel (en dan heb ik het over minstens dit soort aantallen, zo niet meer). En als je wil dat je huishouden relatief goed blijft lopen (het eten op tijd klaar, de was, het schoonmaken in huis), dan zal je strenger zijn met wat er al dan niet gebeurt. Dan kan het misschien soms overkomen als dictatuur omdat de kinderen zich wel aan bepaalde regels te houden hebben. Dat met de leeftijden scheelt bijvoorbeeld de discussies. Bij één of twee kinderen is dat heel anders dan als je dat steeds weer opnieuw moet doen bij negen kinderen.
Maar waarom is het dan zielig om kinderen niet vol te stoppen met suiker/kleurstof? Ik begrijp dat je het zo gewend bent van huis uit, en snap dat het een cultuurdingetje is. Hier in Tunesië vinden ze kinderen die gematigd suiker krijgen namelijk ook zielig. Maar ik vind ons buurmeisje van 9 met zwaar overgewicht (ze eet en drinkt ontzettend veel suiker) juist zielig.
Zoals ik al zei; interpretatieverschilletje? Ja, wij hanteren een plichten en privilege-stelsel. En we hebben strakke regels. En daar heeft iedereen zich aan te houden. En we hanteren leeftijdsgrenzen. En die zijn niet flexibel. En als de kinderen graag iets willen, overleggen we hierover. En als er veranderingen gewenst zijn in planningen, vormgevingen, logistieke aangelegenheden, afspraken, bezigheden, eigendommen of zelfs de inregelingen van lopende regels (want natuurlijk is dat soms aan tijd onderhevig), dan overleggen we daarover. Ik zei de gek? Ben je altijd zo aanvallend en veroordelend? Wat zonde, moet vast heel vermoeiend zijn...
Wellicht dat To kan proberen te werken aan haar onzekerheden. En haar kinderen iets meer los te laten. Anders krijgt ze het straks (als ze naar school gaan en hun wereld veel groter zal worden) nog moeilijk. Kinderen leren juist veel van anderen. En grootouders zijn een veilige plek om mee te beginnen (en dan bedoel ik natuurlijk de standaard niet mishandelende liefdeloze soort). Bij de luizenmoeder hoorde ik ooit iets van hoe verwacht je dat je kind gaat groeien als je er bovenop blijft zitten.
Is dat streng? Of niet durven loslaten? Mijn kinderen gaan regelmatig zonder ons naar opa en oma. Vooral de jongste, als we beide werken en de oudste op school zit. Mijn dochter krijgt 1 of 2 keer een sapje en verder dunne ranja. Over een snoepje doe ik niet zo moeilijk, wel met mate natuurlijk. Als ze bij een ander een keer wat meer krijgt, tja dan is dat maar zo.
Als ik naar vriendjes kijk vind ik het juist zorgelijk dat niemand water drinkt en ik limonade altijd moet bijvullen omdat het te 'waterig' smaakt. Ze raken nl al snel gewend aan zoet. Af en toe iets anders drinken is natuurlijk prima, maar water heeft niets met 'saai' te maken. Water hydrateert je lichaam. Elke cel in je lijf wordt blij van water en hoort bij een goede verzorging. En kinderen gaan bij gezonde voeding niks inhalen later. Ze moeten wel leren hoe ze met ongezonde voeding moeten omgaan, maar dat geldt voor ieder kind.
Mijn kinderen krijgen helemaal geen snoep, haha dan ben ik zeker helemaal streng. Maar ze zijn 3,5 en 1,5 en geheel tevreden met fruit/groente/rozijntjes etc. Waarom zou ik ze dan snoep geven? Haha ik gooi zelfs snoep weg dat ze als traktatie krijgen. Soms krijgen ze wel limonade of een beetje sap met water erbij en de oudste mag bij hele speciale dingen een fristi. Op een oma na volgt iedereen ook onze regels. (7 opa’s en oma’s) en die ene oma ziet dus onze kinderen alleen met ons erbij. Ze kan geen nee zeggen tegen kinderen. Ons neefje (5jaar) slaapt er wel eens en krijgt dan bergen snoep en mag uit de suikerpot eten, daarnaast bepaald hij zelf wanneer hij gaat slapen. Wat vaak pas half 11 is ofzo. Schoonzus durft er weinig van te zeggen maar heeft dan een kind dat zwaar irritant is van de suiker en slaaptekort. Gaat bij mijn kinderen niet gebeuren, dus dan maar liever wat strenger. Ze moeten trouwens ook nog eens iedereen gedag zeggen bij binnenkomst en weg gaan en dank je wel zeggen ze ook. Op de bank staan mag ook al niet en pas van tafel als wij hebben gezegd dat het mag. Veel mensen vinden het streng maar ik vind het opvoeden.
Ik ben streng in het sociale gebeuren, mensen netjes groeten, dankjewel zeggen, op je beurt wachten, geen overlast veroorzaken, beleefd zijn. Verder kan hier een hele hoop eigenlijk, hoop dat ze mij later herinneren als die gekke moeder. Maar als ik nee zeg ook geen drama’s, en klaar is klaar. Qua eten leren we ze wat eten voor elke dag en voor af en toe is. En op vakantie/feest/weekenddagen zijn we meestal wel wat makkelijker. Zo grappig juist dat mijn dochter bij haar happy meal of op een verjaardag om water vraagt. Waar vriendinnetjes tijdens afspreken altijd meerdere keren om snoep vragen doet zij dat zelf eigenlijk niet zo vaak. En als ik nee zeg en een appel aanbied is het ook prima. Laatst wilde mijn schoonmoeder haar een tweede flesje fruit shoot aanbieden en toen zei ik dat die eerste kan gewoon prima gevuld worden met water. Maar over een snoepje of chocolaatje daar doe ik niet moeilijk over. Alles met mate!