Pfff ik moet even mijn hart luchten als dat mag.... Wij zijn na 8 maanden proberen zwanger geweest. Alleen bij de echo op 10 weken bleek het vruchtje op 8 weken te zijn gestopt met onwikkelen. Er volgde een curretage omdat het niet zelf los kwam. Dat was in mei 2012... en daarna proberen... tot nu toe zonder resultaat... Dus we zijn al WEER een dik jaar verder. Ik wordt in de zomer 34 en krijg het daar ook weleens benauwd van als ik zie hoe de maanden voorbij vliegen. Ik wil ook zo graag dat onze ouders het allemaal nog gaan meemaken en ik hoop niet op het punt te komen dat we straks te oud zijn. Ik kan er elke maand slechter tegen als het weer niet lukt. Ik word er down van, mijn leven voelt zo vreselijk leeg terwijl iederen om me heen aan de 2e of zelf de 3e begint en we overal in de buurt kinderstemmen horen. Vriendinnen praten allemaal over hun kids en ik hoor er dan toch minder bij voor mijn gevoel. Overal zie ik kinderen en het breekt me steeds meer op allemaal...Ik weet niet zo goed hoe ik hiermee door moet.. Herkennen jullie dit..? (sorry voor het klagen...) Liefs
@tiepetje allereerst een dikke knuff meis!!! ik begrijp heel goed hoe je je voelt!!! Ik ben 28 (nog redelijk jong dus ) maar ben al 3 jaar van de pil af...en sinds vorige jaar er echt mee bezig!!! maar stiekem had ik al gehoopt dat t zo wel zou gebeuren :S want was gestopt en hadden zoiets als t gebeurt dan gebeurt t...mja niks dus sinds vorig jaar ermee bezig en sinds eind vorig jaar ook echt dat ik mn vruchtbare dagen weet en mn ei voel!! ik heb de vorige ronde n vmk gehad en ook eentje toen ik jonegr was en nog aan de pil was maar daar kwam ik nu pas achter omdat ik er nu zo mee bezig ben!!! ik probeer er alles aan om zwanger te raken..en omdat t innestelen dus blijkbaar fout gaat....heb al shatavari geprobeerd (hielp wel mn cyclus korter te maken) nu aan de tarwekiemolie en frambozenbladthee om mn baarmoeder sterker te maken zodat t innestelen beter gaat...en mn man ook aan foliumzuur en selenium/zink gezet!!! hopelijk heeft t effect!!! Maar ik zie ook steeds meer mensen zwanger raken en denk ik waarom lukt t bij mij niet :S wordt dan toch wel elke x verdrietig!!! en n vriendin van mij is al 27weken zwanger en heeft al n 3d echo gemaakt en gister gezien zo mooi maar toch ook weer zo emotioneel ervan....wil dan gewoon de hele avond in bed huilen maar probeer ook sterk te zijn!!! alhoewel dat niet altijd lukt helaas :S Ik begrijp dus heel goed hoe je je voelt en duurt n eeuwigheid!! Ik hoop echt dat t gauw raak mag zijn meis....ze zeggen ook zo vaak jah als je er niet zoveel mee bezig bent lukt t sneller!! mja makkelijk gezegd dan gedaan...ik denk er elke dag aan!! hopelijk is t gauw raak... sterkte meis en probeer positief te blijven (ik weet hoe moeilijk)!!! Dikke knuff
Ik herken je gevoel helemaal. Zelf alweer 4 jaar bezig voor een eerste kindje... vorig jaar 2x zwanger geweest maar 2x mis gegaan. In mijn omgeving hebben mensen in de tussentijd al 2 kindjes gekregen in de tijd dat wij zelf bezig zijn en ben van mijn zusje en mijn schoonzusje alweer 5x tante geworden.... Hoe frustrerend. Tips heb ik niet echt voor je aangezien ik die zelf ook nog steeds zoek.. Ja de tip die ik zelf volg is af en toe een kleine pauze nemen uit de MMM, maar dat heeft er puur mee te maken dat de behandelingen die ik heb gehad nogal een aanslag op mn lichaam waren of dat ik weer eens moest herstellen van een operatie aan mn baarmoeder of eierstokken. Het waren dus meer gedwongen rust pauzes. Verder wil ik je een dikke knuf geven en duim voor je dat je binnen afzienbare tijd zelf een mooi wondertje mag vast houden!
Ik herken dat gevoel van te oud worden heel erg, niet dat het nu aan de orde is, ik ben 31. Wel ben ik bang dat we er te laat aan begonnen zijn. Bij mijn ouders duurde het 2,5 jaar en ik ben er altijd van uitgegaan dat het bij ons lang zou duren. Ook hier heel veel baby's op komst in de buurt, ik ben al helemaal getraind in het zwanger proef koken!
@tiepetje tja die leeftijdkwestie herken ik wel. Ben ook al een semi-ouwe taart (33). 20 maanden tot de 1e zwangerschap gewacht, toen bleek de echo op 13 weken niet goed, afscheid genomen. Ik was juist helemaal op ingesteld dat t weer maanden zou duren. Zelfs vriend had al eens gezegd, na m'n 40e hoeft t van mij niet meer (is nu 36). Ik was ook erg bang dat we te laat zijn begonnen. Wij hadden nu heel veel geluk en ik ben alweer zwanger, maar zal evengoed alweer 34 zijn voor t kindje er is, als het dit keer dit tenminste wel allemaal goed gaat. Stomme leeftijd ook. Bij mij scheelt wel dat er ook nog wat mensen zonder kinderen zijn. Sterkte
bedankt voor jullie reacties. in ieder geval zo fijn te lezen dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt.....wij hebben over 2 weken de 1e intake in het ziekenhuis en gaan dan de mmm in... de wens is zo groot en het is zo moeilijk er niet mee bezig te zijn !