Even voor de duidelijkheid: ik ben niet gedwongen of uitgehuwelijkt door mijn ouders, maar zeer onder druk gezet door mijn expartner. En ja, heel blij dat ik uit die relatie heb kunnen stappen en nu een andere relatie heb
Niet getrouwd. En waar ik me dood aan erger is als ik praat over 'mijn vriend' mij zo vaak gevraagd wordt of hij de vader is van onze kinderen. JA!!!! Als ik zou zeggen 'mijn man' weet ik zeker dat ik die vraag niet zou krijgen, terwijl het niks zegt. GRRRR
Wij zijn 25 jaar bij elkaar en 9 jaar getrouwd, omdat ons het wel leuk leek. Er zit geen diepe betekenis aan voor ons.
Wij zijn getrouwd. Niet om religieuze redenen, en ook niet omdat het zo hoorde. Gewoon, omdat het bij ons past.
Ik ben getrouwd. Hoeft van mij niet zo nodig, maar mn man vroeg me en ik heb er ook niks op tegen. Ik heb wel mn eigen naam gehouden.
Niet getrouwd, wel al 4 jaar verloofd of zo. Ik wil op zich wel trouwen want trouwen is mooi excuus voor een groot feest, hehe. En belastingvoordeel en zo. Maar meer waarde heeft het voor mij niet. Ik noem mijn vriend ook gewoon al mijn man.
Bijna 8 jaar getrouwd. Puur uit praktisch oogpunt. Ik was hoogzwanger en het was gewoon makkelijker. We zijn op een gratis dag getrouwd, maar wel met een klein feestje thuis. En s avonds met ons twee uiteten. Als ik er op terug kijk was het een hele leuke dag.
Hoezo niet? Hij heeft mij ten huwelijk gevraagd en ik zei ja en er kwamen drie kinderen. Ik zeg niet nooit maar nu gewoon niet.
15 jaar samen, 2 kinderen, niet getrouwd. Ik zie er het nut niet zo van in. Als mn kinderen wat ouder zijn zou ik het voor hun wel leuk vinden. Als wij ooit trouwen, dan liever niet in Nederland.
Wij zijn wel getrouwd, omdat het praktisch was/is. We gingen samen een huis kopen en moesten we sowieso iets regelen op papier en we wilden graag aan kinderen beginnen. Heb altijd gezegd ik wil geen vijfde wiel aan de wagen zijn en als we kinderen krijgen prima niet getrouwd krijgen ze mijn achternaam mochten we later trouwen kan je mijn achternaam aannemen als je dat wilt en anders daarvoor trouwen dit hebben we dus besproken hoe hij het zag en hebben samen besloten om te trouwen en heb ik zijn achternaam aangenomen.
In mijn ogen ben je verloofd als je ook daadwerkelijk plannen hebt om te gaan trouwen en dus ook al dingen wil gaan regelen, Maar zo zie je maar weer. Dit is niet voor iedereen hetzelfde.
Ik zeg wel ‘mijn man’ hoor ondanks dat we niet getrouwd zijn. Ik ben toch echt te oud om nog ‘mijn vriend’ te zeggen
Hoezo te oud? Is er er een leeftijdsgrens dan ofzo?? Hij is niet mijn man, want we zijn niet getrouwd, hij is dus mijn vriend. Al ben ik 80.
Laat ik het zo zeggen; ík vind dat ík te oud ben om mijn man mijn vriend te noemen. In mijn oren klinkt dat puberaal uit mijn eigen mond. Maar als het voor jou goed voelt om je vriend je vriend te noemen is dat toch prima? Ik denk liever een beetje buiten de feiten als dat voor mij goed voelt