Bijwijze vn. Laat staan geld voor een verbouwing! Ik ben zelfstandig genoeg voor luxe dingen vind ik het zware onzin!sorry
Je moet dat geld helemaal niet meer lenen van je ouders. Kom op zeg! Wij hebben ook een badkamer met nog donkerbruine tegels uit begin jaren 80. Ben ik dan slechter voor mijn kinderen? Lijkt mij niet Kinderen herinneren zich echt niet een perfect huis hoor.
Nee helaas wordt er gekeken naar de zakelijkheid van de lening. Zou een bank of een vreemde haar ook deze lening zonder garanties, onderpand en rente ook verstrekken? Zo niet, dan is de hele lening (indien binnen familie) een schenking.
Oké, de manier waarop TS alles hier opschrijft klinkt een beetje kinderlijk verwend. Ik begrijp dat dat weerstand oproept. Maar wat ik vooral proef hier uit de reacties is dat jullie neerkijken op mensen die iets krijgen van hun ouders of schoonouders. En dat vind ik wel echt bizar. Dus jullie voelen je groter en zelfstandiger dan mensen die wel geld krijgen? Ik werk me uit de naad voor de gemeente en mijn man heeft een eigen bedrijf. We kunnen dus prima onze eigen boontjes doppen en gaan verstandig met ons geld om. Maar daarnaast vinden mijn schoonouders het leuk om ons wat extra luxe te geven. Een extra wintersport, een nieuwe auto. Zij hebben er ongelofelijk veel plezier in om dat aan ons te geven. Wij blij, zij blij, iedereen blij. Maar volgens het halve forum moet je je dan blijkbaar schamen omdat je dat aanneemt. Nou, dat vertik ik.
Dat heeft toch niets met de situatie van TS te maken? Wij krijgen ook af en toe een geldbedrag, maar ik vind niet dat ik er recht op heb omdat de ouders van mijn man toevallig goed in de slappe was zitten. Wat ik uit de reacties van TS begrijp is dat ze er vanuit gaan dat ze financieel uit de brand geholpen wordt omdat haar ouders en oma veel geld hebben. En dan heeft ze ook nog commentaar op haar ouders die veel met vakantie gaan en niet sparen zodat ze geld hebben om haar te lenen voor een verbouwing. dat vind ik persoonlijk ondankbaar en onuitstaanbaar. Iets met andere normen en waarden denk ik dan.
Dat is wat anders. Al zijn wij de cadeaus wel gaan afslaan, want ik wil niet eeuwig dankbaar moeten zijn voor dingen die ik net zo goed zelf kan kopen. Er zijn ook ouders die niet los kunnen laten , en graag een soort afhankelijkheid in stand houden.
Nee ik kijk daar niet op neer, ik vind het prima als mensen wat krijgen en dat accepteren, wij krijgen van mijn ouders ook regelmatig wat (geen geld maar spullen of activiteiten). Ben ik heel erg blij mee. Maar wij willen misschien gaan verhuizen en moeten dan ook veel gaan verbouwen, dit zouden wij helemaal zelf gaan bekostigen, stukje bij beetje opknappen, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om geld te gaan lenen bij mijn ouders hiervoor. Ik zou nog eerder een lening bij een bank afsluiten dan het aan mijn ouders te vragen, als het misgaat met afbetalen heb je waarschijnlijk een flinke familie ruzie, dat zou ik niet willen.
Eens. Maar ik lees hier dingen als "ik zou me kapot schamen als ik iets van mijn ouders nodig zou hebben" "Ik zou nog geen stukje brood aannemen" Het maakt je toch niet een minder persoon als je af en toe wat krijgt? Ik vind het raar dat er zo'n (normen en)waardeoordeel over geveld wordt. Geld ligt blijkbaar nog altijd heeeel gevoelig hier, terwijl iemand wel uitgebreid mag omschrijven hoe zijn stinkende afscheiding er vanmorgen uitzag . Dan verblikt of verbloost niemand. In een ander topic vraagt een meisje advies over de refund van een tas. En meerdere reacties gaan daar niet over hoe ze haar kunnen adviseren, maar over het bedrag van de tas. Ik vind dat jammer. Gun elkaar gewoon wat. Of als dat niet lukt, accepteer dan gewoon dat iedere familie en iedere portemonnee anders in elkaar zit.
Stel jiji krijgt een Toyata Aygo van je schoonouders en je gaat hier op het forum verkondigen dat je het jammer vind dat ze geen Mecedes hebben gegeven. - Ten eerste heb je dan al heel veel mensen die geen auto hebben en geen auto krijgen die met hun oren staan te klapperen dat jij een auto KRIJGT. - Ten tweede heb je dan een grote groep mensen die wel een auto heft, maar die daar zelf hard voor gewerkt hebben. - Ten derde heb je mensen die ook wel eens een auto krijgen, maar vinden dat je een gegeven paard niet in de bekl moet kijken. - Ten vierde heb je misschien wel een hele kleine groep mensen die denken: ja, idd, geef dan gewoon een Mercedes als je toch genoeg geld hebt. Maar dat zullen er niet veel zijn Ik hoop dat niemand mijn post al te letterlijk neemt, ik ben hier gewoon eenvoorbeeld aan het schetsen waar mensen nu eigenlijk op reageren.
Ik denk dat je dat heel goed verwoordt Deedee. Laten we het er maar op houden dat het is: zoveel mensen, zoveel meningen
Heel goed dat je gisterenavond dit nog hebt besproken met je ouders. En ik snap ook een dag later meer jouw paniek. Van je aller eerste berichtje. Het was je allemaal wat te veel geworden en dan spreken je emoties in plaats je verstand. Geen schande. Ik wens je heel veel kracht toe om alles even op een rijtje te kunnen krijgen. Zo dat je ook wat rustiger kunt na denken. Het is best pittig en zo te lezen ook bij andere verbouwingen zijn soms letterlijk hel. Weetje na regen komt er altijd weer zonnen schijn!
Ik snap heel je tekst. Persoonlijk mag van betreft iedereen krijgen en/of lenen wat die wilt daar heb ik niet geen moeite mee. Ben te vrede met wat ik wel heb en wat ik niet heb jammer helaas pindakaas droom nog wel even verder. Dat betekend niet dat ik dat andere niet gun. Wat is er nou fijner om echt uit de brand geholpen te kunnen worden en vind het ook leuk om te lezen dat er ouders zijn die wel vrijwillig en uit zich zelf van alles schenken. Dan denk leuk hoor. En nee niet met een jaloers gevoel waarom zou ik daar jaloers op moeten zijn?? Mijn mama is niet rijk maar ik voel mij wel rijk als ze mijn kinderen uit zich zelf verwent. En ja ik ben ook blij dat 50 euro bij haar kan lenen deze week. Voelt dat prettig nee! Betaal ik terug ja. Afspraak 1 april me kbs. Wel heb ik een negatief gevoel bij de vader van mijn kinderen eindelijk is hij uit zijn schuldhulp. Wel staat hij nog onder bewind. Dit komende jaar. Maar hij heeft iets meer te besteden. Van de week kocht hij een navigatie voor zich zelf prima ontzettend leuk. Terwijl hij weet dat ik op dit moment even moet roeien met de riemen die ik hebt. En werd ik intens verdrietig echt verdrietig van ik had geen geld bij mij moeder hoeven lenen als hij uit zich zelf had gezegd ik betaal die taart voor mijn dochter. En ja ik was weer teleur gesteld. Voor dat iedereen zich dit afgaat vragen hij ik zie hem zeker een keer per week. Hij mag gewoon de kinderen zien en af en toe gaat dochter een nachtje mee logeren. Hij zit nu in een goede kamer waar bij ik haar mee kan geven. Maar er blijven natuurlijk pijnpunten. Wil natuurlijk verder geen ruzie. Dus ik zeg er niks over tegen hem. Maar het blijft steken. Ik vergeet zoon. om de twee weken als hij een uitwedstrijd heeft gaat hij met zijn vader. Ik heb geen auto en zo hebben vader en zoon ook hun momenten samen. Zoon gaat niet meer mee logeren. Wel met oud en nieuwe mee met zijn vader naar zijn tante met dochter. ook al ben ik van hem af. kom ik niet van hem af. hij blijft de vader van de kinderen. Dus zal ik hem toch regelmatig zien maar beter zo dan dat we ruzie hebben. En dan mijn vader je moet niks meer verwachten. ben ik dan zo slecht dat ik toch ergens nog steeds iets verwacht??
Ik sta ervan te kijken dat mensen dit scharen onder de noemer van een referentiekader. Serieus...heb je in je omgeving dan alleen mensen in dezelfde situatie? Ik snap dat het volgende aanvallend over kan komen, maar ik leg alvast uit dat ik dat niet zo bedoel: het lijkt mij erg eenzijdig om alleen maar mensen om je heen te hebben die net zoals jij zijn. In dit geval financieel gezien. Waarom is het logisch dat ts verwacht dat ze dat ook krijgt omdat al haar vrienden dat kregen? Het klinkt zo middelbare school achtig. Je ziet toch om je heen wel dat er mensen zijn die het beter of slechter hebben? Of gewoonweg andere keuzes maken? Ook al kunnen ts haar ouders dit makkelijk missen, dan kunnen ze nog de keuze maken om het niet te doen?
Als ik naar mijn eigen ouders kijk weet ik dat wij zonder gezeur zomaar geld zouden kunnen lenen en dat wij er zolang over mogen doen om terug te betalen dus ik zou een zakelijke manier waar jij het over hebt ook erg vervelend vinden. Je hebt toch het idee dat je ouders je altijd wel willen helpen als het even anders loopt dan gepland, ook al zijn ze het niet verplicht want je bent volwassen maar prettig is het wel als het kan. Ja je moet je eigen boontjes doppen maar ik vind het niet raar om van (schoon)ouders geld te lenen als het even beter uitkomt. Liever dat dan een extra lening af te moeten sluiten, BKR registraties ed. Nu is het bij ons niet nodig en kunnen wij zelf heel goed sparen en als we het niet kunnen betalen dan houdt het op maar mocht er nood aan de man zijn dan kunnen wij zeker bij onze ouders terecht. En als mijn kind later wat geld bij ons wilt lenen voor iets belangrijks dan is hij van harte welkom en dan zal ik daar echt niet op een zakelijke manier mee omgaan. Als we het geld dan kunnen missen uiteraard.
Ik ben ook gezegend met zulke ouders. Ik schaam mij er niet voor. Inderdaad iedereen blij. Daar vallen de meesten hier volgens ook niet over. Een enkeling zal misschien wat jaloers ziijn. Ik denk dat het ze meer gaat om hoe vanzelfsprekend ts het lijkt te vinden. En de verwachtingen die ts heeft. Zo komt ze op mij wel over althans. Ik ben ontzettend dankbaar voor wat ik heb gehad. Mijn waardering is groot. Maar wanneer wij gaan verbouwen, ga ik er niet vanuit dat er weer geld onze kant uit komt. We moeten zelf maar zorgen dat we eraan komen. Mochten we wat krijgen, dan zou het geweldig zijn. Maar ik verwacht zoiets niet omdat zij het toevallig kunnen missen.
Ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Ook wij zaten ooit in een verbouwing die ons boven het hoofd leek te groeien. Van de regen in de drup, veel tegenvallers, perfectionistisch, en weinig budget. (Een nieuwe vloer willen leggen in de woonkamer en ontdekken dat alle vloerbalken verrot zijn. Plafond willen verhogen en ontdekken dat alle electra vervangen moet worden. Leidingen die bevroren in de winter...) Maar wij hadden nog geen kinderen en vonden het geen probleem om in een "bouwval" te wonen. We hadden geduld en moesten soms een jaar wachten voordat we voldoende gespaard hadden en verder konden met klussen. Één keer heb ik een paar honderd euro van mijn moeder geleend toen ik onze bankrekening vergeten was en per ongeluk in het rood schoot. Daar ben ik toen enorm van geschrokken, en dat heb ik dan ook zsm terugbetaald. Toen onze benedenverdieping klaar was zijn we even gestopt met perfectionistisch zijn. Onze bovenverdieping moet nu al een paar jaar wachten. Ga niet slopen voordat je een mooi spaarpotje hebt. Ik ben bang dat jullie eens even rationeel naar de situatie moeten kijken. Als je geen geld hebt moet je sparen en desnoods een jaartje in een bouwval leven. Of genoegen nemen met minder en kiezen voor goedkopere opties. Op de manier waarop jullie nu bezig zijn werken jullie je in de schulden, en als jullie nooit consessies kunnen doen dan is het einde zoek. Ik denk dat je vader je hier op heeft willen wijzen. Maar soms doen vaders dat niet zo tactisch. Hij wil je zeker helpen, maar voorkomen dat jullie straks echt in de problemen komen. Met een mooi huis, maar schulden die niet meer te dragen zijn.