Eerder kon ik me geen betere schoonmoeder wensen, ze is lief, zorgt goed, bemoeid zich nooit zomaar ergens mee, doet heel veel voor ons.. kortom, ik heb het heel erg getroffen maarrr.. Sinds de kleine er is kan ik niks van haar hebben en vind het heel erg. Ik zoek volgens mij gewoon naar dingetjes om haar af te kraken en schaam me er best voor. Ik zeg het nooit in haar gezicht hoor, daar ben ik dan weer te scheiterig voor maar ga tegen mijn vriend 'zeuren' . Ze doet in mijn ogen veel verkeerd (lees: niet zoals ik het zou doen) en bij mijn eigen moeder maakt het me op de één of andere manier niks uit. Nou heeft mijn schoonmoeder weleens dingen gedaan die echt niet kunnen en sindsdien let ik gewoon op elk klein dingetje. Ze is gewoon nog van 'de oude stempel' en neemt het bijvoorbeeld niet zo nauw met de hygiëne.. iets waar ik echt op sta. Ik heb dus weleens van die stille hints gegeven over het schoonmaken van de fles ofzo maar dan zijn er altijd weer andere dingen. Wie herkend dit en gaat dit nog over? Ik vind het zo erg...
Ik herken het helaas. Nu was de relatie met mijn schoonmoeder al niet helemaal top, veel gebeurd zeg maar (ga hier niet in details treden). Ik kan van haar minder hebben dan van mijn eigen moeder. En ook het zeuren tegen manlief daarover herken ik. Ben vooral met dit laatste erg voorzichtig. Het is en blijft zijn moeder en de eeuwige discussies over haar zal veel onrust tussen jullie veroorzaken. Verder als zij dingen anders doet dan jijzelf mag je dat gerust aangeven. Maar of het helemaal over gaat. Ben bang van niet, althans hier niet. Ik probeer alleen met zaken anders om te gaan.
Je kent mijn verhaal al een beetje. En ik herken het. Eigenlijk doet mijn schoonmoeder niet zo veel fout als ik niet op alle slakken zout zou leggen. Maar ik doe het nu eenmaal wel. Daarvoor heeft ze direct na de geboorte te veel gekke dingen gedaan. De relatie is beschadigd. En ze hebben mijn moederhart beschadigd. Volgens mij gaat het nooit meer over, maar kun je het straks wel beter relativeren als je kindje zelf graag naar oma gaat. Ons meisje zit tegenwoordig heel graag bij opa op schoot. En wat ik er van vind moet ik dan echt even opzij zetten. Want ik kan het niet verbieden.
ik heb het juist met mijn eigen moeder tov mijn schoonmoeder. zo gaf mijn moeder hem laatst haar ketting om mee te spelen. ik hou daar niet van, want het is geen speelgoed,stel dat er iets losraakt ofzo. mijn schoonmoeder is juist (net als ik) heel oplettend en voorzichtig. en hygienisch. speelgoed is vaak door de hond mee gesjouwd of lag heel lang op zolder en wordt niet even gewassen.. ik kan daar heel slecht tegen.. gelukkig durf ik er dan eerder wat van te zeggen omdat het mijn moeder is. maar dan vind ze me altijd een zeikerd en overdreven. het zij zo. maar ik vind het wel heel erg dat ik mijn zoon liever naar mn schoonmoeder breng om op te passen dan naar mijn eigen moeder.
Het gaat over wanneer jij beslist dat het over is. Je bent zelf eigenaar van je gevoelens en kan deze dus ook aan de kant zetten maar dat moet je dan wel echt willen en DOEN!
Ik herken vooral het feit dat ik van mijn eigen moeder veel meer kan hebben dan van schoonmoeder. Terwijl ze het allebei overigens perfect doen en ik ontzettend blij met hun allebei ben
Heel herkenbaar! het eerste stuk had ik zelf geschreven kunnen hebben. Er is veel gebeurt de eerste periode na de bevalling en dat kan ik niet uit mn hoofd zetten. Ik doe mn best maar zie er altijd tegen op om er heen te gaan of als ze hier komen. De laatste tijd gaat het goed en tóch blijft dat rotgevoel. Hier zijn al heeeeeeeeeel veel ruzies over geweest thuis gelukkig ook vaak dat hij het eens was. Hebben ook een gesprek gehad. Je kan er helaas weinig aan veranderen.
Melisa: Ik ken jouw verhaal inderdaad wel een beetje. Fijn dat jullie meissie graag bij opa zit en vind het heel goed dat je je gevoelens opzij zet. Misschien moet ik het nog wel leren hoor. Noah moet vaak huilen als hij bij mijn schoonmoeder komt te zitten en ik zou hem dan het liefst direct weer weg pakken maar ja, het is wel de moeder van mijn vriend en zijn oma. Moeilijk hoor. Vruchtje: Hier precies zo, op een aantal dingen na dan. Toen ik bijvoorbeeld Noah gister na het werk ging ophalen was mijn schoonmoeder de luier van m'n neefje aan het verschonen boven. Noah lag onder in de box en dat kan je niet voorkomen natuurlijk maar wat was nou het geval.. Ze had een touw in de box met allemaal beestjes eraan geknoopt en dat was om zijn nekje gekomen Daar schrok ik behoorlijk van en dan gaat mijn bloed koken. Dat zijn van die dingen die ik dan écht niet snap.
Joepie: Ja precies.. ook al gaat het goed dan nog blijft dat rotgevoel Ik ben er toch niet gerust op als hij bij m'n schoonmoeder is.. gelukkig is het maar 1 dag per 2 weken maar het liefst bracht ik hem helemaal niet. Maar goed, ik ben niet alleen en nogmaals, het blijft de moeder van mijn vriend en die ziet het anders dan ik.
Je hebt je schoonmoeder toch wel aangesproken he? Want dat was echt gevaarlijk! Ze kan het andere kindje toch ook beneden verschonen? Doet de oppas bij mij ook altijd. Oh ja, en zo goed is het nu ook weer niet hoor dat opa haar mag vasthouden, want ik denk dan wel stiekem, zit je lekker niet bij oma:x. Erg he?
Oooh dat heb ik ook! Van mn moeder kan ik alles hebben, zij doet in mijn ogen niets fout. Mn schoonmoeder kan wat mn dochtertje betreft niks goed doen. En inderdaad, ik zeur daarover ook alleen maar tegen mn man. Kleertjes die ze koopt zijn stom, ze doet te druk, ze praat te hard, de hond komt te dichtbij... Ik breng mn dochtertje zelfs niet graag naar ze toe om op te passen. Schaam me er ook voor, want ik weet dat het allemaal wel meevalt en dat ze superlief voor dr is...
mijn schoonmoeder woont gelukkig niet in de buurt, al is ze wel heel lief voor de kleine. Maar het blijft toch anders dan je eigen moeder.
ik kan van mijn sm ook minder hebben dan van mijn moeder. mijn sm is een heel lieve vrouw, maar dat ze me een maand na de geboorte van Ties me verweet dat ik bezitterig was vergeef ik haar niet. maak het nou zeg, wie is nou zijn moeder, zij of ik!!
Melisa: Ik heb het m'n vriend laten zeggen over dat touw Zelf 'durf' ik dat op de een of andere manier niet, stom he?! Oh haha maar ik geloof graag dat je dat denkt als ze bij opa zit *gniffel gniffel* Soms vind ik het ook weleens grappig als onze man gaat huilen bij haar.. maar dat vind ik tegelijker tijd ook weer zo gemeen van mezelf Marieke1983: Dat meen je toch niet.. hallo het is toch jouw kind! Daar zou mijn sm me ook mee op mijn hart getrapt hebben.
Ik heb zelfs een gigantische hekel aan mijn schoonmoeder! Ze heeft, in mijn ogen dan, al zoveel dingen geflikt dat ik het spuugzat was! Zij stuurt allerlei dingen waar ze het niet mee eens is per email dus ik heb haar in januari ook een email gestuurd maar hoe bepaalde dingen bij mij zijn overgekomen. Hoe ik ben gekwetst enzo (2 dgn na mn keizersnede heeft ze me compleet overstuur gekregen door maar te blijven drammen over iets) en dat ze zich overal mee bemoeit/bemoeide, ook voor Sophie trouwens. Kreeg als antwoord dat het mijn probleem is dat ze het daarbij laat! Nou, toen was de kous voor mij af! Sophie mag best naar haar oma toe maar dan moet manlief haar brengen. Ik wil haar gewoon niet zien en/of spreken, nooit meer. Heel sneu voor manlief maar we hadden er zo vaak woorden over en nu gelukkig een stukje minder. Ik heb haar dus ook al ruim 2 mnd niet gezien en dat bevalt me uitermate goed! Sophie ziet ze niet heel veel doordat ik zelf ook veel vrij ben en ik dan Sophie ook lekker bij me wil hebben, maar ja, ze heeft het er zelf naar gemaakt. Manlief is niet blij met de situatie maar ik heb mn best gedaan. Door haar antwoord was het voor mij overduidelijk; met zo iemand wil ik nix te maken hebben. Het blijft helaas Sophie's oma dus zij mogen elkaar best zien, als ik maar niet mee hoef. Word dus nog wat met kerst en de verjaardagen Kijk er nu al tegenop, hoe dat dan moet. Zondagavond nog met manlief over gehad; verjaardagen en kerst mag ze best komen en zeg ik haar gedag, MITS ze haar excuses aanbiedt voor haar gedrag. Een gezellig praatje zal er nooit in zitten; daar is er teveel voor gebeurd. Ik heb heel vaak mn ongenoegen geuit tegen over mn mannetje en die heeft nooit echt actie ondernomen. Uiteindelijk dus bij mij de bom gebarsten en zie hier het resultaat... Maar, ik voel me er prima onder en dat vond ik echt het belangrijkst want ik zat er echt mee in mn maag. Succes iedereen met de (schoon)moeders!
kort maar krachtig ja ik herken het. maar sinds 2010 heb ik geen contackt meer met haar ze is verhuisd zonder bericht daar van te geven en weet je het geeft heeeeel veeeeel rust in mijn leventje ook al vind ik het zeer spijtig voor mijn man en dochtertje maar ik heb mijn best gedaan
Mirell, jij ervaart het dus ook als een rust! Hier dus ook, alleen woont mijn schoonmoeder op 5 min afstand
pfffff schoonmonsters dat zijn het! alleen die van mij wil zelf geen eens contackt met haar kleinkind. nu ze verhuist is zonder dat wij weten waarheen is het echt afgelopen.