Hoi, Dit gedichtje kwam ik zojuist tegen ergens op een blog. Ik vond het zo'n mooi gedicht dat ik het wilde delen. Childhood Doesnt Wait (Author Unknown) I was sitting on a bench while in a nearby mall, When I noticed a young mother with two children who were small. The youngest one was whining, Pick me up, I heard him beg but the mothers face grew angry as the child clung to her leg. Dont hang on to me, she shouted as she pushed his hands away, I wish Id had the courage to go up to her and say The time will come too quickly when those little arms that tug, Wont ask for you to hold them or wont freely give a hug. The day will sneak up subtly just as it did with me, When you cant recall the last time that your child sat on your knee. Like those sacred, pre-dawn feedings when we cherished time alone Our babies grow and leave behind those special times weve known. So when your child comes to you with a book that you can share, Or asks that you would tuck him in and help him say his prayer When he comes to sit and chat or would like to take a walk, Before you answer that you cant `cause theres no time to talk Remember what all parents learn so many times too late, That years go by too quickly and that childhood doesnt wait. Take every opportunity, if one should slip away Reach hard to get it back again, dont wait another day. I watched that mother walk away her children followed near, I hope shell pick them up before her chances disappear. Veel liefs van Hamtaro
Heel mooi! Ben erg blij dat ik kan zeggen dat ik maar weinig kansen voorbij laat gaan om tijd aan Sil te besteden, al kost het me wel eens 'moeite' om me ertoe te zetten, omdat ik denk dat ik iets belangrijks te doen heb Sinds Sil echter in een extreme papa-fase zit en daardoor 90% van de tijd niks van me wil weten (hij negeert me dus ook vaak compleet), grijp ik elke kans die ik krijg om iets leuks met hem te doen...
WOW Daar zit ik dan met mijn laptop op schoot, met het goede voornemen dat dit het jaar wordt waain mijn zoontje van 2 jaar 2 mnd. leert in zijn eigen bed te slapen en te blijven slapen... Kan een moeder het ooit goed doen?
@ missmamsie: ik denk dat elke moeder het goed doet als ze haar hart volgt en datgene doet waarvan ze denkt dat het haar kind ten goede komt! Als dat voor jou is dat je kind in zijn eigen bed moet slapen (of juist niet): lekker doen! Dan doe je het toch hartstikke goed? EDIT ik denk dat dit gedicht vooral bedoeld is om mensen te herinneren aan het gehaast en het 'druk-druk-drukke leven', waar we soms onze kinderen onder laten lijden door ze weg te wuiven wanneer ze je iets willen laten zien bijv. Gewoon, kleine dingetjes. Iedere moeder kent wel het moment dat ze haast heeft, boodschappen moet halen, en ondertussen een peuter heeft die blijft gillen om die ene etalage waar ie iets gezien heeft........ Toch..? Daar gaat het om: die paar seconden tijd nemen. Denk ik, tenminste