Na een korte relatie ben ik in verwachting geraakt van mijn inmiddels ex. Ik heb besloten om het kindje te houden. Na een aantal weken begon hij zich heel anders te gedragen en had zijn gedrag een hele agressieve ondertoon. Ook waar zijn dochtertje van 2 jaar bij was. Hij schold me tijdens een klein conflict voor de zoveelste keer voor van alles uit waar zij bij was en toen was voor mij de maat vol. Ik heb de relatie verbroken. Toen moest ik de kleine maar weg laten halen. Ik was toen al meer dan 12 weken zwanger. Ik heb dit dus niet gedaan. Hij is nog een keer of 2 mee geweest naar de vk en verder heeft hij niets meer gedaan voor mij of de kleine terwijl ik hem wel heb geprobeerd te betrekken. ook wilde hij de kleine niet erkennen. Omdat ik eigenlijk bij hem in zou trekken moest ik zelf een woning gaan zoeken en kon ik toen ik 32 weken zwanger was eindelijk verhuizen. Mijn spaargeld is helemaal opgegaan aan het inrichten en klaarmaken van het huis (en het kopen van babyspullen). Hierbij ook totaal geen hulp van hem terwijl hij wel wist dat ik een huisje aan het creeëren was voor ons kindje. De laatste weken van de zwangerschap wilde hij ineens wel van alles meebepalen. Hoe het kindje ging heten en hij wilde bij de bevalling zijn. Toen ik aangaf dat ik al een naam had gekozen begon hij mij te stalken. Ook tijdens de bevalling is hij doorgegaan en is hij op verzoek van de beveiliging uit het zh weggegaan. Daarna is hij een paar keer hier thuis geweest om de kleine te zien maar elke keer werd ik in mijn eigen huis voor van alles uitgemaakt. Ook zijn familie heeft helemaal niets laten horen. Op een dag gaf hij aan weer een relatie te willen. Toen ik dat niet wilde is hij weer begonnen met stalken. Ik heb toen de politie ingeschakeld want het ging veel te ver. De politie heeft gezegd dat ik hem niet meer toe moet laten en ik heb al mijn telefoonnummers moeten wijzigen. Een aantal weken geleden meldde hij dat hij afstand zou doen van mijn dochtertje omdat hij zich geen vader voelde van haar en omdat hij ook niet toevoegde aan haar leven. Het is een paar weken rustig geweest maar nu wil hij weer praten. Ik weet niet meer wat ik moet. Als ik de bel hoor begint mijn hart meteen te bonken (niet op de goede manier) en ik voel me contstant in de gaten gehouden (omdat hij steeds weet waar ik ben en me regelmatig opwacht). Ik weet niet meer wat ik moet. Het enige wat ik wil is een mooi leven voor mijn kleine meid. Ze doet het zo goed en ik ben zo trots op haar. En buiten het gedoe met hem om hebben we een geweldig leven. Het is een heel verhaal geworden en dan heb ik nog een hoop details weggelaten. Maar goed wat moet ik??? Ik begin radeloos te worden.... Moet ik nog met hem praten??
ik zou voorlopig niets doen behalve alles wat hij doet noteren en als het weer te ver gaat opnieuw naar de politie stappen zolang hij zich niet rustig kan houden en jou rust gunt zou ik hem niet toelaten. eerst even voor je eigen rust en veiligheid kiezen en die van de kleine. je kan er voor kiezen dat je tegen je ex nog eenmaal zegt dat hij moet stoppen met contact opnemen en dat als hij zich hier minimaal 3 maanden aan kan houden jij dan via de mail een 1e contact legt om te praten. dan kun je zien of hij zich hier aan kan houden en heb je 3 mnd rust iig kan hij dit niet kun je ook gelijk aangeven dat hij dus zich niet aan afspraken kan houden en heb je een reden om niet verder erin te gaan en negeer je het totdat hij 3 maanden stil is geweest.
Dat noteren en doorgeven doe ik sowieso. En ligt al een flink dossier bij de politie. Dat idee van die drie maanden vind ik best een goede. Al weet ik nu al zeker dat hij zich hier niet aan zal houden en het gedoe weer opnieuw begint. Maar erger dan dat het de laatste tijd is geweest wordt het waarschijnlijk niet dus het is het proberen waard....
Je kunt altijd bellen met de jurofoon voor (gratis) juridisch advies, even googlen. Ik zou de erkenning niet toestaan en alles noteren wat er gebeurd. Houd een dagboekje bij. Heb je van het ziekenhuis een verklaring? Dat zou ik iig wel willen hebben! Zo te horen moet je hem niet binnen laten, ik denk dat je niet veilig bent of wel? Als hij opeens poeslief doet heeft dat een reden, trap er niet in. En verder, positief blijven. Veel van je kindje genieten en zorgen dat jij wel alles op orde hebt. Naar verhaal, ik wens je veel geluk en liefs toe!
Mamavanmeisje, thanks. Ik heb al met een advocaat gesproken maar het probleem is dat ik nog niets kan zolang hij niets onderneemt. Dan ga ik hem alleen maar extra rechten geven door te zeggen dat hij de vader is en dat maakt de weg voor hem om te kunnen erkennen alleen maar makkelijker. Die verklaring van het ziekenhuis heb ik niet, wel de namen van de verpleegster die erbij waren zodat ik altijd nog een verklaring op kan laten stellen. Tja veilig, niet veilig. Ik weet het niet zo goed. Hij is erg wisselvallig. De ene keer normaal, de andere keer agressief. Er valt geen pijl op te trekken. Ik blijf positief voor mijn kleine. Ik geniet van elk moment met hem, het is echt de liefde van mijn leven! Geweldig. Ik hoop dat het ooit normaal kan gaan en zo niet, dan hoop ik dat hij ons met rust laat.
Ik zou als ik jou was meteen die verklaring laten opstellen door de verpleegsters uit het zh. Die verpleegsters zien zo veel mensen en daardoor zouden ze belangrijke informatie kunnen vergeten te vermelden. Laat het op schrift zetten en ondertekenen door die verpleegsters. Je hebt het dan in handen en dan kun je alsnog besluiten wat je er mee doet.
Je geeft zelf al wel aan wat je wilt. Een leven met jou en jouw kleine! Ik zou als ik jou was elk contact vermijden. Noteer wanneer hij aan de deur staat, smst, belt, je opwacht ed. Hou dit een maand bij en ga dan juridische stappen ondernemen. Vraag contact verbod aan omdat jij je niet veilig voelt...
Ik voelde me precies hetzelfde...mijn ex was ook na mijn zwangerschap agressief geworden en stalkte me een tijdje. Ik had een tijdlang nachtmerries en hartkloppingen toen hij opeens stil was. Ik was bang dat hij iets van plan was elke keer. Uiteindelijk kwam ik erachter dat hij gewoon verder is gegaan met zijn leven en wat heeft hij mij goed gebruikt zeg. Eerst mij gebruiken om zijn "wonderkindje" te dragen en daarna zeggen van "ik hoef hem toch niet meer..good luck" . Maar ja dat boeit me allemaal niet als ik maar gelukkig kan zijn met mijn kindje. Het nare is dat niemand in het begin begreep hoe bang je je kan voelen in zon situatie. Ik kan je niet echt advies geven omdat ik zelf nog eigenlijk bang bent dat hij na de geboorte weer aan komt kloppen als al die meiden waar hij nu mee omgaat zich realiseren hoe agressief hij is. Dat duurt nog wel een tijdje omdat hij in het begin super zoet is totdat hij je volledig onder zijn controle heeft. Ik zou zeggen Try and stay strong. Het enige wat je kan doen is je kindje beschermen,..dat is het enige wat ik kan doen daarom ben ik bij hem weg ge gaan en ga ik ook niet meer terug. Die macht heb ik tenminste nog wel..hoe moeilijk het ook is.