Nee ik ben geen donor, want ik leef nog Maar na m'n overlijden wel hoor, ik heb 't dan toch niet meer nodig..
ik begrijp wat je bedoeld maar als ik een ziek jongentje voor mij zie staan die het niet zou overleven als ik hem niet zal helpen breekt mijn hart wel een beetje dus nee je zal zeker niet verplicht zijn maar kan je de schuld gevoel aan als je weet dat zo een klein mannetje of meisje overleden is. ik niet in iedergeval.
Ja, ik ben al sinds mijn 18e donor. De kans dat ze mijn organen kunnen gebruiken is klein, maar als ze dat kunnen wil ik dat het ook gebeurd. Alleen mijn ogen sta ik niet af.
als ik 80 ben zal ik mijn opegen voor donor en niet eerder want stel je voor een arts die je helpt na dat je een ongeluk heb gehad en bijna dood gaat hij kan je nog redden maar zijn kindje neefje nichtje heeft toevallig een long nodig of een hart. misschien zie ik het zwart of wit maar zo denk ik er over.
Maar dat zieke jongetje zoek je dan toch op? Ik bedoel je kan zelf zeggen nee. Mijn neefje is overleden aan een nierziekte en hoe lullig ook ik heb hem mijn nier niet gegeven dit omdat ik nog leef en niet weet of ik ooit met 1 nier kan blijven leven. Want ook daar zitten risico's aan. Dus die keus maak je op dat moment echt zelf met het idee dat dat ooit misschien consequenties met zich mee brengt. Hier is het standaard dat je donor bent ( mits je dit aangeeft ) Als je overleden bent. De keus om een nier te geven als je leeft is heel anders als dat je overleden bent aan t laatste zitten geen risico's verbonden je doet t namelijk toch al niet meer.
Het zal niet zo vaak voorkomen dat er iemand 'voor' je staat die juist jouw organen nodig heeft... Ik begrijp jouw zorg niet zo goed. (kan aan mij liggen hoor ) Ze gebruiken toch organen van overleden mensen? Behalve dan als het je eigen kind is... dan is het wel mogelijk te testen of je een mogelijke donor zou kunnen zijn.
Ik denk dat jij teveel films kijkt. Maar je hoeft van mij geen donor te zijn hoor! Ieder zijn keus! Ik vind wel dat jij vreemde ideeën hebt. (sorry, ik bedoel het niet verkeerd hoor, ik vind het gewoon vreemd )
Maar dat is toch heel iets anders? Als (toekomstige) donor krijg je helemaal geen mensen voor je neus die ziek zijn en 'iets' nodig hebben Waar jij op doelt gaat dan meer over bijv. mensen in je omgeving die 'iets' nodig hebben, maar of je nu wel of geen donor bent dat hoor je dan ook. En belangrijker je keuze blijft aan jezelf: (al) wel of geen donor.
Ik ben al donor vanaf mn 18e jaar. Ook ben ik bloeddonor en geef ik 3 a 4 x per jaar een halve liter bloed!!! Ik vind het belangrijk iets te doen voor mijn medemens en op deze manier draag ik mn steentje bij!
Ik heb een donor codicil sinds mijn 18 e , als ik overlijd mogen ze bijna alles hebben(ogen en huid + wetenschap uitgezonderd) huid= vanwege huidziekte/ogen vind ik een raar idee (zal ook niet zo gauw gebeuren), wetenschap hoef ik niet uit te leggen denk ik. bloeddonor mag ik niet worden.
En de mensen die niet geven ( heb het dus niet over de mensen die niet mogen geven ) vinden jullie dan wel dat jullie recht hebben op een donor als jullie er eentje nodig hebben ? Ik vind dat persoonlijk erg egoistische, wel nemen maar niet geven.
Heb een donorcodicil en ze mogen best veel gebruiken van mij na mijn dood. En ook boeddonor maar nu 2x geprobeerd en nog geen 1x geslaagd bloed kunnen geven helaas ..
Ik heb moeite met het afstaan van mijn organen, maar dus ook evenzoveel moeite met het ontvangen daarvan. Dat zou ik dus ook niet doen, (en mijn man is daarover geinstrueerd ook). Overigens, veel mensen denken dat automatisch al hun organen beschikbaar komen bij overlijden, maar de praktijk is behoorlijk weerbarstig: bepaalde doodsoorzaken sluiten donatie al uit, als je te lang al overleden bent, kan het ook niet meer en dan moet je ook nog eens qua bloedgroep en/of dna goed passen bij de ontvanger. De praktijk is dus dat maar een zeer klein deel van de organen van donoren daadwerkelijk bij een ontvanger terecht komt. En als je dan een orgaan hebt, moet je je leven lang aan de medicatie om afstoting te voorkomen: ook geen pretje. Heel fijn natuurlijk dat je leven verlengd wordt door zo'n donatie, maar vee mensen hebben toch wel het beeld dat een ontvanger daarna probleemloos verder kan leven en zo is het dus ook weer niet. Vooral dat afstotingsproces dat een lichaam in gang zet zodra er vreemd weefsel binnen komt, is voor mij een argument om huiverig te staan tegenover orgaandonatie. Datzelfde proces komt ook bij bloedtransfusie op gang, maar dan heb je het over een levend lijf dat dit bloed enkel even gebruikt om op verder te kunnen totdat het zelf weer eigen bloed aangemaakt heeft. Dat vind ik toch anders en om die reden wil ik dus nog wel bloeddonor worden.
Ik ben ook al heel lang donor en mijn man was dat niet, ik ben hier altijd vrij hard in en stel altijd 1 vraag Jij hebt een orgaan nodig en je bent zelf geen donor en wilt dit ook niet worden. Zou jij dan je nieuwe orgaan weiger omdat iemand die hem nodig heeft ook niet van jou krijgt. Meestal krijg ik als antwoord als je het zo bekijkt heb je wel gelijk en ben ik erg egoïstisch. Hij is het ook meteen geworden. En meerdere.
op die leeftijd zijn de meeste van je organen totaal onbruikbaar voor donatie, (want 'versleten'). Dus tegen die tijd heeft dat geen zin meer. Je organen zijn nu onder zeer specifieke omstandigheden wel bruikbaar, dus misschien handig om dat eens goed uit te zoeken en op basis daarvan dan te beslissen?