Vindt jullie( van de erg gepeste) verhalen trouwens heel verdrietig! Wat een rotstekeningen kunnen we toch bij elkaar uithalen, bah, bah, bah!
Wat verdrietig te horen dat ook jij slechte ervaringen hebt met het Merlet College. Voor mij heel vreemd om te lezen omdat ik daar juist zo goed ben opgevangen. Nu weet ik niet welke locatie je hebt gezeten en welke rector er toen zat. Misschien zit daar het verschil in.
Ik ben veel gepest. Puur omdat ik anders was. Op mijn 10e verhuisd van de ene naar de andere kant van het land en altijd de vreemde eend geweest. Op de basisschool en de middelbare school was ik soms écht bang maar probeerde me altijd sterk te houden. Gelukkig ben ik nooit geslagen of überhaupt ooit aangeraakt maar de dreiging die van andere mensen kwam...brr krijg er nog zo'n beklemmend gevoel van. Het heeft heel lang geduurd voordat ik erover heen was. Ik ben mede daardoor ook niet verder gaan studeren. Ik durfde gewoon niet meer naar school. Wanneer de omslag was weet ik niet meer maar ik voel me nu heel goed. Heb weer vertrouwen in mezelf en trek me zo min mogelijk van andere mensen aan. Mijn zelfvertrouwen ben ik nog weleens kwijt als er iets gebeurd maar ik accepteer dingen nu wel beter. Eigenlijk ben ik heel gelukkig nu. Ik heb veel vrienden, zit goed in mijn vel en heb zelfs gesproken met een aantal pesters. Enkele heb ik nu ook op fb. Ondanks dat het mijn hele leven heeft veranderd ( dat ik bijvoorbeeld niet ben gaan studeren ) heb ik er vrede mee. Ik ben daarom ook wie ik nu ben.
Ik ben in groep 6,7,8 en de brugklas gepest. In de tweede werd het populairste meisje van de school opeens mijn beste vriendin en toen was ik samen met haar de populairste. Heb toen ook wat kinderen gepest. Jammer vind ik dat van mezelf,was echt een soort van wraak denk ik. Ik ben er nu met m'n eigen kinderen heeeel gevoelig voor. Ben zo bang dat ze ook gepest worden. Als er ook maar iemand lelijk tegen m'n zoontje doet kan ik daar dagen mee zitten.
Met tranen in mijn ogen lees ik jullie verhalen, ongelofelijk gewoon wat het pesten met je kan doen Ik ben nooit gepest maar heb ook nooit iemand gepest! Een dikke knuffel voor iedereen die gepest is en nu nog mee zit
Ik ben gepest vanaf groep 3 tot 4HAVO, en niet zo'n beetje ook. Op de een of andere manier was 5Havo hartstikke leuk, en ondanks dat ik met grotendeels dezelfde mensen in de klas zat ben ik dat jaar niet gepest. Het heeft mij kapot gemaakt, nog steeds ben ik onzeker als ik over straat loop en ik hoor mensen lachen. Ik heb helaas een (kleine) misvorming in mijn gezicht, en dat maakt me mega onzeker. Helaas is daar niets aan te doen, anders had ik dat zeker laten doen. Ik vind het bijv ook nog steeds verschrikkelijk als mijn man zegt dat hij me mooi vindt, ipv het compliment te accepteren voel ik me alleen maar rotter daardoor.
Ik ben bijna tien jaar gepest.. Het heeft me echt gemaakt wie ik nu ben.. Vreselijk onzeker, mag mezelf niet. En wil alleen maar aardig gevonden worden.. Ik denk zo vreselijk over mezelf..heb zelfs vorig jaar nog een cursus gedaan bij een psycholoog om zekerder te worden.. helaas niks veranderd.
Heel mijn jeugd en vooral mijn middelbare school rotgepest. Hoewel ik het verzweeg, moet "ass - autisme" zowat op mijn voorhoofd hebben gestaan :x. In de lagere school werd ik meestal grotendeels genegeerd. In 't eerste middelbaar kwamen de pesterijen. In 't derde middelbaar daarvoor van school verandert. Maar op die nieuwe school was het zo mogelijk nog erger . Alleen had ik geen zin meer in weglopen en ben ik dus maar 4 jaar op 't toilet gekropen tijdens zoveel mogelijk pauzes. Op hogeschool werd ik vooral straal genegeerd en rotgepest door 2 meisjes. Groepswerken waren overal een ramp, want niemand wilde met mij samenwerken. Gymen in groepjes of ploegen kiezen van 't zelfde ... Het heeft ervoor gezorgd dat ik me overal bekeken voel, bij wat ik ook doe. Dat ik altijd iets heb van "wat zullen ze van mij denken" en "hoe hard staren ze me weer aan". En dat ik letterlijk ben weggevlucht uit mijn geboortedorp toen ik naar hogeschool ging (iedereen ging naar hogeschool in stad X of Y, maar ik ben naar stad Z vertrokken in mijn ééntje). Dat ik nog altijd hyperonzeker ben en het nog moeilijker heb met contacten leggen. Als ik nu één van die vroegere pesters tegenkom of één van de meelopers - want die waren er ook genoeg - weet ik echt niet waar kruipen van de stress. Mijn beste en zowat enigste vriendin is een meisje met wie ik van de 1ste kleuterklas tot 't 6de leerjaar samen op school heb gezeten. Van nadien heb ik geen vrienden. Ik ben voor de vorm en om geroddel te vermijden 2 keer naar een oudleerlingenavond geweest van mijn middelbaar (georganiseerd door school zelf). Maar na 2 keer daar een hele avond straal genegeerd te worden, had ik daar geen zin meer in. Ben daar alleen nog 1 keer geweest toen mijn zusje afstudeerde. De viering voor ons 10 jaar afstuderen (een etentje - ook weer georganiseerd door school) daar heb ik gewoon mijn kat naar gestuurd. En op hogeschool heb ik die lijn gewoon doorgetrokken ... Voor mij hoeft het echt niet meer. Op Facebook heb ik overigens wel wat volk opgespoord, hoor (was wel benieuwd wat er van hen geworden was, ik herinner me hun namen dan ook glashelder) ... Maar heb ze er na een tijd ook weer afgesmeten, omdat ik het echt niet kon en echt geen zin had in de schijnheiligheid. Alleen een paar mensen uit de lagere school, die blijf ik uit de verte volgen.
Ik was vroeger een pester. Als je jong bent denk je er niet bij na dat dat nog heel lang gevolgen voor iemand kan hebben. Als ik dat vroeger had geweten had ik het niet gedaan. Als ik op straat iemand tegen kom die ik gepest heb weet ik me geen houding te geven. Ik zou wel excuses willen maken maar dat durf ik niet. Denk dat die persoon er niet op zit te wachten. Ook woont er nu een blok achter mij een meisje die ik gepest heb. Ik heb het idee dat zij nu 'wraak' wil nemen op mij. Zij heeft een beetje de hele buurt tegen mij opgestookt omdat mijn hondje wel eens wegliep toen ik hier net woonde. Ik had nog geen schutting en mn hondje was gewend aan vrijheid. Lekker door de weilanden struinen. En dan zit je opeens in een rijtjeswoning met een klein tuintje. Wennen voor die hond. Maar zij liep iedereen op te stoken dat ik slecht was voor mn hond en dat ie daarom wegliep. En kreeg ik allemaal mensen aan de deur dat ze naar de dierenbescherming zouden gaan. Ach ja zij zal wel vinden dat ik dat verdient heb.
Kan me wel voorstellen dat als jij echt het leven van bepaalde mensen zuur hebt gemaakt, dat ze dan op een bepaalde manier wraak willen nemen. Misschien zou het juist wel helpen wanneer je je excuses aanbiedt. Dat getreiter over en weer is toch ook niet alles...
Ik ben vanaf de basisschool tot de derde klas van het vmbo gepest. Het heeft mij veel verdriet gedaan en heb zelfs momenten gehad dst ik uit het leven wildr stappen omdat ik mij niks waard voelde en ga zo maar verder. Ik was/ben nog steeds enorm onzeker over mezelf. Plus dat ik een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis daardoor heb ontwikkeld met waanideeen. ( waanideeen in de zin dat ik altijd denk dat mensen op een verjaardag over mij praten of buiten op straat of in de tram etc etc.) Ik heb zelfs nog steeds nachtmerries over de pesterijen.
Jeetje, wat een verhalen allemaal! Ik vind pesten zoiets ergs. Ik ben ook gepest en bij mij begon het toen ik naar een andere stad verhuisde. Ik kwam in groep 8 terecht en daar werd ik vaak uitgescholden en in de bosjes geduwd. Ik was dan ook ontzettend blij toen het schooljaar voorbij was en ik naar de middelbare school ging. Tot dat ik erachter kwam dat groep 8 niks was vergeleken met wat er toen allemaal kwam. Het pesten begon met woorden (ik was een wit spook, vies, lelijk, een heks met al die vieze pukkels, enz.). Uiteindelijk had ik bijna de hele school tegen me (allemaal mensen die ik niet kende, maar goed) en werd ik bijna elke dag in elkaar geslagen. Na 4 jaar had ik eindelijk mijn diploma op zak en kon ik deze tijd achter me laten! Van het slaan en schoppen en ik weinig last eigenlijk. Van de woorden heb ik af en toe nog wel last. Mijn acne werd vaak naar boven gehaald door hen. Ik ben erg perfectionistisch en ik was dan ook ontzettend blij dat mijn acne na een paar jaar helemaal verdween.Nu is mijn acne na jaren weer teruggekeerd en verstop ik me weer thuis en heb ik regelmatig weer huilbuien.
Ik was een pestkop op de basisschool en het voortgezet onderwijs. Thuis pestte ik mijn zusje vaak. Ik deed het omdat ik me niet lkkr in mijn vel voelde. Ik werd nl. zelf ook getreiterd door mijn grotere zus.
Ik ben alle jaren op de basisschool gepest geworden en ook nog paar jaar van het middelbaar, ik werd opgewacht, in elkaar geslagen mijn spullen werden kapot gemaakt noem maar op, appelsap over me heen gegooit op me gespuugd. Ik kon heel goed leren maar durfde nooit naar school en zei altijd tegen me ouders dat ik buikpijn had, dat had ik ook van de angst. Mijn moeder ging vaker naar school maar dat loste niks op. Als ik er nu aan terug denk kan ik nog huilen omdat ik het gewoon erg vind. Het heeft me wel veel sterker gemaakt, ik was een heel onschuldig en onzeker meisje, dat ben ik nu totaal niet meer. Ik heb 1x degene met de grootste mond er tussenuit gepakt en echt harde klappen gegeven en toen was het ook meteen over. Ik zie mijn pesters nog dagelijks ze zeggen nu hoi en ik loop met opgeheven hoofd door. Je kan wel zeggen het was vroeger maar de littekens blijven, ik kan het ze niet vergeven. Door dit allemaal ben ik heel anders geworden. Als ik buiten zie dat iemand gepest word kan ik heel fel reageren, ik help ze ook altijd, kijk maar eens op tv wat pesten met iemand kan doen, dat kan lijden tot zelfmoord. Als mijn dochter ooit gepest word zal ik er alles aan doen om dit te stoppen en mocht zij een pester worden dan is ze nog lang niet jarig. Ik accepteer dit gedrag niet!
Ik ben niet gepest en was geen pester. Ik ben 1x voor een meisje opgekomen wie gepest werd in de 1e van de middelbare school. Een van de pesters heb ik een schop verkocht, kon het niet aanzien. Daarna moest ze mij hebben, maar ik was geen leuk slachtoffer want het boeide me niet en ik had een horde vriendinnen. Dus dat was snel afgelopen. Ik vind pesten iets afschuwelijks en kan er heel erg boos van worden. Je hoeft geen vrienden te zijn, maar laat elkaar gewoon met rust. Bah.