Laten we dan hopen voor jou dat jij nooit op een gruwelijke manier aan je einde zal komen waardoor je wellicht smeekt om een "spuitje". Misschien moet ik het anders formuleren zodat je mijn redenatie begrijpt. Ik heb altijd geroepen: ik knippen tijdens mijn bevalling? Nooit! Nou, heb vriendelijk gevraagd mij te knippen. De kwestie van abortus. Ik ben tegen abortus. Maar ik heb makkelijk praten want waar is mijn oordeel op gebasseerd? Ik heb namelijk nooit voor die vreselijke keuze gestaan om een leven te beindigen die in mijn buik groeit.
Dat begrijp ik. Maar in mijn geval weet ik het 100% zeker. Ik heb nl 50% kans om te overlijden aan de ziekte van Huntington (mijn vader heeft het nu en is ernstig ziek) Huntington is echt 1 van de ergste ziektes die je krijgen kunt. Ondanks dat heb ik voor mezelf besloten dat mocht ik het ooit krijgen ik géén euthenasie wil. Zelfs mijn vader, die écht heel erg ziek is, wil ondanks dat hij dood wil, nu, op dit moment, geen euthenasie. En geloof mij maar als ik zeg dat hij wilde dat hij dood was. Maar misschien werkt het anders als je je hele leven (dus echt van kleins af aan) weet dat je ooit een bepaalde ziekte kan krijgen. Ik weet niet beter, mijn kinderen (althans de oudste) mijn neven en nichten etc, ons is dat gewoon verteld. Je groeit er mee op, ziet familieleden met deze vreselijke ziekte er aan sterven....en je weet: dit kan ook jouw lot zijn. Ik heb dus nogal wat jaren gehad (ben bijna 40) om te bedenken wat ik wil, mocht het me ooit overkomen.
Dat hoop ik natuurlijk zelf ook, maar dat geldt net zo goed voor diegene die wel besluiten voor euthanasie te gaan. Overigens vind ik je vergelijk met een knip tijdens je bevalling echt helemaal niet van toepassing. Hoe kan je een knip vergelijken met het beëindigen van het leven? Zo erg is een knip dan niet hoor.
Ik ben wel donor, sinds mn 18e. Degene die zeggen geen orgaan van een ander te willen ontvangen, staat dat dan ook ergens geregistreerd? Daarbij zei iemand dat partner het niet fijn vond. Nou sorry, mijn partner ook niet, maar hij weet dat ik zeker wel wil dat ze mijn organen gebruiken als dat nodig zou zijn en zou kunnen! En over die ogen: ze halen toch niet je hele ogen eruit, maar alleen het hoornvlies?
Oh wat erg voor je En ook zeker voor je vader! Vreselijk zeg. Maar dat is precies wat ik bedoel. Jou vader zít (helaas in zo'n vreselijke) situatie. Waarschijnlijk begrijpt hij wel dat mensen die ernstig ziek zijn, voor euthanasie kiezen. Maar hij wilt dit nu op dit moment niet en kan ik me helemaal voorstellen! Het is ook niet niks natuurlijk om zo'n keuze te maken. Mijn moeder heeft het heel moeilijk gevonden om de keuze te maken. Ze heeft het ook pas 1 week voor overlijden besloten. Maar had ze dat niet gedaan, kon ze kiezen voor pallietieve sedatie en daar was ze weer tegen omdat ze haar dan licht in slaap hielden en de stekkers (dagelijkse medicijnen, meerdere soorten morfine en zuurstof) er uit zouden trekken. Stikken was dan ook een grote kans (longkanker) en dat vond ze natuurlijk helemaal vreselijk.
Heel jammer dat je mij niet begrijpt. Zal het nog 1x proberen. Ik vergelijk een knip niet met het beindigen van een leven. Feit is dat men 9 van de 10 keer niet weet hoe hij/zij in een bepaalde situatie handeld. Ik bedoel dus, dat je HEEL anders KAN gaan denken. Over een ver van mijn bed show oordelen is namelijk heel makkelijk. Vandaar mijn voorbeeld over een knip.
Over het stuk dat iemand niet mag ontvangen als hij zelf niet geeft. Ik doneer alles na mijn dood omdat ik graag nog van nut ben voor vele anderen na mijn overlijden. Ik help hier anderen mee en redt er zelfs mensen mee van de dood. Dat doe ik heel graag als ik dat op zo'n "simpele" manier kan. Ik vind wel dat iedereen die niet wil geven, niet moet ontvangen. Want als iedereen er zo in stond, dan zou er dus niemand doneren. Het heeft niks met waardevol leven of wat dan ook te maken. Daarnaast vraag ik me af hoeveel mensen die nu zeggen, ik doneer niet, maar wil wel ontvangen, nog steeds bij dit standpunt blijven als ze echt doodziek zijn en alleen kunnen blijven leven met een orgaandonatie van een ander.
Klopt. Toch had ik die uitgesloten op mijn donorcodicil omdat ik het toen een vreemde gedachte vond dat iemand anders door mijn ogen zou kijken. Ook was mijn gedachte: blind zijn is niet levensbedreigend, daar kun je mee leven dus vond ik het niet nodig. Tegenwoordig twijfel ik wat meer aan die gedachte dus ben er nog niet over uit.
Ik snap heus wel welk punt je duidelijk wilt maken, maar dat geldt gewoon NIET in alle gevallen. Sommige dingen zijn gewoon zeker, en misschien zal je het wat meer begrijpen als er een geloofskwestie bij komt kijken, alhoewel dat niet eens perse de oorzaak hoeft te zijn in dit geval. Net zoals ik gewoon ZEKER weet dat ik mijn dochter nooit zal vermoorden, in welke situatie ik ook beland. En dat geldt bij mij dus ook voor euthanasie en abortus.
Ja dan veranderd inderdaad misschien je gedachte. Om maar even een vergelijking te trekken als je het heb over zonder donoren kan je ook niks gedoneerd krijgen> zonder doktoren kunnen de organen niet over gezet worden. Mag dan ook alleen een dokter ontvangen? Zondee geld in de collecte kan geen onderzoek/medicijn/genezing gevonden worden, moet je dan ook voorrang krijgen als je heb gegeven aan de collecte? dat voor wat hoort wat vind ik gewoon niet nodig. Stel jij word aangereden, moet ik jou dan niet helpen omdat jij dat nog nooit voor mij gedaan heb? Zorg voor elkaar met elkaar. Klaar!
Volgens mij ben jij hier degene die het niet helemaal begrijpt. Ik heb het overigens niet over een geloofskwestie. Want ook daar weet ik genoeg vanaf. Mijn dokter bijvoorbeeld, is tegen euthanasie omdat hij moslim is. Nou prima, dan snap ik het helemaal. En de vergelijking van je dochter vermoorden raakt kant noch wal. Maar goed. Zoals ik al eerder zei: hopen dat jij in geen van bovenstaande situaties belandt waardoor je misschien anders zal doen besluiten. Hierbij laat ik het.
Als ik doneer ben ik niet voor niks dood gegaan. Vind dat een fijn gevoel dat een dood enigszins zinvol kan zijn. Daarnaast geef ik iemand nog een mooi leven en hopelijk nog een paar mooie jaren. De kans dat je ook daadwerkelijk donor kan zijn is Heel klein. Ik weet de cijfers niet maar ik denk dat Max 5% van de donors ook daadwerkelijk kan geven ( iemand die misschien de juiste cijfers heeft??) . Ja zeggen wil dus niet zeggen dat je ok daadwerkelijk kunt geven Wat zou werken is korting geven voor ziektekostenverzekering voor donoren. Ik denk dat het aantal dan flink zou stijgen en de geen die wel donor willen zijn maar zich nog niet geregistreerd hebben dit wel te laten doen. Verder vind ik dat mensen die zelf donor zijn voorrang moeten krijgen op een orgaan van mensen die geen donor willen zijn.
+1 Niemand weet hoe je op dat moment je zult voelen en wat je dan zult besluiten. je kunt nu je mening erover vormen, van een afstand. Maar op dat daadwerkelijke moment, dan pas zul je weten wat je echte mening er over is.
Ik ben wel donor.. Ze mogen alleen niet aan mijn ogen komen, dat vind ik een heel eng idee.. Stom eigenlijk, want de rest snijden ze ook uit je, maar goed dat is mijn gevoel! Ik ben dit eigenlijk al vanaf mijn 18e en heb hier geen moment over na hoeven denken, ik vind het een fijn idee dat mijn organen eventueel iemand zouden kunnen gaan redden! Wat mij betreft heeft iemand die zelf donor is geen voorrang, maar dat is toch een eeuwige discussie die nooit uitgegeten is en heeft volgens mij meer met gevoel te maken dan met verstand! Mijn organen mogen dus met alle liefde naar iemand die geen donor is!
dat is wel een hele goede! want het zal ook daadwerkelijk veel geld gaan schelen voor de ziekenhuizen, al die mensen die doodziek liggen te wachten op een nieuwe nier/ lever. Waar zakken met bloed doorheen wordt gepompt. Het zal je kind maar zien die daar ligt. Je kind die maanden niet naar school kan, na een transplantie weer beter lijkt, maar uiteindelijk met een afgestoten lever weer op de intensivecare komt te liggen, niet meer aanspreekbaar is en uiteindelijk overlijdt omdat er geen passende lever komt. Ik heb dit met lede ogen gezien omdat onze zoon ook op die afdeling lag en zijn de ouders en broertje in het Ronald Mac Donald huis woonden Maanden!, hij was pas 8 jaar. Ouders baan kwijt, omdat ze bij hun zoon wilden zijn. Het is walgelijk dat mensen kiezen om niet te doneren, ze hebben geen enkel idee hoeveel levens daarmee worden verwoest! niet alleen de persoon maar ook zijn gezin, vrienden en kennissen.
Zo denk ik er ook over. Ik leef (gelukkig) niet volgens het principe 'voor wat, hoort wat'. Ik ben donor omdat ik met mijn organen iemand een tweede kans wil geven mocht ik komen te overlijden. Ik ben geen donor, om mij in te dekken (al dan niet gevoelsmatig) voor het geval ik zelf een donor nodig heb.
JA!!! Als ik zelf een orgaan nodig heb, dan zou ik ook graag willen dat er één beschikbaar komt, anders word het mogelijk je dood. Dus voor een ander wil ik het daarom ook doen.