Ik was altijd heel rommelig en chaotisch, overal groepjes met spullen die opgeruimd, weggegooid of uitgezocht moesten worden. Nu ik wat ouder word merk ik dat ik steeds onrustiger word van overal hoopjes troep. Nu zoek ik regelmatig dingen uit en gooi makkelijker weg, soms iets té makkelijk Toen de eerste geboren was kwamen de hoopjes (baby)spullen weer terug maar heb dat snel teruggedraaid naar de oude gewoonte om op te ruimen. Er liggen nog wat stapeltjes, b.v met post maar dit is van de dag zelf en word tijdens mijn opruim rondje opgeborgen. Ik heb geen hekel aan stapeltjes, maar wél aan stapels nutteloze rommel, spullen die gewoon een plekje hebben en waar ik niet over na hoef te denken waar ik het moet laten. In het grote dressoir in de woonkamer zit 1 kastje en 1 laatje waar allerhande rommel ligt waar ik geen vaste plek voor weet/heb. Eens in de zoveel tijd ruim ik dat allemaal op, en als ik er geen plek voor vind gooi ik het weg. Ik merk nu dat dit veel prettiger is, vroeger moest ik echt eens per week/2 weken een grote opruimdag houden om alles aan kant te krijgen. Blij dat ik een paar jaar geleden hierin ben veranderd, zeker nu met kinderen. We wonen dus niet in een 'woonwinkel huis' maar veel persoonlijke spullen zoals foto's hebben we niet. Door gebeurtenissen in mijn verleden heb ik geen spullen waar een persoonlijke waarde aan zit, deze heb ik helaas achter moeten laten. Daardoor kan ik ook moeilijk echt waarde ergens aan hechten zoals b.v een beeld ofzo. Ik hecht meer waarde aan de mensen om me heen, spullen doen me niet zoveel. Ik denk dat mensen bij ons interieur zouden zeggen dat je kunt zien dat er mensen wonen, maar dat er niet aan af te zien is wat voor mensen er wonen (of in ieder geval geven we vast een ander beeld dan hoe we zijn).
Mijn huis is over het algemeen vrij rommelig. Klein huis, veel mensen en een mama met ADD, et voila. Maar ik heb geen stapeltjes liggen. Ik heb een goed postsysteem met van die postvakbakjes. Kranten, tijdschriften koop ik expres nooit (kan ik moeilijk weg doen), en een anti-folder sticker op de deur. Alleen in de boekenkast liggen wel eens wat papieren. Maar alle oppervlaktes zoals aanrecht, tafels, kasten etc. die zijn leeg en stofvrij. Want daar kan ik dus echt niet tegen. Wat hier rommel geeft zijn voornamelijk wasgoed en speelgoed. Dat slingert beiden het hele huis door. Dat oogt ook heel snel rommelig, terwijl ik het wel heel snel opgeruimd heb.
Beneden is t netjes maar er word geleefd. Boven zijn we nog deels aan t verbouwen dus rommelig. Maar daar komt binnen nu en paar maand verandering in.
Hier ook, de dressoirlades worden altijd een zooitje en die richt ik een paar keer per jaar weer in. Op de trap leg ik in de loop van de dag wel spullen neer die naar boven moeten, en als iemand naar boven gaat neemt ie het stapeltje mee. Maar verder niet, ik word rustig in een opgeruimd huis, en ik moet op elk moment weten waar mijn spullen liggen, word helemaal kriebel van het moeten zoeken naar de bril of sleutels of zo
Ik word onrustig van stapeltjes. Het risico van stapeltjes is dat ze steeds hoger worden als je ze niet regelmatig uitzoekt. En dat er misschien nog een stapeltje bij komt. Mijn schoonouders hebben stapels tijdschriften en zooi onder hun salontafel staan. Het staat daar helemaal vol. Ik krijg daar echt de kriebels van. Nee, hier dus geen stapeltjes. Daarentegen wel rommellades hoor. Als het maar uit het zicht is, LOL.
Mijn probleem met kastjes en lades is dat als het er een maal in verdwijnt...komt het er nooit meer uit
Hier wel stapeltjes,vooral post wat nog uitgezocht moet worden ofzo maar wel in de kast. Folders worden ook gestapeld maar dezelfde avond bekeken en dan de papierbak in.
Op dit moment is het best chaotisch in huis met veel stapeltjes en bakjes. Maar ben dan ook druk aan het opruimen. We wonen hier nu iets meer daneen jaar en in de tussentijd ook nog een kleine man erbij gekregen dus heb nog geen tijd gehad om het huis echt "handig" in te delen. Daarbij ook veel spullen van de kleine man erbij. Maar mijn huis zal nooit een vt-wonen huis worden hoor. Wel hou ik er van als de spullen die ik echt langer niet gebruik in bakken of kasten en uit het zicht zijn. Maar ik heb wel leukere dingen te doen als de hele dag opruimen
Ik ben overigens opgevoed met stapeltjes. Eten aan de salontafel omdat de ethiek altijd helemaal vol lag met stapeltjes, stapeltjes naast de bank, naast de tv en waar ook maar een klein beetje ruimte was. Zelfs op de trap. Schoonouders hebben ook stapeltjes, veel bekeken tijdschriften liggen onder de glazen salontafel enzo. Maar wel netjes geordend. Totaal niet chaotisch, hun hele huis is ook piekfijn in orde. De definitie van stapeltjes verschilt dus nogal in mijn ogen.
geen stapeltjes kan ik echt niet tegen en krijg ik de kriebels van het is hier opgeruimd en netjes en dan krijg je altijd van er moet wel geleefd worden bla bla nou dat word hier gelukkig ook alleen is het opruimen een kleine moeite
Er wordt geleefd en weer opgeruimd. We hebben vaak wel 1 klein stapeltje op de salontafel. Post of folders, maar ook deze is geordend en wordt weer opgeruimd.
Oeh ik zit tussen 2 en 3 in. Er wordt geleefd, redelijk opgeruimd, zoek regelmatig dingen uit maar er liggen ook wel stapeltjes af en toe. Hangt er ook maar net af hoe druk het is. Xxxx
Bij ons is het altijd opgeruimd, maar wel met een paar stapeltjes. De stapeltjes helpen me juist met opruimen! Komt de post, dan sorteer ik die in 3 stapeltjes; archiveren, actie ondernemen, voor mijn man om te lezen. De rest gooi ik direct weg. Als het archiveren stapeltje in de loop der tijd hoog genoeg is ga ik er rustig voor zitten. De stapeltjes liggen trouwens niet in het zicht, daar word ik kriebelig van
hier altijd geordende chaos. het hoort blijkbaar bij ons. nu de kids op school zitten wel vaker langer netjes qua speelgoed e.d. maar overal ligt wel iets en ik vind het prima. ik heb er geen last van, weet precies waar alles is en dus prima.