Nee niet altijd. En daar voel ik me dan weer schuldig over, want ik heb het goed. Maar helaas zit het in mijn hoofd niet altijd goed.
Met momenten, ben ontzettend gelukkig met mijn man en erg blij met m'n werk. Maar de rest er om heen, maakt dat ik me vaak ongelukkig, verdrietig en alleen voel.
Ik ben over het algemeen gelukkig; want... Ik heb een leuk gezond gezin, we hebben geen geldproblemen, we komen elke maand rond en sparen dan ook nog, we kunnen en doen geregeld leuke dingen, we komen niks tekort en nou ja, we hebben het gewoon heel goed. Lieve vrienden/familie/sociaal netwerk/werk/studie etc. Soms voelt het niet zo... want... We hebben een te klein huis en lopen elkaar regelmatig in de weg en het lijkt/is hier altijd rommelig omdat er gewoon geen ruimte is. Verder slaapt ons kleine mannetje in periodes verschrikkelijk (zoals afgelopen nacht) en dan voelt alles honderd keer zwaarder. Ik heb ook iets te weinig vriendinnen waar ik echt de diepte mee in kan gaan of gewoon soms even oppervlakkig spuien. Dat zijn de aspecten die hier heel erg zwaar meewegen in mijn geluksgevoel. Echterrrr, weet ik dat ik gewoon gelukkig ben over het algemeen en probeer ik er niet te zwaar aan te tillen. Alles is goed, ongeacht de kleine irritaties en minpunten. Het is het verschil tussen een 8 en een 10 op schaal 1-10 qua gelukkig zijn
Geluk is een emotie en betekent 'tevreden zijn met de huidige leefomstandigheden'. En ja dat ben ik!Ondanks de tegenslagen de afgelopen maanden kan ik zeggen dat ik tevreden ben en geniet van iedere dag die ons gegeven wordt.
Hier wel gelukkig na een ongelovelijke kut periode. Mijn man verongelukte 3 jaar geleden tijdens dienst. Thuis liep een mannetje rond van 2 en zwanger van de 2de. Werd weduwe op mijn 25ste. Had een best potje op de bank maar vond er geen fluit aan om alles te kopen wat ik wou. Nu 3 jaar later ben ik echt weer gelukkig. Ik heb 2 prachtige wondertjes. Een super lieve vriend die een topper is voor mijn kindjes. Ik heb nooit waarde gehecht aan geld. Toen ik een puber was hadden wij thuis ook niks. We kunnen goed rond komen maar o wat fijn om weer ergens voor te moeten sparen. Ik geniet van de kleinste dingen om mij heen. Mijn bloemetje op tafel bijv. Een dagje sauna of gewoon een leuke dag op de kinderboerderij met mijn kindjes. Ik heb een hoop mensen de deur gewezen in die 3 jaar maar ben gelukkiger dan ooit. Nu helemaal nu voor een kindje van ons samen gaan.
Ja meerendeels wel, ik heb een geweldige man waar ik altijd op terug kan vallen, en die mij waanzinnig gelukkig maakt en een leuke papa is. Een zoon en een dochter waar ik erg trots op ben. Een dak boven ons hoofd, schoon water, eten etc.
Ja, ik ben eigenlijk best wel gelukkig. Ik heb een leuk huis, fantastische dochter en vriend. Ook genoeg vrienden en een leuke familie. Voel me af en toe psychisch (depressief) nog niet helemaal top, maar ik kan wel zeggen dat ik gelukkig ben in het algemeen.
ja best wel. ik en mijn gezin en familie zijn gezond. dat is het belangrijkste. verder hebben we een prachtig ruim huis, kan ik op zich kopen wat ik wil zonder er minder om te eten. ( tot grenzen uiteraard) ik heb een lieve man en drie kinderen dus genoeg rijkdom. ik voel me soms wel niet lekker in mn vel maar dat ligt meer aan mn eigen.
Ja. Een mooi huis, lieve man en kind. We zijn gezond, financieel hebben we het prima, familie is gezond. Soms twijfel ik aan mezelf, kan ik daar ongelukkig van worden maar dat is meer m'n eigen.. Daar werk ik aan. Kom er vast ooit.
Bij mij wisselt het nog weleens. In principe ben ik gelukkig met wat ik momenteel heb. Maar ik hoop toch zeker dat ik het ooit nog beter voor elkaar zal hebben. Ik zou graag een leuke, lieve man tegen komen en ik hoop kinderen te mogen krijgen. Maar goed, ik ga er maar even vanuit dat dat wel goed komt. En zoals gezegd, op dit moment ben ik (meestal) gelukkig.
Ja en nee. Ik heb een prachtige huis, geweldige man en een boef van een dochter! Alles wat ik ooit heb gewild! Maar fors overgewicht, zwanger worden gaat voorlopig niet lukken, mijn handicap geeft me elk jaar meer pijn. Ik zie mijn familie niet vaak. Vaak negeer ik de negatieve dingen en dan voel ik me op een top gelukkig.
Ja ik ben gelukkig. 3 mooie gezonde kinderen een man die niet alleen mijn man is maar ook mijn maatje en waar ik heel veel mee kan lachen. Die zo ontzettend hard werkt voor ons. Een mooi huis en financieel stabiel.
Nee niet altijd. vandaag een ongelukkige dag het is me wat te veel allemaal weer aan het worden dus gelukkig nee. Door gaan JAAAAA
Het leven gaat met ups en downs, maar in het algemeen ben ik gelukkig met mijn relatie en mijn kinderen, hebben een leuk huis (die bijna helemaal naar mijn smaak is) leuk tuintje, leuk vrienden. waar ik soms wel eens een beetje ongelukkig van word is dat we financieel wel eens krap zitten maar als het goed is word dat volgend jaar anders en dat mijn man zelf uit kinderen uit een andere relatie heeft, de kinderen zelf heb ik geen moeite mee maar helaas hun moeder wel in de trant dat er altijd wel wat is bijv een rechtzaak beginnen zeuren om meer geld (maar troost me er maar mee dat er ergere exemplaren zijn) maar als ik kijk waar ik 5 jaar geleden stond (bij mijn ex was ik doodongelukkig) heb ik totaal niks te klagen
Opzich zou ik gelukkig moeten zijn. Lieve man die alles voor ons doet, zich uit de naad werkt. Een super leuk kind, een leuk huis, een mooie auto, spaargeld, beide een leuke baan. Maar toch voel ik me al weken slecht en best ongelukkig, soms gaat het een paar dagen best goed. Terwijl ik geen reden zou moeten hebben om ongelukkig te zijn. ik weet niet wat ik eraan moet doen.
Ja ik ben wel gelukkig. Een dikke 8. Ik vind het alleen moeilijk om structureel tijdgebrek te hebben voor alles wat ik wil/moet/zou moeten doen. Ik ren en sjees teveel en vind het moeilijk balans te vinden (ok, ik vind het moeilijk om de lat gewoon lager te leggen, ik wil EN een groter gezin EN een ambitieuze loopbaan EN marathons lopen EN heel goed kunnen haken EN weer op celloles... en meer slapen ). Maar ik ben met m'n beste vriend getrouwd, we hebben allebei op dit moment de baan die we wilden hebben (helaas heb ik geen uitzicht op vast voorlopig), we raakten heel makkelijk zwanger toen we daaraan toe waren, onze kindjes zijn gezond en gelukkig.
Nee. Ik ben afgekeurd toen ik achttien was, toen kon ik mijn studie niet meer afmaken en ook niet werken. Daarna brak er een goede periode aan want ik leerde mijn man kennen, we kregen een relatie, gingen samenwonen en trouwen. Ik kon dan wel niet werken, maar in huis kon ik alles op mijn eigen tempo doen en we besloten dan maar vroeger aan het gezinsleven te beginnen. Nu het er op lijkt dat dat misschien ook niet voor ons is weggelegd, stort mijn wereld eigenlijk in. Op dit moment ben ik dus hartstikke ongelukkig juist.