ja maar niet om de dood zelf maar om het achterlaten van mijn afhankelijke peuter en straks peuter en baby. ik bid altijd dat ik in ieder geval mijn kinderen groot mag brengen tot ze zelfstandig zijn.
Ik ben niet gelovig maar geloof in een soort van hemel (meer een plek waar je als geesten bij elkaar komt en elkaar weer ziet) ik ben nu soms wel eens banger dan hiervoor (bang dat ik mijn kids niet zie groot worden meer niet zozeer voor de dood zelf) vroeger echter wel toen zei mijn mama dat als ik dood mocht gaan ik bij opa kom en dat hij voor me zorgt en als ik naar de lucht kijk dat ik hem zie als ster, maar dat doodgaan meer voor oudere en/of zieke mensen was. Ik was in die tijd al bijna 2 keer doodgegaan door heel erg ziek zijn dus vandaar dat de angst was gegroeid.