Ja, gelukkig wel!!! Ik ben niet een type die gelukkig zou kunnen zijn zonder dierbare vrienden om mij heen. Sterker nog, ik zou daar serieus zwaar depressief van worden. Ik heb twee beste vriendinnen hier die nog 100x meer voor mij betekenen dan eigen zusjes, ik zie ze eigenlijk wel dagelijks. Delen alles en gaan meestal lekker uit eten, een aantal dagen op reis of gewoon lekker shoppen of bankhangen. Dan nog een groep van zes vriendinnen met wie ik goed contact heb en wekelijks wel zie. Plus nog een hele hoop kennissen met wie ik regelmatig optrek. Ik kom echt tijd tekort!
Hier ook best verlegen en ik vind het moeilijk zelf contact te maken. Had veel vriendinnen, maar dat is allemaal verwaterd door dat ieder een andere opleiding ging doen. Zij nog vol bezig met uitgaan, ik huisje boompje beestje. Ook in mijn klas waar ik nu zit, allemaal meiden die nog uitgaan en praten over hun 'nieuwe vriendjes', kleren en uitgaan. Ik merk dat ik daar echt geen behoefte meer aan heb. En ik merk dat ik geen 'echte serieuze gesprekken met ze kan voeren, dus zullen geen echte vriendinnen worden met wie ik dingen deel. Ik merk gewoon dat we over heel veel dingen zo erg verschillen en dat ik heel erg voor loop. Ik heb wel 1 vriendin die ik regelmatig zie. Ik kan met haar wel goede gesprekken voeren maar ook bij haar merk ik dat ze niets snapt van onze kinderwens en hoe dat is enz. Ik kan er niet goed over praten hoewel ik daar juist erg behoefte aan heb. Verder vind ik het natuurlijk wel super dat we af en toe samen iets gaan drinken en lol hebben, want dat wil ik natuurlijk ook. Ze kan ook goed opschieten met mijn vriend dus met lekker weer gaan we regelmatig met zn 3e iets drinken. Dus eigenlijk 1 goede vriendin, verder meer wat 'kennissen waarmee ik klets op school en waar ik heeel af en toe eens na school mee naar de stad ga.. dat is alles. Ik heb behoefte aan een of meerdere vriendinnen die iets volwassener zijn dan de mensen in mijn omgeving, meiden waarmee ik natuurlijk ook kan lachen, gieren en brullen want dat is ook belangrijk. Vriend heeft eigenlijk ook geen vrienden meer sinds wij bij elkaar zijn.. We zijn samen volwassen geworden zeg maar en dat is best snel gegaan. Zijn oude vrienden zijn ook nog bezig met uitgaan en mijn vriend heeft daar absoluut geen behoefte meer aan. We hebben het er wel eens over gehad dat het ons leuk lijkt om met nog een of meerdere stellen af en toe eens wat te gaan drinken of af en toe op visite te komen voor een kopje koffie of een biertje. Waar je af en toe iets leuks mee gaat doen. Maarja, waar vind je die mensen?
Nee eigenlijk niet, m'n man heeft een behoorlijk sociaal leven en ik kan het ook wel goed vinden met zijn vrienden maar ik spreek niet apart met ze af. Ook niet met de vriendin van zijn beste vriend want die heeft een hele entourage aan vriendinnen en dus altijd wat te doen. Ik heb eigenlijk wel veel behoefte aan eigen vriendinnen maar waar vind je die? M'n wereldje wordt wel heel klein aangezien ik ook niet werk. Maarja contacten leggen vind ik dan weer lastig. Zit op allerlei baby clubjes maar die moeders daar vind ik totaal geen aansluiting bij of hebben hier geen behoefte aan.
Ja ik ben tevreden. Ik heb een paar goeie vriendinnen waar ik leuke dingen mee doe. Ik ben enorm hecht met mijn familie en mijn man heeft ook nog eens een grote vriendengroep. Wij vinden het prima zo!
Nee, niet tevreden.... Ik had altijd heel veel vriendinnen, maar door verhuizing naar een andere plaats is dat verwaterd. Ik heb nog 1 vriendin, ze heeft geen kinderen en zwanger worden lukt vooralsnog niet, ze vind het heel moeilijk om ons gezien te zien en houdt me daardoor op afstand..... Ik ben aan de ene kant super sociaal, maar toch ook behoorlijk onzeker in het maken van contacten, waardoor ik ook niet echt nieuwe mensen leer kennen.... Zou er echt overheen moeten stappen en niet zo stom onzeker moeten zijn, want ik mis het toch wel... gezellig de stad in of lekker thuis een wijntje drinken of zo....
Ja ik ben absoluut tevreden. Ik heb een hele zooi lieve vrienden en vriendinnen en een beste vriend en een beste vriendin. Verder nog mijn broer die ik een paar keer per week zie. Dan nog wat oude vriendinnen van vroeger, en nog wat onlinemensen. Nee ik ben zeker niet eenzaam.
Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. Ik heb wel een paar losse vriendinnen maar ik heb niemand (behalve mijn man en zus) waar ik echt alles mee kan delen. Iemand die zich echt interesseert in mij, net zoals ik dat in haar doe. Waar ik lekker mee kan kletsen over de kindjes, relatie, werk, hobby's enz. Het lijkt me leuk om een gedeelde vriendengroep te hebben waarbij mijn man ook leuke contacten heeft.
Zeker!! Ik zou zelfs nog vaker weg willen gaan met vriendinnen etc maar dat zit er gewoon niet in met een gezinsleven maar ik vind het erg in balans!
Ik ben zeer tevreden met wat ik heb, meerdere goede vriendinnen, wat fijne kennissen en een lieve familie die ik regelmatig zie. Wat ik wel eens enorm mis is een vriendengroepje, eerder had ik die wel maar op de een of andere manier paste dat niet meer ofzo, maak er iig geen deel meer van uit. Wat goed is(denk ik), maar mis het groepsgevoel wel.
Nee ik ben niet tevreden helaas. Ik ben 7 jaar geleden verhuisd van omg Eindhoven naar omg Rotterdam. Had daar een leuke vriendinnengroep opgebouwd, maar nu zijn zij weer verhuisd en is het verwaterd. Ik heb wel leuke collega's en een nichtje van mijn man. Maar echt goede vriendinnen waar ik leuke dingen mee doe en alles aan kwijt kan heb ik nu niet helaas. Ik zou het wel graag vinden, maar vind het lastig om op mensen af te stappen....
Nee, ik ben niet tevreden. Ik heb 2 goeie vriendinnen maar zij zien elkaar vaker dan dat we met z'n drieën afspreken. Zij hebben meer raakvlakken met elkaar. Ik zou graag iemand of meerdere personen willen leren kennen waarmee ik naar het theater kan of een avondje eten. Deze dingen doe ik ook wel met mijn man maar ik zou het ook eens graag met een vriendin gaan doen. Ik ben alleen niet een persoon die snel ergens op afstapt. Ook weet ik van anderen dat ik vaak uitstraal dat mensen mij met rust moeten laten terwijl dit in werkelijk niet zo is. Spreek de laatste tijd wel vaker af met mijn zusje. Vroeger konden we elkaars bloed drinken maar sinds we ouder en volwassener zijn geworden is dat veranderd. Mijn man heeft wel een aantal goeie vrienden met wie hij van alles doet.
Ja hoor, ik ben wel tevreden. We hebben een prima balans tussen ons eigen gezin, vrienden en familie en dat vind ik fijn. Ik kan er niet tegen als ik elk weekend alleen maar druk ben met bezoekjes en afspraken, dat is nu gelukkig niet zo dus wij zijn blij. Ik ben ook geen type dat elke week een paar keer haar vriendinnen perse moet zien of spreken. Soms zit er ook zo eens een week tussen dat we elkaar spreken en zien kan soms nog langer duren.
Ben zeker tevreden! Heb leuke vriendinnen die ik wekelijks zie, gaan regelmatig ergens iets eten, drinken of naar de sauna oid. Vanavond gaan we naar een stilte disco! Man heeft ook leuke vrienden fijne is dat de vrouwen ook goed met elkaar kunnen wat er toe leidt dat we nu regelmatig als stellen ook af spreken en oud en nieuw samen vieren.
Sociaal leven, wat is dat? Ik heb het althans nagenoeg niet. Heb 1 goeie vriendin die hier 30 km vandaan woont die ik zo ongeveer 1 keer per week hoor via berichten. Afspreken proberen we 1 keer om de 2 maand te doen ongeveer. Voor de rest heb ik wel collega's enzo, maar niemand die echt dichtbij staat. Mijn zus haar bloed kan ik drinken. En zij het mijne. Al maar goed dat we elkaar enkel bij feestjes bij mijn ouders zien. Manlief heeft ook alleen maar oude kennissen. Die hij misschien 3 keer per jaar maximum spreekt. En zien ongeveer 1 keer om de 3 jaar. Komende week heeft hij - als die oude kennis niet op 't laatste nippertje weer afbelt - nog es afgesproken met iemand met wie 't alweer 2 jaar geleden is. Zijn broer woont 50 km hiervandaan en horen we alleen rond Kersttijd (als er cadeaus moeten gekocht worden). Met zijn zus hebben we quasi geen contact meer. Alleen onze ouders zien we nog redelijk frequent. Hij probeert om 1 keer om de week à 2 weken langs te gaan bij hen (wonen niet ver), ik probeer om 1 keer per maand langs te gaan (wonen 30 km en 1.5 uur reizen hiervandaan) bij mijn ouders. Of het moet zijn dat ze ons uitnodigen om te komen eten. Hier is 't dus vrij "doods" en eenzaam. Maar je raakt er voor een stuk aan gewend. Al vloek ik af en toe toch echt wel dat ik quasi niemand heb.
Nee . Heb altijd fulltime gewerkt en na geboorte van de oudste partime tot jongste 3 was. Daarna door flinke rugklachten, operaties etc ik de wia gekomen. Nu geen werk en vriendinnen hebben me zo goed als laten vallen omdat ik geen uren kan shoppen meer en geen geld heb voor veel luxe als sauna etc. ( van 900 naar 400 pm voor eten en extra's) Mijn kinderen gaan naar school en spreek daar veel ouders en help zo nu en dan ik de klas van een van de Kinderen. Verder laat ik de hond smorgens uit met vast clubje mensen en wat erg gezellig is voor zo'n 1,5 uur. Ook heb ik 5 zussen waarvan mijn zus waar ik erg hecht mee ben ver weg is gaan wonen voor haar vriend. Gelukkig gaan ze wel proberen naar Tilburg te komen nu ze zwanger is. Andere zus woont om de hoek en zie ik elke dag op school en vaak met uitstapjes die we samen doen Toch mis ik mijn werk heel erg. . Hoop weer gezond genoeg te worden om te werken maar het wordt alleen maar erger kwa klachten en uitval. Ook mis ik die ene vriendin om mee te praten als je wat dwars zit, te huilen als het even tegen zit en samen te lachen om de grootste onzin die alleen wij samen snappe.
Nee, eigenlijk niet.. Ben 2 x verhuist en heb hier in Almere wel wat vriendinnen gekregen maar we zitten in zo'n andere fase van ons leven dat we niet meer de klik hebben die we ooit hadden.. Mijn vriend heeft ook niet echt veel vrienden, hij gaat wel goed met collega's om en dat zijn voor hem zijn vrienden. Ik ben nu wel druk op zoek naar werk dus hoop daar wat leuke mensen te leren kennen.
Jahoor, prima tevreden! Goed contact met mijn ouders en schoonouders, dagelijks contact met zusjes en moeder, minstens een keer per week zien we elkaar. En verder mis ik vrienden/vriendinnen eigenlijk niet. Maargoed, ben op mijn basisschooltijd na, nooit iemand geweest met vriendinnen en heb ze ook niet gemist eerlijk gezegd.
Nee, niet echt. 2 jaar terug naar Engeland verhuisd en alle NL vrienden hebben me zo'n beetje laten vallen, naast twee dan. Hier had ik een beste vriend maar die is naar Nederland verhuisd voor zijn vriendin. Op werk zijn leuke collega's maar die kan je ook niet echt vrienden noemen, sinds ik mijn kindje heb ga ik sowieso nooit meer uit overdag, in het weekend of savonds.