Hallo allemaal, Ik heb een vraag aan jullie. IK ga het verhaal even heel kort vertellen. Ik en mijn man willen beiden nog een 3e kindje. Maar helaas door 2 keer hellp te hebben gehad. En nu diabetes te hebben. Doen we dat natuurlijk niet zomaar even. In mijn eigen zh raad de gynae het af. Maar de internist en de diabetesverpleegkundige en de verloskundigen geven groenlicht. (risico's heb je immers altijd zeggen ze) Maar goed nu heb ik een secondopinion aangevraagt in een ander ziekenhuis op advies van de ha. Deze zegt dat het verstandig is eens om je heen te vragen aan bvb vrienden wat zij ervan vinden.. Nou jullie raden het al. 75 % zegt NIET DOEN!!!!! Ik begrijp dat natuurlijk heel erg goed. Ik had zeer waarchijnelijk een ander het zelfde aangeraden. Waarom het lot mischien nog eens tarten als je al 2 gezonde meiden hebt? En nu met diabetes erbij, niet meest ideaal natuurlijk. Maar goed toch hoor ik graag onafhankelijke meningen die ik graag in mijn achterhoofd zou mee willen nemen. En ook als jullie van mening zijn het niet te doen. Ik hoef niet gespaard te worden. Dus knal alles eruit wat jullie vinden. Alvast jullie dank. Liefs
Je moet niet je kindje die je in je buik draagt in gevaar brengen ..bewust..... Maar ik weet niet in hoeverre je dat zou doen als je zwanger zou zijn met diabetes. Die helpp hoef je niet perse weer te krijgen toch?
Ik zou ook vooral kijken naar de risico's voor je eigen gezondheid, vergeet niet dat je meiden je nodig hebben! Het is trouwens wel raar dat een arts je aanraadt om in je omgeving naar meningen te vragen...
Dit dus. Je gezin moet er niet de "dupe" van worden. Maar ik kan me de wens heel goed voorstellen en waarschijnlijk zou ik er wel voor gaan onder begeleiding van goede artsen en vrienden/familie om me heen.
Zet voor jezelf de voor en nadelen op eens op papier...weeg verstand en gevoel tegen elkaar af....en als je een keus hebt gemaakt ga er dan ook voor of laat het rusten! De keuze moeten jullie maken en ik wens je veel wijsheid toe! Haha en nu mijn mening.....ik zou er zelf voor gaan...het blijft anders toch wel kriebelen...
Hallo Lieve Meiden, Ontzettend bedankt voor jullie mening. Echt zo ontzettend fijn! Ik ben het volledig met jullie eens!!! Ik mag absoluut niet mijn kindjes en mijzelf in gevaar brengen dat is het niet waard. Onze keuze stond vast. maar door de arts ben ik toch weer gaan twijfelen. Het is net wat sommigen van jullie zeggen het blijft kriebelen. hoe ego en bizarre wens het ook is. We hebben werkelijk alles wat we hebben. Ik zou mij dik moeten schamen. Maar het zit er wel. En ook al heel erg lang. Dacht ach het slijt wel weer.. Maar nee het wordt steeds heviger. Ik wardeer jullie reacties enorm. Echt super fijn! Dankjullie.
De eerste met 37.5 en de 2e met 34.2.. Van de eerste heb ik mij echt heel ziek gevoeld. En ook het herstel duurde erg lang. Dit heb ik van de 2e niet zo ervaren. maar toch was ik heel erg ziek. Ik had nog maar 48 bloedplaatjes. Normaal heb je iets van 300 geloof ik. Ook het hersteld is super snel gegaan. Beide een ks gehad de eerste ene spoed en de 2e een geplande maar dan wel binnen een dag beslist. In een 3e weet ik eingelijk niet het aantal percentage's van een 2e zou de kans klein zijn.. Maar het is idd wel zo dat het hellp niet weer hoeft te komen.
Hallo ProudMom28, Ik begrijp goed dat je deze wens hebt. En ik vind het heel vreemd dat die tweede arts je vraagt om meningen van je omgeving te peilen. Een arts zou moeten bepalen wat de gevaren eventueel zijn en dat kan de omgeving zonder medische kennis niet. De geven een mening op basis van "gevoel" en niet op basis van medisch "kennis". Niet 1 zwangerschap is hetzelfde. Misschien een nog andere gynaecoloog raadplegen? Daarnaast heb ik nog een andere vraag. Heb je diabetes door zwangerschap gekregen, door erfelijke belasting of door overgewicht? Beetje rare vraag misschien, maar mocht het zo zijn dat je flink te zwaar bent, dat kan diabetes en een te hoge bloeddruk daar het gevolg van zijn. Dan is het misschien verstandig om veel af te vallen. Sommige mensen komen hiermee van hun diabetes af. En tevens is de kans op HELLP dan ook minder groot. Maar goed, ik weet natuurlijk niet of dit bij jou aan de orde is, maar ik wilde het toch even kwijt. Succes met welke beslissing je ook neemt
Hoi, ontzettend bedankt voor je reactie! Ik heb door mijn zwangerschappen diabetes gekregen. Of nouja het proces heeft zich versneld. Ik ben erfelijk belast aan mijn moederskant hebben ze het allemaal. Dus het was vroeg of laat uitgebroken. Maar ik heb idd ook wat overgewicht maar ben al ontzettend veel afgevallen. En volgens de artsen ben ik zeker niet verl te dik meer. Mijn man en ik hebben idd gezegt nog een gynae ernaar te laten kijken. Schaam mij echt wel dat ik deze wens heb. En jullie om meningen vraag. De ha heeft mij dit echt geadviseerd bizar dus wel he? Maar toch merk ik dat ik het fijn vind jullie reacties te lezen. Het zet mij echt tot denken. Ik ga jullie op de hoogte houden. En echt super dankjewel allemaal. Liefs
Jullie hebben van die anderen dus groen licht behalve van de gyn. Heel goed dat je een second opinion hebt aangevraagd. Als je een derde zwangerschap aangaat dan zou ik wel op extra controles staan in jou geval! Het is natuurlijk ook erg dubbel dat jullie tweede prematuur geboren is door hellp, dat is ook niet niks. Je zou de termijnen eerder andersom verwachten.. Onze 1e is ook in de 34ste week geboren en onze tweede met 36 weken. Geen makelijke 2e zwangerschap gehad met heel veel harde buiken en daardoor veel stress, kon amper wat doen (achteraf ookal langer met ontsluiting rond gelopen). Toch durf ik het nog wel een x aan.. Natuurlijk zeggen de meesten niet doen en dat zullen ook veel van mijn verhaal denken.. Je hèbt 2 gezonde kinderen. Tegen ons is het ook wel gezegd door familie; houd het nu maar bij deze twee. Maar zo makkelijk is het niet wanneer je een wens hebt.
Jeetje wat een herkenning. We zitten dus een beetje in het zelfde schuitje? Hoe was jou 2e zwangerschap gegaan wel weer hellp? Moeilijk he die klapperende eierstokken. Was er maar een uitknop
Eerlijk? Ik vind het een rare opmerking van verloskundige en diabetesverpleegkundige. Het lijkt me voor de hand liggend dat jij duidelijk meer risico loopt dan een gemiddelde zwangere vrouw. Tja, elke zwangerschap is anders, deze keer zou anders kunnen lopen. Toch zou ik zelf het lot niet tarten en er ook wel een mening over hebben als iemand van mijn vrienden met zo'n achtergrond situatie opnieuw zwanger zou worden. HELLP kan zowel voor moeder als kind voor een levensbedreidende situatie zorgen. Je brengt niet alleen je kind in gevaar bij een eventuele nieuw HELLP...maar ook je eigen leven en dus het moederschap van je andere twee kinderen. Dat zou voor mij de belangrijkste reden zijn om niet nog een keer zwanger te worden. Maar: het lijkt me erg moeilijk als je wel sterk de wens hebt!!
Bij een eerste zwangerschap kunnen ze ook niet gaan verbieden wanneer je diabetes hebt.. Er kunnen altijd dingen optreden en ze kunnen er tegenwoordig op tijd bij zijn.. Dus dat lijkt me meer een reden van dat ze zeggen risico's zijn er altijd.. @Proudmom, ik had geen hellp. Maar wel harde buiken vanaf week 15 (bij de 1e weet ik niet vanaf wanneer ik harde buiken had omdat ik die pas bij de 2e zwangerschap herkende). Maar een risico op een prematuur is ookal niet niks natuurlijk, wanneer je er 2 hebt rond lopen kun je die rust ook niet zo makkelijk pakken. Maar die wens gaat niet weg. Moeilijk he.
Nu is mijn situatie niet zo extreem als die van jou...maar wil hem toch even delen. Van mijn derde zwangerschap ben ik extreem misselijk geweest. De 1e zwangerschap ging wel, de 2e was al niet leuk meer, de 3e 100% afzien. Ik was zo ziek dat ik een poosje niet voor de andere twee kids heb kunnen zorgen. Na de derde zwangerschap kreeg ik de kriebels voor een vierde. Ondanks het feit dat ik tijdens de derde zwangerschap duizendmaal had geroepen: dit nooit weer. Maar de kriebels kwamen en ik kon ze ook niet goed wegstoppen. We hebben er veel over gesproken en ik moet eerlijk toegeven dat het idee van nog een kindje / zwanger zijn met zo trok, dat ik niet heel realistisch meer dacht. Uiteindelijk toch samen de keus gemaakt er niet meer voor te gaan. De kans op extreme misselijkheid was, hoewel niet te voorspellen, wel degelijk aanwezig. We wilden het de kids niet weer aandoen. Dat gesleep van oppas. Maar pas na dit besluit, toen het echt definitief was, besefte ik pas hoe rooskleurig ik alles had gemaakt. Het gevoel was sterker dan het verstand om het zo maar even te zeggen. Nu alsnog onverwachts zwanger...de misselijkheid is te doen...maar zelf had ik de keus niet meer gemaakt... Nogmaals, sterkte met wikken en wegen. En ik snap je HA wel. Vrienden staan er vaak iets nuchterder in
@ Vrienden staan er nuchterder in......: Andere mensen kunnen jou gevoel niet begrijpen. Net zoals wij niet kunnen begrijpen hoe het voelt om géén kinderen te kunnen krijgen.. Een héél ander voorbeel maar wel hetzelfde voorbeeld dat je je niet kunt indenken hoe een ander iets voelt.. @Smile HG is ook ontzettend zwaar... Wat een wonder dat jullie toch spontaan zwanger zijn geworden van kindje 4.
Hier andere situatie, maar wel vergelijkbaar. Bij mijn dochter met 34 weken placenta loslating gehad en ze is met een spoedkeizersnee gehaald. Het was kantje boord ze hebben haar moeten reanimeren, maar gelukkig is alles goed gekomen en is ze nu een eigenwijze peuter van 2 Wij wilde ook heel graag een derde en in het ziekenhuis zeiden ze ook dat de kans op herhaling 50% groter was, maar dat als ik en mijn vriend er 100% achter stonden we er gewoon voor moesten gaan. Nu inmiddels al weer 29 weken ver en moet iedere 2 weken voor een echo, maar het gaat heel goed met de kleine uk en ben blij dat ik toch de keuze gemaakt heb er gewoon voor te gaan ongeacht wat andere er van dachten.. Het is belangrijk dat jij en je partner op 1 lijn zitten en bedenk goed of dat je het aan zou kunnen als het wel fout zou gaan met de zwangerschap. Je weet immers zelf het beste wat je aan kan en wat je kunt gaan verwachten van deze zwangerschap! Succes met een keuze maken!!