Ik ben enorm gepest. Het begon op de basisschool toen ik het eerste meisje was dat borsten kreeg en later ook de eerste die (toen nog voor het eerst in de geschiedenis van de school) ongesteld werd. Ze noemden me dik, terwijl ik dat helemaal niet was. Dus ik begon op mijn 10e al met diëten. Het feit dat mijn moeder een angststoornis heeft, was natuurlijk ook een fijne reden om nog eens extra te treiteren. Ik ontwikkelde in die tijd een flinke eetstoornis. Het treiteren werd op de MAVO nog erger. We gingen met 4 kinderen van mijn basisschool naar deze MAVO en we kwamen elk apart in één van de brugklassen terecht. Daar zat je dan tussen de kinderen die elkaar allemaal kenden. Ik was al wat schuw van de eerdere pesterijen, dus het werd er niet bepaald beter op. Het wat de vreselijkste tijd uit mijn leven. Ik ben daarna gelukkig naar een sociale opleiding gegaan waar allemaal buitenbeentjes zaten, die misschien wel meer dan een ander gemotiveerd waren om andere mensen te helpen. Daar vond ik acceptatie en leuke, aparte mensen die me namen zoals ik was. Toch word ik nog altijd achtervolgd door gevoelens van minderwaardigheid. En ik ben bijna 40. Mijn eetstoornis heb ik zelf overwonnen, het gewicht van al die jaren hangt er helaas nog altijd aan. het is best pijnlijk om aan mijn lichaam te zien, hoeveel verdriet en eenzaamheid ik heb weggegeten. Anyway: mijn dochtertje maakt dat ik tegenwoordig dingen doe die ik anders NOOIT zou doen, zoals me in badpak hijsen en met haar naar babyzwemmen gaan. Ik voel de prikkende ogen wel, hoor, maar groter dan mijn angst en schaamte is het gevoel, dat ik háár wil meegeven dat je goed bent zoals je bent. Dat mensen die anders zijn niet minder of slechter zijn dan jij en dat diversiteit juist iets geweldigs is. Ik zeg altijd maar: niemand is perfect, maar we zijn allemaal volmaakt. Op die manier hoop ik haar te wapenen tegen pesters én ervoor te zorgen dat ze niemand ooit het verdriet aandoet, wat mij is aangedaan. Ik hoop ook dat ik ze het besef kan bijbrengen, dat pesten uiteindelijk alleen maar een uiting van zwakte is, want kennelijk is dat voor pesters de enige wijze om een goed gevoel over zichzelf te krijgen... Want ik heb zelf dus nooit gepest.
Weet je dat ik het nog nooit zo bekeken heb... ik ben jarenlang gepest vanwege mn spierziekte, luizen en een bril.. heeft me heel vee lgedaan waaronder inderdaad ook eten... Nu met mn dochtertje durf ik alleen op het balkon in mn bikini/badpak te zitten maar zwemmen vind ik heel moeilijk.. Maar nu jij dit zo zegt.. Misschien moet ik het er binnekort maar eens op wagen..
Het pesten is begonnen toen mijn ouders verhuisden naar een ander dorp en ik daar bij de basisschool in groep 3 begon. Ik was toen al te zwaar en dat is met de jaren alleen maar meer geworden, mede omdat ik het weg ging eten. Toen ik naar de middelbare school ging, ging het pesten dan dus ook gewoon door. Vervolgens ging ik naar de hogeschool en daar ging het pesten over in structureel negeren. Ik hoorde nergens bij en werd ook niet betrokken bij de klas, zelfs niet als we in projectvorm iets moesten doen. Het heeft mij dusdanig gevormd dat ik weinig zelfvertrouwen heb, me op het werk ook het liefst onzichtbaar maak en op feestjes altijd blij ben dat ik mijn man bij heb omdat ik gewoon geen contact met anderen kan maken.
Ik ben ook vanaf de basisschool tot mijn examenjaar gepest. Op verschillende scholen,door verschillende mensen. Van uitschelden tot schoppen en slaan. In mijn examenjaar heb ik een "spreekbeurt"moeten doen,die heb ik gehouden over pesten. Heb toen mijn hele verhaal gedaan aan mijn klasgenoten,waaronder ook pesters. Vlak voor mijn spreekbeurt ben ik heel veel met zelfmoord in mijn hoofd bezig geweest. Dat ook verteld op die spreekbeurt,uiteindelijk huilend de klas uit gerend.. Toen ik later terug kwam,was iedereen stil en zagen ze volgens mij ineens het effect wat pesten kan hebben.. Sinds die tijd is het minder geworden. Een paar jaar later ben ik 35 kilo afgevallen,daardoor kreeg ik zelfvertrouwen en sta weer sterker in mijn schoenen.. Ik heb dus zelf ook niet gepest,ik zou het niet kunnen.. Als ik het zo terug lees..best heftig,eerste keer dat ik het zo beknopt op "papier"zet..
Op de middelbare school zat ik de 1e twee jaar bij een paar nare meiden in de klas, die behoorlijk konden treiteren, heel kinderachtig. Ik heb me er echter nooit iets van aangetrokken en ben altijd gewoon mijn gangetje gegaan. Achteraf was het pure jaloezie van ze, ik denk door hun eigen onzekerheid om mijn zelfverzekerdheid. Hoewel ik ze nooit mijn leven heb laten beïnvloeden, gaan mijn haren wel nog steeds overeind staan als ik een van hen tegenkom... Zelf gepest heb ik niet, dat vind ik zo ontzettend laag... Maar er was wel een meisje op het mbo dat altijd uit haar neus at, daar heb ik weleens opmerkingen over gemaakt. Zij zal het misschien als pesten gezien hebben, maar het was gewoon verschrikkelijk smerig. Ik heb weleens aan haar gevraagd waarom ze het deed, maar ze ontkende het dan gewoon keihard, terwijl ik het haar net nog had zien doen!
Ik heb zelf echt nooit gepest, heb er een hekel aan! Mijn zusje wel, daar was ik op den duurt klaar mee. Die kwam in de pauzes vaak huilend naar me toe. Toen ik voor haar op kwam, door mijn bek open te trekken - werden we beiden naar de juf gestuurd. Eenmaal terug in de klas, kreeg ik te horen dat ik en mijn zusje gewoon aandacht aan het trekken waren met de dood van onze vader ( die was toen net 6 maanden dood.. ) En dat hebben ze geweten. Heb een woedeuitbarsting gehad en sindsdien heeft niemand meer een woord tegen mij of mijn zusje gezegd. Gelukkig ging ik naar de middelbare school en mijn zusje kon lekker van haar jeugd genieten. 2 jaar later zijn we toch verhuisd
Ik ben in groep 7 en 8 heel erg gepest. Was in groep 7 vriendinnen met iemand uit groep 8, maar kregen ruzie. Zij ging naar de 1ste en zette daar een club mensen op waarmee ze me na schooltijd of thuis opwachten.Uiteindelijk mocht ik 15 min. eerder van school naar huis om hun te ontlopen ( woonde 2 min. lopen van school ). Op een gegeven moment stonden ze met min. 30 man voor mijn deur. Blikjes, steentjes etc in de voor en achtertuin te gooien. Toen was mijn vader er klaar mee en heeft de politie gebeld. Toen ik eenmaal zelf ook naar de 1ste ging ( andere school ) is het gelukkig op gehouden. Maar ging wel die schoolperiode in met een instelling dat niets of niemand me iets kon schelen en dat als iemand me iets wilde maken diegene een knal kon krijgen. Gelukkig draaide ik in de 3de en 4de helemaal om en werd ik een brave leerling
Ik ben nooit gepest maar ben altijd heel erg opgekomen voor kinderen die gepest werden. Wat had ik toen al de schurft aan pestkinderen. Ik was de kleinste van de klas maar ik vloog gewoon grote gasten aan die iemand pesten omdat ik toen al zag wat voor zwakke kinderen dat eigenlijk waren. Had ze toen al helemaal door. Vond ze zoooo dom. Mijn dochter is ontzettend gepest op de middelbare school en toen ze er niet genoeg aan deden heb ik die kinderen gewoon bij hun lurven gegrepen. Ik vind het ook zeker wel goed dat ze op rtl4 dat programma uitzenden want misschien gaan sommige pestkinderen dan eens wat beter nadenken. Haha ik ben er echt allergisch voor zoals jullie horen.
Ik heb trouwens mijn kinderen goed ingepeperd wat pesten met een mens kan doen en dat nou eenmaal niet iedereen hetzelfde is. Ik heb gelukkig geen pestkinderen, integendeel... Als het zo zou zijn zouden ze aan mij een verkeerde moeder hebben. Maar ik heb dus serieus mee gemaakt dat ouders gewoon hun schouders ophaalden en "ook niet wisten wat ze eraan moesten doen". Dan valt mijn bek echt open tot aan mijn voeten.
Ik heb nooit echt het gevoel gehad gepest te zijn, maar er zijn wel dingen gebeurd waar ik me soms over verbaas dat het niet veel harder aangekomen is.. Ik was redelijk gezet in die periode (niet echt dik, maar wel mollig). Zo heb ik toen ik op de middelbare school zat, een keer met dierendag een kaart in de brievenbus gekregen met een grote koe erop waar iets in stond in de trant van; 'Fijne dierendag dikke koe'. Ik schrok, maar heb de kaart weggegooid en eigenlijk de hele gebeurtenis meteen heel diep weg gestopt.. Zo nu en dan denk ik er weer even aan.. Verder zo nu en dan opmerkingen gekregen, iedereen weet denk ik wel hoe gemeen pubers kunnen zijn Zo zat er eens een jongen achter me die zei dat hij het bord niet kon zien, omdat hij achter mij zat.. Zelf nooit gepest (maar ik moet helaas bekennen dat ik ook nooit heb ingegrepen als ik het zag gebeuren)