naja bang..ik schrik wel als ik kijk naar hoe hard de dingen gaan en dat we op weg zijn naar de dood. Ik denk welleens aan mn ouders die tegen de 60 lopen.. dan denk ik gadsie zeg! ik moet er gewoon niet teveel overna denken want dan beangstigt het me wel!
Bovenstaande zou zo door mij geschreven kunnen zijn. Hier ook mijn dochter verloren met 7,5 maand zwangerschap.
Ik ben niet bang voor de dood, en ben dat ook nooit geweest, maar heb wel, nu ik moeder ben, de wens voor mijn dochter dat ze opgroeid met papa en mama in haar leven....want voor haar lijkt het me het ergst... Maar zelf zie ik de dood als niks ergs. Immers als ik dood ben merk ik er toch niks van dat ik dood ben
Ik ben er wel bang voor. Dat je niet weet wat er na je dood gebeurt lijkt me heel eng. Ben een gelovig persoon maar doe niet zoveel aan mijn geloof, ben er totaal niet mee bezig. Ben daarom bang dat ik na mijn dood daar nare gevolgen aan overhoud.
Bang denk ik niet. Wel bang voor het onbekende. Waar eindigt het leven. Val je in slaap zo als je in slaap valt? Of ga je verder op je reis in de eeuwigheid. Me gezonde verstand zegt dat we eindige in de dood., Mijn wens en hoop is dat we verder gaan op onze reis en we kunnen blijven waken over onze dierbaren. Of dat je na de dood je dierbaren weer tegen komt. Me vader/moeder opa.s oma.s je kinderen. Een ding is zeker in het leven ooit eindig het. Wanneer en hoe. Dat is het geheim van het leven.
Oh ja dat lijkt me ook erg zeg. Dat je ziel voortleeft maar dat je je kinderen nooit meer mag zien, brrrrrrr. Ik wil niet zonder ze, beter niet denken hieraan.
Hier ook een controlfreak En daardoor heb ik zwart op wit laten zetten wat ik wel en niet wil tijdens een evt lang ziekte bed en overlijden. Vind ik een fijne gedachten *bloos* Maar nee ik ben niet bang voor de dood ik ben zelfs erg benieuwd naar het "hiernamaals" en of dat er uberhaubt is. Maar ik hoop daar pas over een jaar of 50/60 achter te komen
Ik ben helemaal niet bang voor de dood. Ben mijn hele leven wel bezig geweest met de dood eigenlijk, voor mij is het iets gewoons. Ik heb ook wel een idee hoe het is. Ik heb ook wel bijna dood ervaringen waarin ik dingen heb gezien en dat voelde eigenlijk heel vredig en niet pijnlijk. Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig hoe het is als je dood bent. En ergens kijk ik er dan ook wel naar uit als ik dan bij mijn dochter ben. Maar voor nu kan ik mijn zoontje uiteraard niet achterlaten
Ik ben wel bang voor de dood. Bang voor het onbekende. Moet ook zeggen dat ik moeite heb met mijn begrafenis plannen. Ik word liever begraven dan gecremeerd, maar ik ben claustrofobisch en ik heb een bepaald idee dat ik het niet leuk zal vinden in een kist :') Ook al voel en denk ik niks meer, je weet maar nooit!
Ik ben absoluut niet bang voor de dood, hang het Buddhisme aan en geloof dus in reïncarnatie. Ik ben wèl "bang" om te vroeg dood te gaan, ik hoop toch wel in goede gezondheid minimaal 90 te worden zodat ik nog héééél lang kan genieten van onze kinderen en eventuele kleinkinderen.
Ik ben er wel enorm bang voor helaas. Heb al vele om me heen verloren waaronder ook nog eens vele die nog erg jong waren. Heb mensen bijna dood zien gaan om me heen. Dus ja ik ben er heel bang voor, plus dat ik hypochondrie heb dus ik heb er ook nog extra last van. Ik hoop dat ik mijn kinderen niet verlies voor ik zelf gegaan ben, want daar ben ik ook heel bang voor. Verder hoop ik dat natuurlijk dat ik heel oud mag worden! Over wat hierna komt. Tja ik weet niet wat ik er van moet denken, ik weet wel dat een aantal die echt voor de dood weggehaald zijn om me heen dat ze dierbare zagen die allang dood waren. Als je dat moet geloven dan zou je zeggen dat we elkaar ooit weer zullen tegenkomen? Ik weet het niet. Stiekem hoop ik van wel!
Ja, ik ben bang voor de dood. Al vanaf kleins af aan. Kon er gewoon niet van slapen. Dat hele extreme heb ik me vanaf kunnen zetten, maar als ik er nu aan denk hoe het is om dood te gaan/zijn krijg ik een heel naar gevoel in mn buik.
ik ben niet bang voor de dood, maar hoop nog lang niet te hoeven gaan. ik moet hier nog veel te veel doen en meemaken. wel ben ik heel bang om op oudere leeftijd ziek of erg gebrekkig te worden en helemaal om dement te worden
Nee ik ben niet bang voor de dood. Ben ook een paar keer onder hypnose teruggeweest naar "voor je geboorte". Was erg leuk en interessant, en het voelde als thuis komen.
ja EN nee. Als het dichtbij komt, door een overlijden van een geliefde of bekende dan sta ik er wel even bij stil. Of voor een tijd terug had mijn vader een boezemfibrilatie en viel zo ter plekke neer. Dan schrik je en zet het je aan het denken. Maar ik kan mezelf daar zoo ontzettend gek mee maken. Ik heb voor 2 jaar terug verschrikkelijke paniekaanvallen gehad en heel erg bezig geweest met de dood en vooral mijn eigen dood. En als ik nu juist naar mijn meiden kijk, denk ik echt bij mezelf kom op he! Je leeft, je leeft nu! En dan ga je jezelf nu zo ontzettend bang maken voor iets wat toch ooit komen gaat?! Vroeg of laat ik hou me er niet meer zo mee bezig. Alles is goed geregeld voor mijn kinderen mocht het vroeg gebeuren en welke muziek ze draaien of wat dan ook dat laat ik helemaal aan mijn nabestaande over, wat hun mooi vinden en waar hun een goed gevoel bij hebben. Zodat ze zichzelf een herinnering kunnen maken die ze zelf willen. (ik heb er toch niks over te zeggen dan ) Daar bij weet mijn man natuurlijk wel wat ik voor type ben ed. Nee mijn meisjes hebben mij liever vrolijk levend als letterlijk doodsbang...
Zolang het heel abstract is nee dan ben ik niet bang, als het ergens door dichterbij komt dan heb ik er zeker heel veel moeite. Ik zou ook zeker wel bang zijn als ik reden had om te denken dat ik (of iemand van wie ik houd) niet lang meer had.
Ik dacht vroeger zeker wel eens na over de dood maar nooit zoveel. Totdat mijn zusje afgelopen juni op 29 jarige leeftijd is overleden aan kanker. Nu denk ik er wel vaak bij na, en vraag mij dan af waar wij terect komen ik ben opgevoed met de hemel en de hel. Ik weet het niet maar als ik er bij nadenk wordt ik wel bang Wat ik wel vreemd vind heb altijd gedacht dat ik iets zou voelen of merken van mijn zusje dat zij er niet meer is. Maar ik heb nog geen enkel seintje of wat dan ook gehad. Ik wachte op een soort teken denk ik dat hoor je vaak bij mensen die zijn overleden Nou sorry hoor maar ik heb nog geen teken gehad