Ok. Ik geef toe, ik ben een watje. Hoewel ik een redelijk hoge pijngrens heb ben ik nu toch onrustig. In verband met zwangerschapsdiabetes, ook al zijn de waardes nog altijd erg laag, heb ik begrepen dat ik toch ingeleid zal worden. Als de suiker zo blijft dan met 39 weken, gaan ze omhoog en moet ik insuline gaan spuiten, dan met 38 weken. Dit overviel me heel erg. Die ZS is al drie weken terug ontdekt, maar niemand die mij dan verteld 'o ja, dit betekent dat en dat'. Ik wil beslist geen aansteller zijn maar dit is mijn eerste zwangerschap en er komt nogal wat op je af. Mijn vraag aan degenen die het al eens hebben meegemaakt. Moet ik bang zijn? Zijn er dingen waar ik rekening mee moet houden? En een ruggeprik, doet die zeer? Of kan ik beter gewoon maar geen nemen . Hoge pijngrens maar zo'n naald in mijn ruggegraat is toch niet wat. Ik hoor verhalen dat mensen er voor altijd last van houden maar geen idee of dat zo is. Nou ja, een hoop vragen. Die ik absoluut ook aan de gyn zal stellen volgende week maar die zal me voornamelijk zijn kant van het verhaal vertellen. O ja, als ik dan toch word ingeleid... kan ik dan evt. zelf nog de datum vragen van geboorte? Als het toch moet dan waarom niet toch?
Ik ben ingeleid met 41 weken, omdat ik geen leven meer voelde. Ik had 1 cm ontsluiting toen het begon. Kreeg eerst een gel om de boel week te maken, en hier kreeg ik al weeen op. 2 uur later aan weeninfuus, en kreeg gelijk een ruggenprik. Ik heb toen niets van de weeen gevoelt, was echt heerlijk. En die prik viel ook mee. Om 22.00 was dat infuus gestart, en om 04.00 is Kim geboren. Ik zou het nu zo weer zo willen doen haha. Heb het als prettig ervaren. Succes nog de laatste loodjes
Hoi meid, Allereerst: niet bang zijn voor de inleiding. Er zullen dames zijn met positieve verhalen, maar ook met minder positieve verhalen. Maar dat zal ook bij een spontane bevalling het geval zijn. Ik ben bij mijn zoontje ingeleid wegens hoge bloeddruk. Eerst gel gehad (2x per dag) om de baarmoedermond te laten verstrijken. Dit twee dagen geprobeerd, maar werkte niet. Toen verplichte rustdag gehad. De dag erna een ballonkatheter gehad. Dan blazen ze het ballonnetje van de katheter op achter je baarmoedermond. Door de druk die er dan op je bmm komt te staan, moet er ontsluiting komen. Als het ballonnetje eruit valt, heb je genoeg ontsluiting om de vliezen te kunnen breken. Aan het einde van de dag werd bij mij het ballonnetje eruit getrokken. Klein beetje weerstand nog, maar ik had daarna wel 3cm ontsluiting. Volgende dag werd er een schedelelektrode op het hoofdje van mijn zoontje gezet om hem zo in de gaten te houden. Hierdoor zat er een klein gaatje in de vliezen, waardoor ik steeds beetjes vruchtwater verloor. Ondertussen aan het infuus met weeënopwekkers. Hoe je de weeën ervaart en of je daar pijnstilling bij nodig hebt, is voor iedereen anders. Ik heb in verband met een weeënstorm uiteindelijk gevraagd om een ruggenprik. Eerst word je voorverdoofd (vraag daar desnoods om), dus de echte ruggenprik voel je niks meer van. Alleen wat druk. En die verdoving is heel even een fel prikje, maar dat duurt maar 1 sec. Het krijgen van de ruggenprik was voor mij een verademing. Ik kon weer licht verdragen en kon weer een beetje praten met de mensen om me heen. Na de bevalling nog een week of 8 a 10 last gehad van de plek in mijn rug, maar dat is uiteindelijk helemaal weg getrokken. Ik zou 'm bij de tweede bevalling zo weer vragen als ik het zonder niet red. Kortom: probeer het over je heen te laten komen. De dag van geboorte valt niet te plannen zoals je leest in mijn verhaal En maak je geen zorgen over de ruggenprik. Beslis gewoon op het moment dat je pijnstilling nodig hebt welke pijnstilling je wilt gebruiken. Groetjes!
Ohja, ik was trouwens de 2e vrouw in het ziekenhuis die voorbij de rustdag kwam hoor. Dat is eerder de uitzondering dan de regel... En vanaf 2 dagen na mijn bevalling hielden ze ook een nieuw protocol aan waarbij gelijk gestart wordt met de ballonkatheter wegens tegenvallende resultaten op de gel.
Dank jullie wel. @Nen: je hebt helemaal gelijk. Zo had ik er nog niet naar gekeken maar inderdaad, ook bij een gewine bevalling zijn goeie en mindere ervaringen. Dank je dat je me dat inzicht hebt gegeven. Ben er alweer een stuk rustiger onder.
Ik ben ingeleid met 37 weken ivm langdurig gebroken vliezen. Daarom ging ik ook direct aan het infuus met opwekkers.. Helaas was mijn lichaam nog niet klaar om te bevallen, baarmoedermond was nog niet verweekt of verstreken. Ben om 14.00 aan het infuus gegaan met 1cm. Om 22.00 ging het infuus uit, had nog steeds 1cm, maar inmiddels wel verstreken bmm. Spuit pethidine in m'n been gekregen zodat ik kon slapen (weeën zouden wel wegzakken dachten ze, zou om 8 uur weer aan het infuus). Daarna zette het pas echt door, om 4.00 uur had ik 2cm. Gevraagd om pijnstilling en moest eerst maar kijken hoe het in bad ging.. Om 6.00 uit bad gegaan, had toen 4cm. Kon toen in bad ook de weeën niet meer opvangen. Weer gevraagd om pijnstilling, en kreeg toen zo'n pompje met remifentanil. Werkte alleen voor geen meter. Om kwart voor 8 had ik bijna volledige ontsluiting, 8 uur begonnen met persen, en om 8.25 is ze geboren. Hier dus niet zozeer een slechte ervaring met inleiden, maar meer met het feit dat ik vroeg om pijnstilling, en ik geen ruggenprik kreeg.. Dit is nu dus wel bekend bij de gyn, dat ik een ruggenprik wil en geen pethidine of pompje.
Ik ben ook ingeleid met 39.4 weken vanwege suiker, alleen bij mij stopte het met 4 cm ontsluiting. Weeenopwekkers hielpen niet waardoor ik geen weeën meer kreeg. Het is uiteindelijk een keizersnede geworden 2 dagen later. Maak je niet druk, inleiden heeft bij mij geen zeer gedaan (gel) alleen het kijken naar hoeveel cm ontsluiting ik had deed zeer. Succes
ik zal mijn inleiding ook met je delen maar ook ik wil erbij zeggen dat je zowel positieve als negatieve ervaringen zal horen van inleidingen maar ook van natuurlijke bevallingen die zelf op gang zijn gekomen.. dus er valt niks van te zeggen hoe dat bij jou gaat. hoor vaak dat mensen ingeleid worden en na een paar uur al bevallen omdat het snel gaat maar hoor ook vaak langere verhalen.. mijne is zon langere.. met bijna 41 weken opgenomen ivm steeds hoge bloeddruk en eiwitten en ik kon het lichamelijk niet meer aan dus de gyn heeft toen besloten me op te nemen om eerst zw vergiftiging uit te sluiten, had ik dat wel werd ik meteen ingeleid anders zouden ze de dag erna starten.. had het niet gelukkig, dus dag erna begonnen met gel inbrengen 2x per dag.. 2e dag kreeg ik flinke weeen en dacht ik dat het door zou zetten, helaas was dat niet het geval.. na 5 dagen trok ik het niet meer in dat rotbed (had al erge last van mijn rug) en toen ze zeiden vandaag doen we niet voor 2e keer krijgt een rustdag heb ik gezegd dan slaap ik thuis vanavond, dat mocht.. heerlijk geslapen voglende dag gemeld met het idee dat ze alleen ctg zouden doen en ontsluiting checken.. en zoals alle andere dagen nog steeds geen verstreken baarmoedermond en nog steeds geen ontsluiting die dag was wel de eerste rustige dag (dat heeft ook meegespeeld met het feit dat ze niet eerder goed ingrepen want het was elke dag stervens druk paar keer van de verloskamer gemoeten terug naar eigen kamer omdat er spoedgevallen kwamen zelfs met flinke weeen!) toen kwam er een gyn die ik nog niet eerder had gezien en die zei ga even heel gemeen doen want we willen je wel vandaag laten bevallen (slik, dan zegt ze dat ineens na die dagen en schrik je toch even haha) die heeft een cm ontsluiting gecreeerd met haar vingers om zo te strippen en even later de vliezen te breken.. weeen kwamen niet op gang dus infuus, steeds hoger gezet kreeg ik wel weeen door, maar na een flink aantal controles die dag en steeds te horen gekregen dat er letterlijk geen milimeter verandering in was gekomen stelde de gyn zelf voor een ruggenprik te nemen omdat ik dit zo nooit vol ging houden (had ze gelijk in ik zat er vooral mentaal erg doorheen zon inleiding op die manier hakt erin) en had nog een lange weg te gaan natuurlijk uiteindelijk werd er om 19u savonds gezegd je hebt nog 2 uur, dus ik vroeg huh 2 uur om te bevallen? dat red ik nooit haha.. nee als er in 2 uur niks veranderd van binnen word het een ks.. die 2 uur heb ik proberen te slapen mijn vriend en vriendin werden toen ook in een aparte kamer gezet om wat tv te kijken zodat ik rust had en ik was echt heerlijk ontspannen door de ruggenprik voelde ik alleen wat druk geen pijn.. maar nog gebeurde er niks.. toen is ze met de ks gehaald.. ze woog 4280 gram en was ook vrij lang, ook helemaal geen huidsmeer meer op haar lichaam.. een bos haar waar je eng van word ze was echt helemaal af, dus ben niet te vroeg ingeleid ofzo maar op de een of andere manier kreeg mijn lichaam geen ontsluiting.. de dag van de bevalling heb ik niet als vervelend ervaren, meer het inleiden de dagen ervoor zonder resultaat steeds... ook de ks heb ik neit als vervelend ervaren vond het reuze meevallen en was snel weer op de been mocht zelfs een dag eerder naar huis omdat ik goed rondliep.. maar goed ook mijn verhaal is dus geen verhaal van een korte inleiding, in mijn geval was absoluut geen sprake van te vroeg inleiden want ze was echt voldragen en een flinke dame.. ik denk zelf dat ze misschien niet door mijn bekken pastte ofzo.. deze keer hoop ik dat het vanzelf op gang gaat komen, of wanneer dat niet zo is ze eerder ingrijpen want het zijn lange dagen dat inleiden zo, ook voor mijn vriend die toen 2x per dag op en neer kwam om bij mij te zijn, voor hem net zo vermoeiend! (zo niet vermoeiender) en nu hebben we een meisje van 2,5 rondlopen dus zou dat ook betekenen dat hij niet de hele dag richting mij kan komen mocht het weer zo lopen.. maar goed ik lees ook zo vaak dat inleiden snel gaat en dat mensen het niet onprettiger hebben ervaren als een bevalling die zelf op gang komt.. er valt niks van te zeggen.. elke bevalling is anders.. laat het op je afkomen is alles wat ik kan zeggen
Ik ben ingeleid met 37 weken en ik heb een superbevalling gehad. Mijn bevalling duurde vanaf de eerste wee tot dat ze er was 4 uur. Het was heftig, maar goed te doen. Ik heb geen ruggenprik nodig gehad. Hier was trouwens ook geen tijd voor, want ik ging veels te snel . Ik hoop dat ik deze keer weer zo mooie bevalling mag krijgen. Hier alleen maar positief over het inleiden. Succes alvast!
Ik ben ingeleid met 38+6 weken, dmv weeenopwekkers via infuus. De dag ervoor gestript, had 2cm ontsluiting. Mijn vliezen zijn na t inbrengen van het infuus ook gebroken door de gyn. Ik kreeg heftige weeën maar mijn ontsluiting schoot niet op. Had alleen maar pijn, kon me niet ontspannen dus hield waarschijnlijk zelf.de vorderingen tegen. Bij vier centimeter ontsluiting, vijf uur later een ruggenprik gehad. Tijdens een wee gehad, niets van gevoeld. Wat een verlossing!! Heerlijk. Toen hoging de ontsluiting redelijk vlot,.voelde niets meer en kon zelf ontspannen. en vijf en half uur later mocht ik persen.
Ik vond het inleiden ook eng hoor! Heb dan wel een hoge pijngrens, maar weeën zijn zó anders. Ik ben er toch redelijk open in gegaan (gelukkig maar, als je je van tevoren bang maakt, is het alleen maar erger!). Het kan tegenvallen en het kan meevallen. Ik heb gel gekregen en daar kreeg ik wel wat ontsluiting van, alleen kwamen de weeën niet vanzelf op gang. Ik vond de weeën zo via het infuus echt flink pittig. Ik kreeg ook een weeënstorm. Pijnstilling via een remifentanilpompje gekregen, maar de hartslag werd te laag van mij en mijn zoon en toen eindelijk een ruggenprik gekregen. Ik heb niks van die ruggenprik gevoeld.. ze zetten de naalden tijdens een wee en dan merk je er niet zoveel van. Toen ie eindelijk goed zat (moest dieper..) was de pijn niet zo erg meer, had nog aan 1 kant pijn. Moest toen op mijn zij liggen zodat de ruggenprik door zou lopen en dat hielp redelijk. Het was eerder vervelend toen de ruggenprik eraf moest bij volledige ontsluiting (3 kwartier later!!). En heb geen persweeën gehad, dat was ook wel zwaar. Maar het resultaat telt: na 50 minuten persen is er een prachtig jongetje geboren!