tuurlijk kan je niet alles plannen. anders had ik mijn pnd zeker uit de planning gelaten Maar je kan wel de keuze maken voor het best mogelijke moment. Ik weet uit eigen ervaring hoe het is om een moeder te hebben die niet gelukkig is met dr leven maar dat heel goed verborgen houdt. ik heb me als kind nooit gerealiseerd hoer ze zich voelde dus in dat opzicht slaagde ze er supergoed in, maar ik heb wel altijd gemerkt al begreep ik niet waarom dat er iets anders was en dat mijn moeder toch minder vrolijk was dan anderen. Heeft me dat geschaadt? Ja, in bepaald opzicht wel want ik heb een verkeerd voorbeeld voor mijn neus gehad. Vandaar mijn keuze om te wachten toen ik merkte dat het weer niet goed ging. Maar goed, nu zit ik nog steeds in hetzelfde schuitje dus of het nou geholpen heeft.
echt heel herkenbaar. Wat een rottijd heb je achter de rug. Wij hebben iets soortgelijks meegemaakt (mijn man was er door fouten van artsen bijna niet meer geweest) en stellen ons nu dus ook de vraag of we die duik moeten wagen of toch nog een jaar moeten wachten met proberen en dat terwijl die pil 6 maanden geleden al de deur uit was . gaan we nu offtopic ?
Ik ben heel gelukkig met mijn vriend en dochtertje, heb wel schulden, daar ben ik wat minder gelukkig mee maar dat wordt hopelijk snel opgelost. Er is wel iets wat ik nog mis, en ik weet heel goed wat. Namelijk het krijgen van nog een kindje, als moeder natuur mij dit gunt, en al zou moeder natuur mij dit gunnen, zal het niet gebeuren, want mijn vriend wil het niet..
@Koekeloerie, jeetje heftig zeg!! Wij wilden in de tijd dat we net hier gingen wonen altijd 2 kindjes en dan max 2,5 jaar ertussen. Maar dat ging in de realiteit even totaal anders.. Dus ja, ik probeer wel steeds meer met de dag te leven en te denken: het komt wel goed want we hebben al zoveel doorstaan. Dus wie weet gaat onze pil eind dit jaar wel de deur uit! Er is nooit een perfect moment, alleen als jullie beide eraan toe zijn en er vrede mee kunnen hebben dat er misschien nog wat dingen spelen of onopgelost zijn dan kun je het wagen!
En dan komt het: Soms is het beter om een keuze te maken dan helemaal geen keuze. Je weet pas of je er goed aan hebt gedaan als het eenmaal gebeurt is. Waar is mijn glazen bol toch!! Echt ik zou soms zo graag even in de toekomst willen kijken.
@missyzuilen. ik ben chronische ziek, lichamelijk. ik heb een autoimmuunziekte en kan soms zelfs niet meer lopen, toch hebben wij voor kinderen gekozen. dit houd mij enorm op de been, voor hun ga je door, voor hun loop je, en weten ze dat mama soms heeft...ja tuurlijk, dat moet ook....zo leren hun er ook mee om te gaan,maar de kids zullen er geen hinder van hebben als mama een keer een slechte dag heeft. toch is mijn ziekte momenteel wel zo heftig dat een 3e echt uitgesloten is. ik mag absoluut niet meer zwanger worden omdat er 80 % kans is dat OF het kindje komt te overlijden OF ik..... en daar zitten we niet op te wachten
Als mensen aan mij vragen: "ben jij gelukkig"?.. dan kan ik daar heel moeilijk antwoord op geven, ja ben gelukkig met mijn gezin, heb 3 geweldige kids, een super lieve man en iedereen is gezond, maar mis idd ook wel wat, weet alleen nog niet wat, hoop dat ik daar wel achter ga komen, want het geeft toch een onrustig gevoel in me..
Ik ben gelukkig met mijn man en met mijn zoon, maar niet met mijzelf. Ik ben depressie gevoelig en gebruik al jaren medicatie hiervoor.
Geluk is niet een constante staat van zijn. Geluk komt in momenten.. En er kunnen alleen pieken bestaan als er ook dalen zijn[/QUOTE] Heel mooi verwoord! Zo voel ik dat ook, geluk zit hem in de kleine dingen.
Nee, ik ben niet gelukkig ondanks dat ik met de liefste man ter wereld ben getrouwd. Ik heb mijn vrolijke momenten, dat wel, maar ik ben chronisch depressief en ga door een diep dal omdat het maar niet lukt om zwanger te worden en te blijven. (Mijn man heeft helaas traag zaad.) Mijn moeder is al jaren dood en mijn vader geeft geen zak om me en dat maakt mij ook verdrietig. Hierdoor is het creëren van mijn eigen gezin extra belangrijk voor me. Het is normaal dat mensen altijd zoeken naar dat beetje extra in hun leven. Voor wie er nog nooit van gehoord heeft, lees eens over de behoeftehiërarchie van Maslow.
Yep, completely happy!! Iedereen gezond, lieve man, leuke kids, laatste onderweg. Lieve vrienden, geen contact met de hele familie maar genoeg met de belangrijkste mensen. Ik heb nooit het idee" is dit het nou?' omdat ik weet dat dit het niet is. Ik ben gelovig en dat voegt alles! toe.
Nee niet 100% in mijn relatie. Met mijn zoontje ben ik zo ontzettend gelukkig en blij dat ik hem mag krijgen.
Ik ben Gelukkig! Heb mijn familie om me heen,een hele lieve man waar ik veel van hou natuurlijk. We zijn allemaal redelijk gezond. Het enigste dat ik mis is een gezond kindje of misschien wel 2 dat zou mij noch gelukkiger maken als ik al ben.
een eerlijke en goede vraag ja en nee, ja de liefde is er en een 2de lijkt me geweldig, br ofzusje voor mij uk, dat was ook het plan. maarja daar is tijdens/door de bevalling verandering in gekomen. eerst durfden we niet meer, en toen we eindelijk de stap durfde te zetten mocht het eerst niet. en nu mag het maar weet ik niet of het verstandig is, ik heb 24 uur per dag pijn in mijn armen en handen (koude dystrofie) en ik merk nu mijn uk 2 is en wat zwaarder is geworden (voor anderen is ze nog steeds een veertje) dat ik moeite krijg met tillen, uit bed tillen wil amper. en zo zijn er meer dingen waardoor ik erg ben gaan twijfelen. kan ik het wel aan 2 kids (ook nog autoimuum ziekte waardoor ik veel moe ben) en ik vind 1 op dit moment al erg vermoeiend en zwaar. ik heb zelf besloten dat ik eerst de medicatie goed op pijl wil krijgen, kijken hoe mijn fysio/training loopt dus denk dat het pas 2012 wordt voor we gaan kijken wat gaan we nu echt doen. wat is verstandig en eerlijk moeilijk en pijnlijk, maar wel eerlijk(en de waarheid)
Niks meer aan toe te voegen, je omschrijft echt precies mijn gedachten, wat heb je het mooi neergezet!!
Betreft kinderen en relatie, 100% gelukkig. Soms heel soms verlang ik wel even naar wat meer rust. Twee kinderen, jonge springende meiden... haha. Maar over het algemeen mag ik niet klagen. Ik wordt NIET blij van spullen, maar van liefde. Dat is me zoveel meer waard. Ook wordt ik gelukkig van kleine dingen, waarderingen. Ik wordt vaak ongelukkiger van ruzie en onrecht. Er is wel eens een periode geweest dat ik ongelukkig was, maar toch heb ik geprobeerd om dat aan te pakken (dat is later ook gelukt)
Ja ben wel gelukkig met man en kids, allemaal gezond en gelukkig met elkaar. Maar ergens mis ik wel wat, ik heb soms wel eens het gevoel van is dit het nou. Ik wil meer, we hebben het er wel eens over gehad om te vertrekken uit NL en dan naar een ander land te gaan om te wonen, veel meer te zien van de wereld etc. Op dat punt heb ik het gevoel dat ik veel mis.