Ja, mij jaag je (zoals je ook eerder kon lezen) wel een beetje tegen je in het harnasje. Ik vind het nl nogal simpel om het voor wat hoort wat principe te gebruiken bij iets dat zo persoonlijk is. Tuurlijk is het zo dat voor niets de zon opgaat en dat er diensten en wederdiensten zijn. Maar zo klinkt het als een veemarkt: ok, na mijn overlijden mag je mijn hart, als je zelf maar een ander orgaan afstaat... In mijn beleving, als mijn leven zo doorgaat en er aan het eind een weegschaaltje is, denk ik dat ik voldoende goede daden heb verricht en ook waardevol ben geweest voor mijn medemens. Ik leg het ook niet op een weegschaaltje als ik iets voor een ander doe. Waarom moet dat bij orgaandonatie dan wel. Iedereen wordt gevormd door de ervaringen in zijn of haar leven, en heeft hierdoor zijn of haar opvattingen. Ik vind dat hele donorprincipe heel mooi, maar door mensen die zeggen dat je alleen maar recht hebt op wat je zelf bereid bent in te brengen vind ik het een wat naar smaakje krijgen. Iedereen doet toch wat hem of haar goed lijkt?
hai meiden, ik ben geen donor, maar mijn man mag beslissen na mn dood. Maar het is een kans van 1 op ? (heel veel iig) dat je voor donorschap van organen in aanmerking komt. Want dat kan eigenlijk alleen maar als je in goede conditie in het ziekenhuis overlijdt, of daarbuiten klinisch overlijdt, maar biologisch levend in t ziekenhuis aankomt. (dat je autonome zenuwstelsel het nog doet, maar je vegatieve niet meer, zeg maar) Over het aannemen van donororganen: Ik vind dat je in een vrij land als nederland niet zomaar mag zeggen dat het niet mag als je zelf geen donor bent. maar ik kan me het wel voorstellen dat je zo denkt. Voor mij: ik ben er nog niet uit of ik iets wil aannemen. Ik wil iig niet dat mijn hart ooit aan iemand wordt gegeven en zal ook geen hart aannemen! De rest... ik hoop nooit voor die keuze te staan...
O ja, Hopla, nog even de uitleg over mijn ontbrekende opvattingen over na de dood. Ik weet niet of er een hemel/hel is, ook niet of er reincarnatie is, ook niet of je met lichaam en geest afreist naar Mars en ook niet of de oude Egyptenaren het goed hadden. Dus nee, dat stukje over hemel was voor mij niet omdat ik daar nou per se in geloof. Het is juist de onwetendheid die mij er soms van weerhoud en helaas kan niemand me dit vertellen, donor of geen donor! Dus dat verhaal over beoordeeld worden aan wat voor poort dan ook, dat komt niet van mij af. Het is niet dat ik denk dat áls er een hemel is, dat iemand daar dan veroordeelt hoe we dit hier op aarde doen. Dat is ook de reden dat ik makkelijker zou aannemen dan afstaan. Maar goed, verder moet je maar denken wat je wilt van mensen als ik die niet, of niet alles doneren. Persoonlijk vind ik mijzelf niet zo afwijkend van mensen die hun ogen niet willen afstaan. Ik wil dat niet met bijv mijn hart. Het lijkt in deze discussie net of het acceptabel is als je voor het uiterlijke vertoon na de dood je niet hoeft te schamen. Maar als je om een andere reden dan (om het rottig te verwoorden) ijdelheid selectief bent dat het dan ineens asociaal is of hypocriet om iets aan te nemen.
is idd een heel goed topic geworden met uiteenlopende meningen.. ben er toch nog steeds van overtuigd dat ik donor wil blijven. ( ja ook na die ziekenhuis verhalen haha) liefs kaatje
Inderdaad, interessant om eens te lezen hoe anderen erover denken. Goed dat ook zo'n onderwerp eens wordt aangesneden. Ik sta er ook nog steeds voor de volle 100% achter. En die enge ziekenhuisverhalen. Op het moment dat de gelegenheid zich voordoet (het klinkt cru, maar door de ogen van artsen bekeken wel zo) moet er snel gehandeld worden en dat is niet altijd even tactvol naar de nabestaanden toe, helaas... maar inderdaad, zo'n situatie is voor ieder mens ontzettend moeilijk! Groetjes Jelske
al zou je alles afstaan, huid en ogen ook, daar zie je niks van als je in je kistje ligt. ze gaan je gezicht en hals niet fileren hoor, en volgens mij doen ze bij alle overledenen de ogen dicht. en ze nemen alleen het netvlies of hoornvlies. niet de hele oogbol, daar zie je aan de buitenkant niks van. langs de ene kant snap ik dat men zegt , mijn hart mogen ze niet hebben, echter, er zijn al mensen die rondlopen met een transplantatie varkenshart. die zullen na hun dood niet slechter terechtkomen dan degenen met een eigen hart.
Ja ik ben al donor sinds mijn 10de we hadden toen een les op de basisschool die daar over ging. 's middags mijn moeder aangespoord met me mee te gaan naar de biblotheek omdat ik donor wilde zijn en daar formulieren zouden liggen, mijn moeder nam me gelukkig serieus en liet me mijn gang gaan. Dus al ruim 17 jaar donor.
ik weet niet of je moet zeggen als je niet geeft mag je ook niet nemen ik zou zeggen als je niet geeft staat iemand die wel geeft voor jou als er genomen mag worden verder heel veel mensen zeggen hier geen donor te zijn, maar ook dat moet je bij de donorbank laten registreren, dus gewoon bij dat formulier invullen dat je geen donor bent warom? omdat ander je familie die keuze voor je moet maken, want ze zullen het zeker aan ej famili vragen, en het is gewoon ronduit egoistisch om de mensen die van jou houden in hun rouwtijd zon moeilijke keuze voor jou te maken
Ik ben geen donor. Ik was het wel altijd, maar heb toen een verhaal gehoord van een kennis van ons en heb het toen gelijk laten veranderen Zijn vriendin had haar lichaam ter beschikking gesteld voor de wetenschap Dan kan je dus als diegene overleden is afscheid gaan nemen, en het lichaam achterlaten. Dan is er dus ook geen begrafenis enz. Dat verhaal blijft zo hangen, getver Maar ik zit er toch weer over na te denken om het te veranderen, eerst weer even goed kijken wat de optie's zijn Want het is niet zo dat ik niemand wil helpen
Ja maar ter beschikking stellen van de wetenchap is wel heel iets anders als donor zijn. iig wel gek dat je dat niet eens afscheid mag nemen
Als je zoiets doet weet je nooit wat er met het lichaam gebeurt. Donor zijn houd heel wat anders in, dan krijg je een mooie begrafenis/crematie enz. De familie merkt er amper wat van. Ter beschiking stellen.... je kan dan dus ook ontleed enz in de beurs van berlage terecht komen als kunststukje. Maar ja, als je weinig geld hebt en geen begrafenis kan betalen altijd nog een optie
Ik ben wel donor. Mijn visie op het leven en dood verhaal is eigenlijk dit: Je lichaam is maar een omhulsel waar je dit leven gebruik van maakt. Als er iets als reincarnatie bestaat, kom je niet in hetzelfde lichaan terug op aarde. Verder is het inderdaad maar goed dat je niet weet naar wie je organen toe gaan als je overlijdt. Een zware roker zou mijn longen niet krijgen en een zware drinker zou mijn lever niet krijgen. Misschien klinkt dat het cru, maar ik vind dat je zuinig op je lichaam moet zijn en als je dat niet bent, weet je dat je risico's loopt. En dat het dan zomaar goedgemaakt kan worden, omdat anderen zo goed zijn om hun organen af te staan, kan er bij mij niet in. Nu zal ik misschien mensen tegen mij in het harnas jagen, maar dat is in dit topic al wel vaker gebeurt en ik weet zeker dat er ook mensen zijn die het met me eens zijn. X Linda
Zou je als het nodig was wel een lever of nier van een roker aannemen dan? Als je daarop met JA kan antwoorden ben je behoorlijk hypocriet. Das dan weer mijn mening. Maar gelukkig heb je er als je dood bent zelf niets over in te brengen waar de organen blijven en dat is maar goed ook, ik hoop maar dat als iemand ooit mijn organen nodig heeft of krijgt de rest van zijn leven gaat genieten, hoe? dat is aan hem of haar, daar hang ik geen restricities aan. Maar discrimineren in welk opzicht dan ook bij het krijgen van organen.... NEE. Anders kregen we niet alleen bij leven met discriminatie te maken maar ook bij je dood. Zou wat zijn als een homofoob de donornieren niet zou willen omdat die van een homo afkomen.