Ik sta geregisterd als orgaandonor. Als ik of een geliefde een orgaan nodig heeft, wil ik ook dat er iemand zo goed is om na overlijden organen af te staan. Overigens heb ik er geen moeite mee als iemand geen organen af wil staan vanwege geloofsovertuiging. Maar ik vind wel dat mensen van 18 jaar en ouder die niet geregistreerd staan als donor, lager op de wachtlijst moeten staan. Of helemaal niet, want als je niet wil geven om religieuze of emotionele redenen, dan ga ik er vanuit dat je ook niet wilt ontvangen. Ik ben ook bloeddonor. Eerst een paar keer volbloed en inmiddels plasma, omdat ik daar minder last van heb. Het is inmiddels al zo lang geleden dat ik denk dat ze me binnenkort wel zullen uitschrijven. Na een zwangerschap, dus ook na mk/ma mag je een half jaar niet geven. En net na dat half jaar ben ik gelukkig opnieuw zwanger geworden. Vorige keer heb ik gemerkt dat bv + ongesteld zijn + bloed geven voor mij geen fijne combinatie is. Zelfs niet met plasma. Dus het zal nog wel een tijd duren voordat ik weer bloed ga geven. Ik vind het wel jammer dat het nu zo lang niet kan. Ik vind het ook altijd wel een fijn rustmoment.
Bedankt voor je antwoord! Wow 12 jaar al. Wat fijn. Jouw man is dus ook nog jong. Mijn man nu 33, 31 toen hij ziek werd en nu net volledig arbeidsongeschikt verklaard. We hopen dat zijn hart het blijft doen. Hij zal er geen 80 mee worden maar ach... we zien wel wat de toekomst brengt. Zijn overlevingskans was maar 5% en die heeft hij gepakt! We zijn dankbaar voor iedere dag . Enne...Natuurlijk van ♥e gefeliciteerd met je zwangerschap!
Jazeker, sinds mijn 18e en ik ben nu 35. Ik heb van dichtbij meegemaakt hoe het een verschil kan maken. Ze mogen alles van me hebben.
Nee, ik geloof in eeuwig leven na de dood, dus leven op aarde zegt mij niet zo heel veel of is in elk geval niet het belangrijkste voor mij. Overigens kan/mag ik wel bloeddonor zijn, of een nier afstaan, aangezien ik hiermee gewoon kan leven. Ik ben geen donor om het feit dat wanneer je hersendood bent verklaard, je nog steeds in leven bent, wanneer je organen er uit gehaald worden.
Ik ben wel donor voor na mijn overlijden. Ze mogen alles hebben, ik kan er toch niks meer mee. Bloed wilde ik ook geven maar dat is helaas niet mogelijk. Verder moet iedereen die keuze voor zichzelf maken maar ik vind het wel belangrijk dat je er over nadenkt waarom wel of waarom niet en dat je dat ook ergens aangeeft, want het lijkt me vreselijk om als nabestaande die beslissing onverwacht moet maken en dat je het daar niet over eens kan worden.
Mijn kind vind ik een ander verhaal. Een minderjarig kind kan nog niet (zelfstandig) kiezen, wanneer een van mijn kinderen een donorhart of iets dergelijks nodig heeft, dan kies is daar wel voor. Overigens heb ik ook met mijn man te maken bij mijn kinderen en mijn man is niet tegen donorschap.
En stel nou dat je in een situatie terecht zou komen dat ze ook zouden kunnen geven? edit, overigens schreeuwt mijn hoofd nu ook heel hard NEEEE hoor, maar dat is puur uit emotie.. geen idee hoe ik zou denken.
Hmm begrijp ik eigelijk niet je kan geloven in leven na de dood. Maar dat is niet zeker. Stel je hebt iets nodig wat je leven op aarde kan redden, dan doe je het niet? Je leeft nu toch? Wil niet lullig doen hoor, maar snap niks echt niet.
Maar mensen die geloven, voor hun is het (over het algemeen) zo dat ze wel geloven dat er zeker leven na de dood is.. en ook een beter leven.
Ja maar de kans dat ze iets kunnen gebruiken van mij is heel erg klein. Door jarenlang gebruik van pijnstillers bijv.
Die 12 jaar zijn voorbij gevlogen het beangstigd me wel eens dat de gemiddelde levensverwachting met een donorhart slechts 15 jaar is...dat komt wel erg dichtbij. Tegelijkertijd zie ik hoe goed het gaat en weet ik zeker dat hij hier ruimschoots overheen zal gaan. Bij elke controle in het ziekenhuis wordt weer bevestigd dat zijn andere organen eigenlijk nog weinig tot geen schade opgelopen hebben door de medicatie en dat is zeer positief!(daardoor overlijden mensen met een donor orgaan vaak namelijk) ik hoop dat je man er nog lang niet aan toe is!Maar het is wel fijn om te weten dat er nog een oplossing is mocht zijn hart echt minder gaan functioneren..... En bedankt voor je felicitatie!
wat ik heel mooi vond van mijn dochter van 6:Een poosje geleden gaf ze uit zichzelf aan dat ze ook haar organen aan iemand anders af wil staan mocht ze komen te overlijden.Goed om te weten!(door haar vader weet ze natuurlijk meer van het onderwerp dan het gemiddelde kind)
Jij bedoeld dat wanneer mijn kind hersendood zou zijn en dus donor zou kunnen zijn? (als ik het goed begrijp, want dat haal ik er tenminste uit) Nee, ik zou mijn minderjarig kind geen donor laten zijn.
Lief hoor! Ik wil dat Eva haar haar gaat doneren. Doe ik met haar mee . Moet ons (vooral mijn) haar nog wel even groeien. We hebben allebei mooi dik haar en daar kunnen ze wel wat mee. En Eva sprak het ook al wel aan. Alleen is ze nogal gehecht aan haar lange haar, dus ben benieuwd of ik haar kan overtuigen . Maar het is natuurlijk ook wel stoer dat je kan zeggen dat je je haar hebt weggegeven aan een ziek kindje zonder haar.
Dat kan, maar persoonlijk heb ik mn leven wat ik nu leef meer lief.. Wat er na de dood is weet niemand.