Bleeegh, mag ik even mijn verhaal kwijt? 5+ maanden geleden bevallen van ons geweldig leuke kind Ondanks dat we ontzettend genieten van haar, kriebelde het bij mij snel weer (heb daar ook al een topic over geopend tijdje geleden, hoe het is om snel een tweede te krijgen). Mijn man nog niet echt. Maar we hebben het er over gehad en afgesproken dat we gewoon zonder condoom gaan vrijen en we zien wel wat er gebeurd. Dit ook vooral omdat ik niet per sé NU zwanger wil worden, maar ik wil niet een half jaar wachten en dan bedenken dat we zwanger willen worden om vervolgens te gaan proberen en het weer zo lang duurt als bij Robin. Ik heb gewoon echt geen zin in verplicht vrijen, elke keer weer af wachten of het wel of niet gelukt is, jeetje wat een domper was dat op onze relatie!! Dus, dat hebben we afgesproken. FIJN! Dacht ik.. En het is ook fijn, echt. Want voor nu is het zo, als het komt dan komt het en als het niet komt dan komt het niet! Maar nu hebben we afgelopen vrijdag gevreeën en ik denk dat ik toen, 2 uur later, mijn eisprong heb gehad. Ik heb mijn eisprong nog nooit gevoeld maar was opeens een uur/anderhalf uur niet helemaal lekker. Hoofdpijn, duizelig, last van mijn buik (soort mini krampjes zoals bij ongesteldheid maar dan minder) en ook wat meer afscheiding. Dus ik denk dat dat mijn eisprong geweest is. My point.. Ik kan het gewoon niet los laten. Ik zit elke keer te bedenken of ik zwangerschapssymptomen voel/zie/hoor/ervaar. Wat ben ik toch een rare vrouw met op hol geslagen hormonen. HELP!!!
Klinkt heel bekend!! Ik denk ook steeds van alles te voelen en dan word ik toch weer ongesteld. Ik heb nu zoiets van nou ik zie het wel hoor maar moet eerlijk zeggen dat ik er wel van baal