Ik sta niet geregistreerd als donor, maar ik heb hier wel afspraken over gemaakt met mijn man. Ik vind namelijk dat hij als nabestaande er ook een goed gevoel bij moet hebben als er nog in mij gesneden wordt. Andersom heeft hij het net zo met mij afgesproken. Ik ben wel een tijdje bloeddonor geweest, maar ik ging iedere keer van mijn graatje, dus daar ben ik mee gestopt. groetjes, Anakin.
maar waarom verwacht je dan wel dat iemand anders dat wel doet? er zijn ook geloven die het helemaal niet toestaan om iets met organen van overleden mensen te doen, dus niet weg geven en niet ontvangen. daar heb ik respect voor. maar zelf niks weg geven omdat jij niet weet wat er na de dood gaat gebeuren, maar wel graag willen dat iemand anders dat voor jou doet als jij nog leeft en die persoon dus niet weet wat er na de dood gebeurd, dat gaat er bij mij niet in, dat vind ik scheef. wel krijgen, maar niet geven. ik heb altijd geleerd, je krijgt pas wat als je ook geeft. als dat kort door de bocht is, prima, ik vind het niet meer dan eerlijk. dat kun je in NL bij mijn weten niet aangeven. Als het kon zou ik het wel aangeven. dus in tegenstelling tot wat kaatje zegt: ja dat bedoel ik wel. nog een interessante vraag: wat als ik kom te overlijden, mijn nier is goed en jij hebt een nier nodig. ik ben donor en jij ontvangt wel. als jij daarna komt te overlijden en de nier is nog steeds goed, kan theoretisch nogmaals getransplanteerd worden, wat dan......?
Ik ben volledig orgaandonor al sinds mijn 15e. Daarnaast ook bloeddonor, maar vanwege te licht gewicht nog niet hoeven geven (moet eerst aankomen en bevallen zijn). Voor wat hoort wat. Ik zou graag ontvangen als het nodig is en als ik er niet meer, heb ik er toch niets meer aan. Ik denk niet dat ik ze zou missen. Toevallig gaat de moeder van een vriendin binnenkort onder het mes om een nieuwe nier te mogen ontvangen van haar vriend. Van deze naastenliefde kun je toch alleen maar blij worden!
Ik en me vriend zijn ook donor. Wij denken zo dat als een dierbare op sterven ligt en hij heeft alleen een kans om te overleven door een donor transplantatie dan ben je diegene zo dankbaar, en dat willen wij ook voor een ander doen. En die enge ziekenhuisverhalen daar geloven wij niet zo in. Persoonlijk vind ik ook dat als diegene zelf geen donor is dan dat diegene ook onder de lijst mag staan van mij.
Ik ben geen donor, maar denk er over om het wel te worden [met het laatste woord aan de familie]. Toen ik de keuze moest maken vond ik het een beetje een eng idee ... inmiddels heb ik er meer vrede mee. Mijn man is wel donor. Toen een vriend van ons een paar jaar geleden is overleden hebben ze huid van hem gebruikt. Helemaal niets van te zien toen hij in de kist lag.
Ik ben geen donor. De reden is, dat enkele jaren geleden een neef van mij gestorven is, hij was wel een donor.Hij heeft een ongeluk gehad en in het ziekenhuis vroeg hij naar zijn ouders, deze mochten niet bij hem omdat ze zo snel mogelijk moesten handelen, toen de artsen klaar waren, zeiden ze dat ze zijn hart aan een patient hadden gegeven. Dus een giga schok, want hij was bij en nog steeds onbegrijpelijk, Als hij gestorven was en ze waren het komen zeggen tegen zijn ouders zou ik zoiets hebben van ja, kan, dit kan ik nog steeds niet begrijpen, niemand van onze familie is donor hierdoor.
Voor wat hoort wat vind ik eigenlijk maar een beetje raar, als jij iets wil weggeven, is dat toch jouw keuze? Als je een cadeautje aan iemand geeft, verwacht je dan ook wat terug? Omdat het anders niet eerlijk is? Alles wat je in je leven doet, doe je voor jezelf. Ook donor zijn, omdat het jou een goed gevoel geeft. Dat je er anderen mee helpt, is een mooie bijkomstigheid.
ik ben geen donor voor mijn eigen gevoel, dat zou ik voor mezelf een egoistische instelling vinden. ik ben donor voor een ander, voor andere families, vrienden, geliefde, kinderen, grootouders en ga zo maar door. ik weet na mijn dood niet óf mijn organen gebruikt zijn/bruikbaar waren, dus hoe kan ik er ueberhaupt een goed gevoel aan over houden. dat het een bijkomstigheid is dat een ander er happy van wordt, dat vind ik heel persoonlijk echt absurd klinken! dus mijn broer heeft enkel voor zijn eigen goede gevoel een nier afgestaan en dat zijn beste vriend blijft leven is bijkomstigheid?! zo denken kan ik niet eens, ik snap echt niet hoe je dát bedoelt. vergelijken met een cadeau vind ik ook heel raar. ik hoef geen cadeaus voor mijn verjaardag, dat weet iedereen ook en als het er bij mensen niet aanzit geven ze me een knuffel en komen ze gewoon gezellig langs, andersom zit het er wel aan en krijgen ze altijd een cadeau en dat maakt me echt niet uit hoe de balans ligt.
Alles wat je doet, doe je voor jezelf. Je wil graag dat de mensen om wie je geeft, zich goed voelen, alleen dan kun jij je ook goed voelen. Het is echt niet zo'n gekke stelling hoor, er is niets mis met egoïsme, het heeft alleen altijd zo'n negatieve klank, alsof het slecht is. En je weet nu idd niet of er überhaupt wel gebruik van je organen kan worden gemaakt, maar het idee dat je bereid bent ze te schenken, geeft jou een goed gevoel.
ik wilde 4 jaar geleden de helft van mijn lever afstaan aan mijn moeder (is het enigste orgaan wat weer aangroeit) maar de internist wilde niet dat ik het deed omdat er een kans is dat je het niet overleefd. nu is mijn moeder een jaar later overleden. mijn tante wacht ook al ruim 2 jaar op een donorlong vanwege emfyseem. dus ik ben absoluut donor,al heeft mijn vriend vanwege zijn geloof er echt moeite mee. even een vraag voor degene die donor zijn,hoe zit dat met jullie kinderen als je daar over moet beslissen? daar ben ik zelf nl. niet over uit.
Ik heb een ooggetuigeverslag gehoord van iemand die ik peroonlijk ken. Zij was in het ziekenhuis aanwezig bij een donoroperatie. Het orgaan werd verwijderd. De manier waarop dat gebeurde heeft haar ( en mij) zo geschokt, dat ik toen abrupt geen donor meer wilde zijn. Ik was het daarvoor wel. Sinds een tijdje twijfel ik toch weer. Misschien dat ik donor wil zijn voor een bepaald aantal organen of dat ik mijn familie laat beslissen.
Ja, maar ik laat het over aan m'n nabestaanden. M'n vader had ook z'n donorcodiciel op zak, maar we hebben er eigenlijk niks mee gedaan. Het is toch vreemd, als iemand is overleden om daar dan nog achteraan te gaan. Daar heb je helemaal je hoofd niet naar staan, je hebt het al druk genoeg met 100 andere dingen. Bij ons was het ook plotseling, waarschijnlijk is dat ook anders.
Ik had eigenlijk niet verwacht dat ja en nee zo dicht bij elkaar liggen. Ik ben blij dat er meer ja's zijn dan nee's, maar ik had gehoopt dat het verschil groter was. Ik respecteer wel ieders eigen keuze hoor, gelukkig leven we in een land waar dat kan. Daarom vind ik ook niet dat iemand die zelf geen donor is ook geen organen kan ontvangen, ik ga ervan uit dat diegene daar een goed beargumenteerde reden voor hebben. Groetjes Jelske
Wat betreft mijn dochter weet ik het niet, ze mogen alles van mij hebben maar als mijn dochter zou overlijden, vind ik moeilijk, ik hoop die keuze nooit te hoeven maken.....nu zeg ik wel JA maar als het echt zo zou zijn vrees ik dat mijn gevoel dan NEE zegt
Ik ben nog geen donor hoor, maar wil het absoluut worden. maar hoe denken de mensen die nee hebben gestemd over het aannemen van een orgaan? vind je dat als je geen donor bent toch aanspraak mag maken op donor organen?
Zelf ben ik al heel lang geregistreerd als donor en laat daar een ander niet over beslissen. Als ik kom te overlijden hoeven mijn naasten iig niet de zware keuze te maken of ze mijn organen wel of niet af laten staan want die keuze heb ik tenslotte zelf al gemaakt Als er iets bruikbaar is mogen ze het van me hebben.. Wat betreft mijn kinderen lijkt die beslissing me ook ontzettend moeilijk en zoals Amanthis ook al schrijft zeg ik nu ja maar weet niet hoe ik zou reageren als het er op aan zou komen. Gelukkig hoef ik daar ook niet alleen in te beslissen.. Ik vind orgaandonatie iets moois..je kan er iemand anders zijn leven mee verlengen/verbeteren.
Ik ben nog geen donor. Vooralsnog vind ik het een eng idee ik heb namelijk ook wel eens een documentaire gezien hierover waardoor ik erg ben gaan twijvelen. Als ik een familielid heb die erg ziek is en een nier , beenmerg of wat dan ook nodig heeft zou ik het zo af staan een levend donor geen probleem.