Ja magnesiumsulfaat wat een verschrikkelijke middel. Heb het ook tijdens m'n insult gehad dus 2 keer maar gelukkig voelde k tweede keer niks meer van bah bah.
Ik ben een tweeling en we zijn toen met 34 weken geboren. Omdat we nog redelijk klein waren, waren we vatbaar voor virussen en bacteriën. Iemand heeft mij toen met een bacterie aan zijn handen (stafylokokken) aangeraakt en daardoor stopte mijn hart. Ze hebben toen (volgens mijn moeder) keihard op de couveuse gemept en daar schrok ik van en toen klopte mijn hart weer. Ze hebben me daarna een cocktail van antibiotica's gegeven omdat ze niet wisten wat er precies aan de hand was. 1 daarvan is er aangeslagen en later konden ze via een bloedonderzoek zien wat voor bacterie het was. De artsen vertelde dat als deze bacterie in mijn spieren was geslagen ik verlamd was geweest, in mijn hart, ik dood was geweest en in mijn hersenen, hersendood. Het is in mijn botten geslagen, daardoor ben ik als 5 jarige geopereerd aan mijn rechter kaak. Deze was helemaal aangetast door de bacterie, die daar heeft lopen 'vreten'. Ze hebben een rib van mij genomen en dit is nu mijn kaak. Ik heb in April een nieuwe heup gekregen (ook rechts). Ook omdat die kop en kom helemaal weggevreten waren door de bacterie.
Na een auto ongeluk dacht ik even dat ik niet wakker zou worden.. Gelukkig dus wel.. En als kind dacht ik bij elke epilepsie aanval dat ik voorgoed mijn ogen sloot, zo bang en eng vond ik het 'out' gaan..
Niet een bijna-dood ervaring maar wel met de gedachte "wat als". Toen ik nog heel wat jonger was gingen we altijd hutten bouwen (dat werd altijd georganiseerd). Ik was samen met een vriendinnetje met water aan het stoeien met een tuinslang. Toen ze die kraan dicht hadden gedraaid zag ze een fles staan met water (althans zij dacht dat het water was). Ze maakte mij daarvoor iedere keer nat dus wilde deze fles ook over me heen gooien. Maar het bleek terpentine te zijn. Met spoed naar de dokter gebracht en zalf in mijn ogen gekregen omdat de terpentine daarin terecht was gekomen. Wat als...................er een vuurtje in de buurt was geweest.
Paar jaar terug een acute blindedarm ontsteking, kon niet meer zitten/staan of lopen en spuugde alleen maar gal. Heeft maar 15 uur geduurd voor ik operatie had, maar voor mijn gevoel het hele weekend.. En als fervent eet-liefhebber, meer als 35 uur zonder eten ik wilde zo graag iets eten, kreeg alleen maar thee en water!
Zoiets als dit... Pre eclampsie/eclampsie/HELLP, bloeddruk van 210/159 Zes gynaecologen en een trauma hiervan ook! Heeft mee een jaar gekost om dit sowieso op papier te kunnen zetten. En getsie wat een verhalen hier zeg!
Op ongeveer 9 jarige leeftijd ben ik eens half gestikt in een kippenbotje ik had het zo benauwd.eenmaal in het ziekenhuis was het weg! Op ongeveer 12 jarige leeftijd had een vriendinnetje mij onder water geduwd ik had het zo benauwd duurde wel een dik minuut. Op 17 of 18jarige leeftijd had ik een xtc pilletje genomen de eerste helft (de dag ervoor) viel heel goed. De tweede helft niet ik zakte door mijn benen en zij ik moet naar buiten..eenmaal daar hoorde ik mijn hartslag en ademhaling in mijn zelf (het gevoel doof te zijn) mijn armen en gezicht werden lijkbleek en ik zag me zelf zitten. tijdje later werkte het middel uit vreselijke ervaring. Ook meerdere keren gedacht dat ik dood zou gaan door paniekaanvallen sommige aanvallen kunnnen zo vreselijk voelen dat je alle controle kwijt lijkt te zijn. ook nog een keer wat als? een ex had een eitje gekookt en viel daarna in slaap ik was alvast naar boven gegaan en hoorde wat vallen (het ei bleek te zijn gesprongen) ik vond het ook wat vreemd ruiken..ik dacht ik ga nu maar slapen als ik dat gedaan had dan waren we gestikt in je slaap merk je niks op een of andere manier ben ik naar beneden gegaan
Mijn beste vriendin had net haar rijbewijs en wilde met mij gaan winkelen. Wij in de auto gezellig aan het kletsen en lachen en waren niet echt goed aan het opletten. Vriendin haalde een busje in maar had niet goed gekeken of er niets van de andere kant aankwam... Er kwam dus een grote vrachtwagen recht op ons af toen we om het busje heen gingen. Wij keken elkaar in een flits aan met een blik in onze ogen van 'dit gaan we niet halen' en ik geloof dat ik begon te gillen en mijn ogen dicht deed. Op een haar na kon mijn vriendin nog net naar rechts schieten en zo hebben we de vrachtwagen net niet geraakt. Wat waren we geschrokken en vooral dankbaar dat we nog leefden!! Het had heel weinig gescheeld of we waren vol geramd door die vrachtwagen. Hadden we nooit kunnen overleven. Ook een keer als klein meisje in een zwembad op vakantie. Ik kon nog niet zo goed zwemmen maar was toch zonder bandjes in het diepere gedeelte van het zwembad gegaan. Ik dacht nl. dat ik al goed kon zwemmen... Springt er ineens vanaf de kant een jongen bovenop me! Ik dacht dat ik zou verdrinken want ik kwam niet meer boven en was doodsbang. Toch uit mezelf met veel gespetter en bewegingen weer boven water weten te komen waarna een meneer me op de kant hielp.
Bij de geboorte van mijzelf was het kantje boord. Zuurstof tekort. Toen ik 4 was in de supermarkt gestikt in brood korstje. Kwam er net op tijd uit (op de kop gehouden). Ongeluk met paard. Paard stijgerde ik trok te hard aan de teugels waardoor we beide achterover klapte. Paard kwam op mij terecht. Had het heel erg benauwd. Ambulance nog gekomen ribben gekneusd en 1 rib gebroken. Paard is er helaas slechter vanaf gekomen. Leek na een paar weken goed te gaan. Rijden was op 1 of andere manier niet meer mogelijk ze bleef bokken en stijgeren. We hebben haar weggegeven aan een meisje in België die haar helaas al snel liet afmaken . Dan voel je een akelig schuldgevoel
Ja. Ik ben eens van de trap gevallen bij opa & oma. Raakte bewusteloos en ik kwam niet meer bij, toen dachten ze dat het gewoon klaar was.. En ik ben een keer bijna verdronken op vakantie in Limburg. We waren ergens in een tropisch zwemparadijs waar zo'n stroomversnelling was. Ik werd gewoon onder de voet gelopen door volwassenen en toen verdronk ik bijna.
Eerst bij mijn geboorte had een apgarscore van 0-1-4 het is dat mijn moeder tegen het advies van de arts naar de seh is gegaan, was ze een dag later geweest dan waren wij er beiden niet meer geweest door hellp. Haar placenta was voor 70% verkalkt en ik was al vanaf 28 weken niet meer gegroeid uiteindelijk met 32 weken geboren... Toen ik 6 jaar was in een zwembad tijdens een feestje in een stroomversnelling werd ik onder water geduwd maar door de stroming kon ik niet meer boven komen... Gelukkig goed afgelopen... Maar niemand moet mij nu onder water duwen dan krijg ik een paniekaanval... En als laatste een paar maanden geleden bevalling was ingeleid met 37 weken ivm zwangerschapscolestase met 37+2 bevallen ging een stuk beter dan bij m'n eerste dus helemaal blij! Goede kraamweek gehad maar wel last van mijn been... Maar volgens vk en kvz niets aan de hand!! Totdat ik een dag nadat de kvz weg was de vk weer gebeld heb dat ik ook koorts had... Moest maar wachten tot na het weekend en naar de ha gaan... De volgende dag een zondag vertrouwde ik het niet meer door verhalen op dit forum!! Vervolgens lag ik 11 dagen na de bevalling weer in het ziekenhuis met een trombosebeen en longembolie... De arts zei dat nu ze het wisten het goed kwam maar als ik rond was blijven lopen was ik er niet meer geweest... Nu nog steeds bloedverdunners, nooit meer aan de pil, al 5,5 maand ongesteld en ben nu ook nog overspannen... Maar wauw wat een verhalen zeg!
Yup. Bij mijn geboorte. Gelukkig kan ik me er niets van herinneren. En een keer een ongeluk gehad waarbij ik heel blij was mijn gordel te dragen anders had Ik was Door de vooruit van de auto gegaan.... Heel naar
Ik was 12 jaar en fietste een steegje uit achter mijn vriendin aan zo de weg op, werd aangereden doof een auto. Ik werd 4 uur later wakker. Volgens de politie had ik geluk gehad want was met mijn lichaam opde motorkap gekomen, als ik met hoofd tegen de bumber aan was gekomen dan had het waarschijnlijk veel slechter eruit gezien. Niet echt een doodervaring,maar wel een 'wat als situatie'. 4 jaar terug, liep ik 3,5 week lang met 2 abcessen rond in mijn lichaam, huisarts wist toen niet wat het was. Doorgestuurd naar het ZH, die hebben toen nog gezegd wil je vandaag hier blijven of wil je thuis slapen morgen doen we pas verdere onderzoeken. Ik heb toen gezegd dat ik in het ziekenhuis wou blijven ook omdat ik al 3 dagen ook nog koorts had. 's avonds lag ik om 20.30-22.30 op de operatietafel. Volgens de chirurg hadden ze niet langer moeten wachten het stond op springen. Als het namelijk gesprongen was dan had ik bloedvergifting op gelopen, wat erg dodelijk kan zijn.
Ik had in mijn eerste zwangerschap hellp er was een avond dat ik dacht dat ik dood ging... Ik had een verschrikkelijk bandgevoel kreeg echt bijna geen lucht meer kon alleen nog maar rechtop zitten om echt adem te krijgen ook had ik een verschrikkelijke hoofdpijn.....voelde me echt super slecht. Ik lag al in het ziekenhuis omdat ze mijn bloeddruk niet omlaag kregen dus ik heb op de bel gedrukt de zuster kwam er aan en wou de bloeddruk meten, maar het apparaat deed het niet tot drie keer toe...Ze zei toen nog och gebeurt wel vaker ik meet hem wel met de hand....Toen ze dit gedaan had meete ze nog een keer en toen nog een keer, het was dus echt niet goed ze drukte op de bel en toen kwamen nog meer verpleegkundigen aan 1 ging de gyn bellen en die kwam zo snel mogelijk ondertussen werdt er een ctg gemaakt die was matig.... ondertussen voelde ik me steeds slechter en slechter worden er is bloedgeprikt om te kijken hoe het daar mee ging dat was ook niet goed, ik zou dus zo gauw het kon een keizersnede krijgen, alleen ging het naar een paar uur weer beter, ook het bloed was weer iets verbeterd.... Helaas hebben ze toen te lang gewacht want onze zoon kon het niet meer aan en is hierdoor overleden in mijn buik..... Ik denk echt dat als onze zoon niet overleden was in mijn buik we samen zouden zijn gegaan....ik was zo ziek......
Vroeger ben ik bijna gestikt in een dropje, maar daar kan ik me niets van herinneren. Twee jaar geleden toen Y. geboren was kreeg ik (achteraf gezien) kraamvrouwenkoorts. Ik ben te laat naar het ziekenhuis gebracht waardoor al mijn organen en hersens al aan het ontsteken waren. Wat deed dat zeer! ik dacht echt dat ik doodging en vroeg om een spuitje om het een beetje te versnellen. Het ziekenhuis zei ook: "Als je nog langer had gewacht was je er niet meer geweest." Ik heb er een week aan de ab gelegen. Daarna nog 2 weken pillen thuis.
Jeetje echt een naar ziekte he. Ik had het 'geluk' gehad dat ik insulten kreeg en dat ze meteen actie hebben ondernomen. Want de arts zei dat het echt kantje boord was. Want k verloor ook 3 liter bloed. Maar echt heel naar dat ze bij jou hebben gewacht bah zeg.
Ik was met vriendinnen op vakantie in een tent. Wij hadden visite van gezellige jongens. We waren met elkaar aan het kletsen en ondertussen dropjes aan het eten. Opeens zei één van die jongens iets heel grappigs en ik moest lachen waardoor mijn dropje in mijn luchtpijp schoot. Meteen kreeg ik geen lucht meer en kon ook niets meer zeggen. Ik stond op en ik was echt in paniek. De anderen dachten dat ik zo hard moest lachen en daarom wegliep. Maar ik wilde de tent uit en liep naar deur. Ik dacht echt dat ik doodging en voelde dat ik het bewustzijn ging verliezen. En dat gebeurde ook. Ik viel tegen onze slaapcabines aan en hup zo op half op de vloer. Gelukkig schoot op dat moment het dropje weer uit mijn luchtpijp, in mijn mond. En ik kwam direct bij kennis. Jeetje, wat was ik in paniek! Ik moest echt bijkomen. Echt heel lang ben ik bang geweest voor het eten van dat soort snoepgoed. Brrr.......
Ja......Ben toen ik zwanger was van onze tweede in een ander zh geweest en daar vertelde ze me ook dat ze gewoon te lang hebben gewacht....en als ik hier een zaak van wou maken dat dat wel kon....maar ik kon/kan dat gewoon niet aan.... Maar het is idd een nare ziekte bah......