Ik ben nu 7.5 weken zwanger. Aankomende week heb ik de 1e afspraak bij de verloskundige. Ik zie er erg tegenop omdat ik eerder dit jaar een miskraam heb gehad. Toen was op de echo te zien dat het niet goed was en heb ik medicijnen gekregen om de miskraam op te wekken. Deze zwangerschap heb ik de hele tijd een goed gevoel erover gehad. Zelfs toen ik 1 keer rond week 5/6 bruin bloed heb gehad met afvegen. Ik heb meer symptomen dan de vorige keer. Maar hoe dichter ik bij die echo kom, hoe slechter mijn gevoel over de zwangerschap wordt. Ik weet niet of dat komt door het bang zijn voor weer een miskraam of dat er echt iets mis is. Ik zie er erg tegenop. wat ik wel vreemd vind is dat ik erg veel honger heb. Daardoor eet ik veel meer dan normaal maar ik kom niet aan. Is dat wel een goed teken? Omdat ik bang ben heb ik gister nog een keer een zwangerschapstest gedaan. Het streepje van zwanger stond er eerder dan het controlestreepje. Maar dat zegt eigenlijk niets denk ik want als er iets mis is met het kindje heb ik nog steeds een positieve test natuurlijk. pff ik zou willen dat ik er wat relaxer in stond nu deze dagen voor de echo.
Dat bloed rond week 5/6 heb ik ook twee keer gehad. De tweede is nu onderweg dus daar zou ik me geen zorgen over maken. Ik begrijp je bezorgdheid heel goed, zeker gezien de miskraam. Ik duim voor je voor een goede echo!
Oh ik herken je gevoel zo ontzettend! Ik heb in totaal 4 (v)mk's gehad terwijl we met IVF bezig waren. De eerste keer dat ik een positieve test in handen had dacht ik 'we zijn er'. Helaas ging het na korte tijd mis. De keer erop werd ik van de positieve test dus niet echt meer blij, want ik had immers geleerd dat het niets zegt. De twee keren erna volgden ongeveer hetzelfde stramien, alleen steeds ietsjes langer. De 4e had ik echter niet alleen een goeie test, maar ook mooi hcg en een 'proficiat!' van de ivf-poli. Weer dacht ik 'we zijn er'. En bij die had ik hetzelfde als jij rond 7w geen hartje op de echo... Wat een verdriet. Deze keer was ik dus huiverig bij elke stap. Positieve test - leuk, maar dat zegt nog niks. Mooi hcg - jaja, die kennen we. En toen de echo. Bloednerveus was ik! En wat viel er een ongelooflijke last van mijn schouders toen we een hartje zagen... Maar ja, toen bekroop mij de angst weer: de vorige keren was ik wel stapjes verder gekomen, maar was het ook weer wreed uit mijn handen gerukt. En dus leefde ik toe naar de volgende echo.. En die daarna.. En die daarna.. Ik weet wel waar het door komt, ik weet dat ik het niet kan controleren, maar het is wel heel erg jammer dat ik nog niet relaxt en ontspannen enkel heb kunnen genieten. Dat begint nu wel te komen hoor, nu ik een goede termijnecho heb gehad en men mij verzekerd dat het risico op het laagste niveau is in de zwangerschap. Maar goed, ik herken je gevoel dus heel erg. En ik weet ook dat er niets is wat je gerust gaat stellen behalve je kind zien op die echo. Met een kloppend hartje wat op de juiste snelheid klopt en een kindje wat de juiste lengte heeft. Ik wens je sterkte en succes. En een prachtige echo!
Ik denk dat je gevoel voorkomt uit angst en niet omdat je aanvoelt dat er echt iets mis is. Ik hoop dan ook dat het je lukt om je zorgen los te laten en straks te genieten van een hele mooie echo! *spreekt zichzelf ook even moed in* #angsthaas
Het bloedverlies heb ik ook gehad, toen was ik ook 5 weken. Ik kreeg toen iemand van moeders voor moeders dus die ging ook een test doen en de 2 dagen ervoor had ik dus dat bruin/rode bloedverlies. Had zelf al getest, en dikke streep, maar toch onzeker. Test van MvM was prima, ze zei tegen mij dat het ook nog van de innesteling kon zijn wat er nog uitgekomen is. Het blijft altijd spannend, en ik moest toen nog 3 weken wachten tot de 8 weken, toen kreeg ik de eerste echo. En inmiddels ben ik bijna 17 weken onderweg. Ik had trouwens ook superveel honger en kon blijven eten maar kwam niet aan. Nu sinds deze week begin ik aan te komen dus dat zegt niks. Hoop dat het allemaal goed is, wanneer heb je precies de echo? Succes!
Heel herkenbaar. Ik had me er al helemaal op ingesteld dat het 'toch wel weer mis zou zijn'. Toch een kloppend hartje gezien. Was toen even gerustgesteld, maar bij de tweede echo (rond 11 wk) weer zelfde gevoel. Ik denk dat als je eenmaal een miskraam hebt gehad, het heel moeilijk is om vertrouwen te hebben. Maar probeer toch een beetje op je instinct te vertrouwen, aangezien je er wel een goed gevoel bij hebt/had Ik ben nu ruim 18 wk en ergens wéét ik dat het goed zit en goed zal gaan, maar m'n gevoel houdt nog steeds ernstig rekening met het feit dat het fout kan gaan. Probeer dus een beetje te accepteren dat je nooit volledig vertrouwen zult hebben, het vertrouwen groeit wel naarmate je zwangerschap vordert. Sterkte ermee
Dit soort gebeurtenissen (miskraam of lang in de medische molen met vruchtbaarheidsbehandelingen) hakt diep in het vertrouwen in je lijf. Bedenk dat je gevoel niets zegt; je bent bezorgd door eerdere ervaringen en de hormonen maken dat gevoel VEEL erger. Afwachten is het enige dat je kunt doen. Veel honger; lekker eten, wel gezond en dat je even niet aankomt, is niet erg.
Ik zou die angst dan ook wel hebben, heb zelf (gelukkig) nooit een miskraam gehad maar door alles verhalen op deze site en horrorverhalen op internet ben ik ook erg angstig geworden. Wij hebben volgende week zaterdag de eerste echo en ik hoop zo dat die goed is! Mijn man is al de hele kinderkamer aan het uitzoeken onderhand en ik durf gewoon niks te doen totdat we die echo hebben gehad. Je leest zoveel dingen hier, bijna elke vrouw hier heeft onderhand bloedverlies gehad tijdens de zwangerschap terwijl eigenlijk maar 20% van de vrouwen bloedverlies gedurende de zwangerschap krijgt dus het geeft ook een beetje een vertekend beeld op zo'n forum maar toch blijf je hier gewoon lezen omdat je het niet los kan laten en gezellig vindt hier
Hey meid, Gewoon van het positieve uitgaan! Voor mijn zoontje heb ik ook een ma gehad. En voor de eerste echo bij mijn zoontje zat ik te huilen bij de vk omdat ik er van overtuigd was dat het weer mis was want ik voelde me niet zwanger enz. Maar niks was minder waar . Bij deze zwangerschap was ik ook bang voor de eerste echo omdat ik me niet echt zwanger voelde. Maar was de angst was al een stuk minder dan vorige keer. Ik hoop voor jou een hele mooie echo binnenkort! En ik kwam de eerste weken ook niet veel aan ondanks het vele eten .
Bedankt voor de opbeurende woorden. Ik heb nog allerlei symptomen en die test had ook een hele dikke streep. Ik ben denk ik pas gerustgesteld als die echo goed is. Ik heb hem overmorgen.
cat2 ik herken je gevoel precies!! Ik ben nu 8 weken zwanger en heb zelfs al een goede echo gehad vorige week (waarbij we het hartje zagen kloppen!) maar toch blijf ik heel bang. Na de 1e echo waren we even heel blij en hoopvol maar nu begint het alwéér te knagen! Godzijdank mag ik morgen alweer bij de gyn komen voor een echo, zodat ik in elk geval even kan 'spieken' of onze kleine het nog doet. Wat ben ik daar dankbaar voor! Maar ook mij bekruipt een heel naar en angstig gevoel nu deze echo weer nadert. Volgens mij komt het inderdaad door pure angst en ook door een soort zelfbescherming. Rond de afgelopen jaarwisseling heb ik namelijk een MA gehad, nádat we op de eerste echo een hartje hadden zien kloppen. Dus ook ik leef, net als Hilly, van echo naar echo en van mijlpaal naar mijlpaal. Ook voor mij zegt een kloppend hartje op een (vroege) echo niets. Weet dus dat je zeker niet alleen staat met je angsten! Ik wil je veel sterkte wensen met wachten tot de echo, en ik hoop hier komende week een héél blij opgelucht berichtje van je te lezen over een goede echo. En ik hoop dat het jou iets eerder in je zwangerschap dan mij gegund is om lekker te gaan genieten!
Wat lief! We gaan een beetje gelijk op, ik ben woensdag 8 weken. Ik denk dat het mijlpaal naar mijlpaal zal worden. Het blijft toch spannend. Ik hoop dat het dinsdag gewoon een goede echo is
Ik heb vandaag de echo gehad. Gelukkig was het goed. Het hartje klopt en de grootte van het vruchtje was op schema. Ik ben heel blij ermee
Wat ontzettend fijn cat2! Gefeliciteerd met de goede echo, en inderdaad: probeer te genieten! (al weet ik uit ervaring dat dat eng is).
Hi Cat2, Nou ik heb echt precies het zelfde. Nu 7,5 weken zwanger. Eerder een ma gehad ook mk opgewekt met medicatie. Zoooo spannend. Heb maandag echo. Praktisch geen symptomen en voel mij ook niet zwanger. Ben echt zo bang voor de echo, word er middelijk van als ik er aan denk. Hopelijk is alles net zo goed als bij jou. Fingers crossed....... Jij nu even genieten van het goede nieuws!! x
Alsof ik mijn eigen verhaal hier lees! Exact hetzelfde! In maart de bevestiging gehad dat de zwangerschap niet vitaal was en met cytotect opgewekt. Nu inmiddels in mn 7e week en volgende week eerste echo.. gaat werkelijk de hele dag door mn hoofd.. momenten met gevoel dat t wel goed zit en t volgende moment denkend dat t weer fout kan zitten.. mjah... blijft een gedulds kwestie... Fijn dat je een goede echo hebt gehad! Op naar de volgende
Denk dat het voor iedereen spannend is, wij hebben komende zaterdag de 1ste echo en ben dan 8w1d. Hoe meer ik er aan denk, hoe nerveuzer ik word maar dat zal altijd wel zo zijn. Ik vind steeds 4 weken wachten tot de volgende echo zo lang duren pfff. Denk dat je die spanningen voor elke echo wel hebt, zeker de eerste termijn is zo spannend. Heb vaker gehoord dat als je met 8 weken een mooi kloppend hartje hebt, je 97% kans hebt dat het een goede zwangerschap wordt dus nog maar 3% kans dat er iets fout gaat maar toch lees je hier helaas met regelmaat dat er na een goede eerste echo toch nog iets fout gaat dus daar ben ik dan ook alweer bang voor!