Jeetje wat een verhalen hier al... Zo zie je maar dat veel mensen best ingrijpende dingen meemaken.. Toen ik 10 was gedrogeerd/gewurgd door mijn eigen vader... Ben er heel goed vanaf gekomen, omdat mijn eigen broertje (8jaar) de kamer binnen kwam. en mijn vader hierdoor weer ''bij zinnen kwam''. Ookal ben je natuurlijk gewoon gestoord als je dit je eigen kinderen aandoet...
Ja, Mijn vriendin en ik waren een jaar f 10/11 en kochten altijd kauwgom en de sport was zo groot en veel mogelijk en lekker op kauwen. Ze ging schommelen en ik ging haar duwen, dus toen ik sprong om haar te duwen omdat ze al zo hoog kwam, schoot die bonk kauwgom in mn strot. Die ging er ook niet uit dus ik stikte, gelukkig kreeg zij het ineens door en heeft echt mijn leven gered om hem los te krijgen en toen kon ik hem eruit spugen.
Jeetje meiden wat een heftige verhalen hier. Ik en mijn zoontje waren er bijna niet meer geweest toen thuis voor de deur mijn placenta voor het grootste gedeelte losliet, en er dus een hele grote plas bloed onder mij lag. Ik ben met loeiende sirenes naar het ziekenhuis gebracht en binnen een kwartier lag ik op de OK. (ze hebben echt letterlijk gerend met mij door het ziekenhuis naar de OK) Mijn zoontje kwam zonder ademhaling/hartslag ter wereld en die hebben ze op gang moeten helpen. Helaas hebben ze kunnen zien dat hij flink wat zuurstoftekort had (gelukkig geen kunnen ze geen hersenschade zien op de MRI en ontwikkeld hij zich supergoed) Ik had heel erg veel bloedverlies en een superlaag HB. Toen het gebeurde en ik zag die grote plas met bloed was ik vreemd genoeg heel rustig, ik zei tegen mijn man. Mijn placenta laat los (was dus uiteindelijk de goede diagnose), ik ga dood. Terwijl ik normaal echt heel bang ben voor de dood.
jeetje wat een heftige verhalen allemaal... Ik heb ooit eens zo verschrikkelijk moeten spugen dat ik in paniek raakte omdat ik te weinig tijd had om te ademhalen. Toen dacht ik dat zou stikken. Ook ben ik eens een keer wezen wadlopen en (mede door mijn overgewicht) dat was zo vermoeiend dat ik op een gegeven moment echt dacht laat mij hier maar staan ik ga vanzelf wel dood. Ik had al helemaal afscheid genomen van het leven (heeft mijn broertje mij nog nooit vergeven, is al 8 jaar geleden). Jemig als ik daar aan terug denk... En ik ben ook ooit eens onder water gehouden door meiden die dat grappig vonden. Toen dacht ik ook dat mijn laatste uur geslagen had.
Met mijn bevalling van de 2de fluxus en 2 liter bloed verloren. Alles wat ik toen meemaakte de angst bij de zusters in de ogen dat de met zn 2en op je buik stolsels eruit staan te drukken terwijl je door 2 anderen in beide armen een infus krijgt toegedient een bloeddruk die zakt en een katheter en paar uur later het zelfde verhaal opnieuw ja ik lag shockend van kou op het ziekenhuis bed toen dacht ik echt dat ik er bijna geweest was
Op mijn vijfde verjaardag was ik met m'n moeder en zusje in de stad. Er was verkiezingscampagne en er werd vanalles uitgedeeld. Ook van die grote ronde smiley's (snoep). Beide kregen we er een, alleen ik at hem te gulzig op. Het gevolg: ik stikte in dat ding. Mijn moeder compleet in paniek. Eerst heimlich gedaan, niks, begon blauw aan te lopen en ondanks de drukte (zaterdag en markt) was er niemand die zich om ons bekommerde! Als laatste redmiddel heeft ze me op de kop gehouden en hard op m'n rug geslagen. Toen kwam dat verrekte ding er gelukkig uit!! Die dag heb ik echt superveel geluk gehad en er gelukkig niks aan over gehouden. Ook bij het inleiden van onze zijn dochter en ik door het oog van de naald gekropen. En ook hier gelukkig beide niks aan overgehouden!
Geboorte zat ik 2x omstrengelt. Was al aan het verkleuren.. gelukkig net op tijd in het ziekenhuis. 2 jr geleden heb ik op 22 jarige leeftijd infarct gehad. Heel veel geluk gehad & volgens doktoren had / heb ik een engel op mn schouder.. altijd heel luchtig over gedaan. Vorig jaar daar toch echt een klap van gekregen. Veel angst / paniek aanvallen. Gelukkig word dat nu wat minder!
Toen ik nog heel jong was, ik denk een jaar of 3 heb ik mijn speentje in een regenton laten vallen die bij mijn ouders in de tuin stond. Ik ben vervolgens onderste boven de regenton in gegaan om mijn speentje te pakken maar in de ton zat water. Mijn broer ging "klikken" bij mijn ouders omdat ik "met mijn kleren aan in bad ging". Mijn moeder wilde het eerst laten gaan omdat ik wel vaker door bijvoorbeeld plassen rende en kletsnat was, tot ze eigenlijk boos werdt dat ik alweer zoiets flikte, toen zag ze mijn beentjes alleen nog uit de regenton steken... Ik mag dus blij zijn dat mijn broer zo'n klikspaan was . Toen ik een jaar of 12 was ging ik vaak naar het zwembad en gingen we onder water rondjes draaien. Ik raakte onder water in paniek omdat ik het idee had niet meer boven te komen. Uiteindelijk ben ik het licht gaan zoeken en kwam ik boven.
Heftige verhalen hier zeg! Mijn ex (inmiddels tbs'er) wilde van balkon springen en toen ik hem wilde "redden" trok hij mij mee de railing af...gelukkig was mijn vader erbij en ons helpen waarna hij een mes trok en deze bij mijn vader op de keel zette! Ik ben meteen weg gerend om hem af te leiden en hij rende achter me aan,gelukkig was ik slim genoeg om de rem op de lift te zetten zodat hij helemaal met de trap moest waardoor ik dus flinke voorsprong had om hulp te halen. Uiteindelijk heeft hij me 3maanden gestalkt want hij woonde "ineens" bij zijn broer die dus recht tegenover mij woonde! En 1x reden ml en ik op de autobaan,heerlijk een weekendje weg. We reden midden in de macht op de snelweg toen plots de linker baan ophield en een vrachtwagen steeds dichter op mij af kwam rijden. Godzijdank hebben we een goede auto en konden we flink remmen..anders zouden we geplet zijn door die vrachtwagen. We zijn echt even moeten stoppen om van de schrik te bekomen.
Beetje ander verhaal.. ik ben twee keer gegijzeld op mijn werk (psychiatrie). Eén keer met een groot mes en één keer met een revolver. Heel spannend en gelukkig heel goed afgelopen maar het is erg lastig om een loop tegen je hoofd te voelen of een mes tegen je buik. Heeft de nodige gesprekken gekost om dat weer los te kunnen laten.
Toen ik 3 was had ik pfeiffer en heel erg hoge koorts, dat had me het leven kunnen kosten. Zelf weet ik daar niks van. Heftige verhalen zitten er tussen zeg.
Toen ik een jaartje of 8 was.We waren met vakantie.Ik had mijn zwemdiploma nog niet.Ik was achter de bungalow op de steiger gaan kijken naar de eendjes en ineens lag ik in het water koppie onder.Het was enorm modderig daar en steeds wanneer ik op de kant wilde klimmen zakten mijn voeten weg in de modder.Uiteindelijk met al mijn krachten op de kant geklommen.Ik heb toen echt een engeltje op mijn schouder gehad.Ik heb er wel iets aan overgehouden want ik raak volledig in paniek als iemand met quasi grappig onder water duwt.
Pff, heftige verhalen zeg! Ik ben zelf bijna verdronken toen ik 2,5 was. Na een paar minuten zag iemand mij en trok me gauw boven water. Daar weet ik zelf niets meer van, hoor Ik heb ook een keer onder de sterkte stroming van de wildwaterbaan vastgezeten. Ik kwam er niet meer onderuit en er sprongen mensen op het einde van af die dus bovenop mij landden. Ik kon mijn adem niet langer inhouden en opeens lukte het om verder door te zwemmen en gauw naar boven te gaan. Dacht echt dat ik alsnog ging verdrinken
Ja, zo herkenbaar. Dat heb ik dus ook. Ik zeg altijd dat ze dat niet moeten doen omdat ik mijn lenzen anders verlies en de schade voor hen is Dan kijken de meesten wel uit gelukkig
Vijf jaar geleden kreeg ik een interne bloeding na een keizersnede. Ik heb 5,5 liter bloed verloren, dus een volledige bloedtransfusie gehad. De artsen vertelden dat ik een sterk hart had.... Helaas door een medische fout... Nu schade aan mijn hypofyse door het grote bloedverlies.
Als meisje van 2 liep ik met mijn vader op ijs, ik liep voor hem uit en ben toen door het ijs gezakt, ik lag onder het ijs, dus mijn vader heeft het ijs met zijn handen moeten breken om mij er uit te krijgen. Ik kan me er niets meer van herrinneren, maar ik durf absoluut niet onder water. Zelfs de douchestraal wil ik niet op mijn gezicht, want dan krijg ik geen lucht.
Aantal jaar geleden kreeg ik medicatie via een infuus. Daar kreeg ik een allergische shock op. Doodeng. Ik voelde m'n bloeddruk ineens zakken en alles zwol op. Ook mn luchtpijp. Ik heb nog geroepen (gefluisterd achteraf) ik word niet goed, roep iemand! Vervolgens raakte ik bewusteloos. Heel erg eng!
Ik vind het shocking om te lezen hoeveel meiden er bijna verdronken zijn als kind.. Ik zelf overigens ook, ik was 6jr en werd meegetrokken met de stroming. Afschuwelijk. Ik denk dat mijn kinderen pas zonder toezicht mogen zwemmen als ze 20 zijn..