Ja. Ik word echt gelukkig van mijn iPhone x. Een grote tv aan de muur, een mooi auto, mooi kleding, goede make up en verzorgingsspullen, een lange warme vakantie. Maar ik veroordeel niemand op ‘spulletjes’. Of je nou miljonair of straatarm bent, een dikke Maybach hebt of een oud fordje; I don’t care. Als je een goed mens bent, dan is dat genoeg. Oh maar ik word trouwens nog wel ontzettend gelukkig van koopjes. Zo heb ik 2 jaar geleden voor 2 euro een hele mooie wollen Zara jas gekocht. In de kringloop. En ik draag ‘m in de winter elke dag met liefde en vertel iedereen dat ie maar 2 euro was
Dit. Tenzij ik zwanger ben. Met de hormonen komt ook mijn drang om allerlei leuke dingetjes te kopen weer boven. Terwijl ik daar normaal gesproken niet echt iets mee heb. Ik ben juist eerder minimalistisch. Maar nu even niet.
Ik ben wel materialistisch denk ik. Houd erg van luxe vakanties, mooie auto's en spullen die het leven comfortabel maken. Maar ik doe dat wel puur voor mezelf, omdat ik daarvan geniet, en niet voor de buitenwereld. Dat geshow voor anderen vind ik zo sneu
Helemaal eens!! Wij waren vooral echt op zoek naar een groot huis met een grote tuin. Dat ik daarvoor minstens 3 dagen moet blijven werken, vind ik helemaal prima. Werk zelfs 30 uur. Ik ben dan weer niet zo van elke telefoon de nieuwste versie of dat soort dingen. Of om de haverklap een nieuwe auto of meubels. En kleren hoeven voor mij ook niet duur te zijn. Ik koop wel weer veel kleren voor mn dochter daarentegen, maar niet veel dure merken. En als ik dat doe, altijd in de uitverkoop. Neemt niet wegdat ik weet dat er veel meer dingen belangrijker zijn dan dat mooie huis. Teveel meegemaakt om.me daar niet bewust van te zijn.
Nee, absoluut niet! Mijn man en ik vragen ons soms af waarom we nu leven en niet een paar 100 jaar geleden...! We genieten van simpele uitjes, kleding kopen we tweedehands of goedkoop en we werken samen 1 fulltime baan. Zo zijn we veel thuis en leven we een bewust en rustig gezinsleven! We love it!!
Niet in spullen nee. Ik vind het wel leuk om leuke spullen voor de kids te kopen, maar als dat niet meer zou kunnen, zou ik daar absoluut niet ongelukkig van worden. Als ik nooit meer op vakantie zou kunnen, jammer, maar dan wordt het lekker een dagje naar het bos/speeltuin/strand of iets anders wat geen geld hoeft te kosten en ik ben net zo gelukkig. Mijn vriend is trouwens wel materialistisch, zijn motto is dan ook: ‘van geld wordt je niet gelukkig, maar van spullen wel’ En ik vind het ook helemaal niet iets om je voor te schamen. Dus echt, geniet ervan
Troost je, bijna iedereen in Nederland valt onder de definitie 'materialistisch'. Dat uit zich o.a. in definitie van armoede in Nederland.
Uhm ja, ik moet eerlijk bekennen dat ik best wel materialistisch ben. En dat schrijf ik toch wel met enige schaamte. Mijn ouders hadden het vroeger niet breed en ik kan toch wel zeggen dat ik ben opgegroeid in armoede. Bijvoorbeeld nooit nieuwe kleding voor ons, maar tweedehands afdankertjes die mijn moeder kreeg van familie en kennissen. En ook daar schaamde ik me voor. Toen ik op mezelf ging wonen, was ik erg zuinig en draaide ieder dubbeltje om. Zo was ik opgegroeid. Toen ontmoette ik mijn man. Ik zeg voor de grap wel eens dat hij me heeft verpest, haha. Hij is een echte levensgenieter en geeft het geld graag uit. Bij mij kwam het omslagpunt toen we samen ons eerste huis kochten. Ik had belachelijk veel geld op mijn spaarrekening, want ik had een goede baan en met mijn zuinigheid had ik alles opgepot. Maar wat heb je aan zoveel geld op de bank? Dankzij mijn spaargeld hebben we ons veel luxe kunnen veroorloven in huis, zoals een keuken met luxe apparatuur en een comfortabele 'wellness' badkamer. En oh oh, wat genoot ik daarvan. Inmiddels zijn we verhuisd naar ons droomhuis en ook daar schuwen we geen luxe en comfort. (Ik bedoel geen overbodige 'gadgets' overigens, we houden wel van kwaliteit en duurzaamheid; niet van spullen die snel 'verouderen' of kapot gaan.) Voor mezelf vind ik het heerlijk, maar tegenover anderen (bijv. mijn ouders) schaam ik me nog wel eens voor de luxe keuzes die we maken voor bijv. onze woning, tuin, auto en vakantie. Ik moet daarbij wel aangeven dat we het ons financieel kunnen veroorloven omdat mijn man een goede baan heeft. Ik zou me er nooit voor in de schulden steken. Maar het kan, dus waarom niet? Wat heb je eraan om een hoge bankrekening te hebben? Het geld wordt steeds minder waard met de inflatie aan de ene kant en de lage rente aan de andere kant. We hebben voldoende geld op de spaarrekening voor onverwachte tegenvallers. Maar voor de rest genieten we ervan. Mochten we in de toekomst plotseling achteruitgaan qua inkomen, dan zullen we zonder problemen ons uitgavepatroon aanpassen. Het is overigens niet zo dat ik het geld 'zomaar' over de balk smijt. Het zuinige uit mijn opvoeding zit nog steeds in mij. Ik vind het heerlijk om koopjes te 'scoren', zoals kleding in de uitverkoop (het liefst 70%) of een dagje uit met entreekaartjes die ik heb gekocht met een "2 voor de prijs van 1" actie. Ook daar kan ik heel gelukkig van worden. We geven daarbij niet alleen om luxe en comfort in materiële zin, maar we geven ook om (en aan) onze medemens. We steunen bijvoorbeeld structureel meerdere goede doelen door maandelijks een vast bedrag te doneren en daarnaast geven we ook incidenteel aan bepaalde inzamelingsacties bijv. n.a.v. een ramp of aan projecten in de buurt. Ook geven we spullen weg aan mensen die het goed kunnen gebruiken (bijv. kleding die nog goed is, maar niet meer past). Dus ja - om een lang verhaal kort te maken - ik ben materialistisch. Ik geef om mooie, duurzame spullen en ik houd van luxe en comfort. Omdat het (nu) kan. Maar ik ben niet iemand die koopt om het 'hebben', ik ben juist iemand die bewuste keuzes maakt. En dat betekent dus ook dat ik soms de keuze maak om iets niet te kopen, ook al vind ik het wel mooi en heb ik er het geld voor. Een soort flexibele materialist dus.
Nee, helemaal niet zelfs. Terwijl ik wel heel blij wordt als ik echt geslaagd ben bij het winkelen (en daar hou ik normaal niet eens van), dus het klinkt heel tegenstrijdig. Maar als ik alles vandaag weg moest geven zou ik het ook zo doen, ik hecht niet of nauwelijks aan mijn spullen. Alles is voor mij vervangbaar.
Ik dacht altijd dat ik niet materialistisch was, maar het feit dat we in een mooi groot huis wonen, we 2 auto’s hebben waarvan 1 gloedjenieuw, we meerdere keren per jaar op vakantie kunnen, genoeg kunnen shoppen, uit eten gaan etc word ik wel écht heel blij van. Dus ik ben toch wel een beetje materialistisch. En ik kan ook nog eens bij de kindjes blijven voel me wel een mazzelaar daardoor.
Nee, ik ben echt totaal niet materialistisch! Ik hou niet van shoppen. Als mijn kleding nog goed is en niet uit het jaar nul, draag ik het gerust meerdere seizoenen. Nu de kinderen groter worden en hun wensen ook, ga ik daar wel deels in mee. Ook auto's, telefoons, meubels ed kunnen mij niet boeien. Als het maar functioneert. Ik werk maar 18 uur op contract, maar zou makkelijk meer kunnen werken en dus ook meer kunnen verdienen. Toch haal ik meer vreugde uit mijn vrijwilligersbaantjes en mijn tijd met de kinderen en ga ik daarom voorlopig niet meer betaald werken.
Zooooo mee eens! Wij waren denk ik de laatste van Nederland met een platte tv (nu net 2 jaar denk ik)...De vorige is wel bijna 22 jaar meegegaan...Tja, als iets het doet, vervang ik het dus gewoon niet. Mijn kleding koop ik merendeels tweedehands trouwens, ik koop maar zelden nieuw en zie er echt elke dag op en top uit en krijg héél vaak complimenten. Voor de kinderen ook, alleen is dochter op een leeftijd gekomen dat ze gezellig een dagje wil winkelen met mama, dus dan krijgt ze een paar nieuwe dingen en combineer ik het. Ik werk ook rond de 15 uur pw en dat bevalt me goed, ook ivm de kinderen. Vrijwilligerswerk voor de kerk gedaan, maar daar ben ik mee gestopt omdat het me toch teveel tijd kostte. Ik ben dik tevreden zo eigenlijk. En nee, we zijn niet rijk, verre van zelfs. Maar als ik morgen doodga kan ik hetgeen ik hier op aarde verzameld heb, toch ook niet meenemen. Ik verzamel liever prachtige herinneringen aan mijn gezin en voor mijn kinderen een gelukkige jeugd om op terug te kijken.
Dat doe ik ook. Zo verkoop ik kleding of speelgoed van de kinderen of eigenlijk alle spullen die we niet gebruiken nooit maar geef ik alles weg aan mensen die het goed kunnen gebruiken. Ook maak ik samen met mijn zoon elk jaar ruim 100 kerststukjes en daarbij maken we een klein kerstpakketje (chocolade, en wat lekkere dingetjes) en brengen deze persoonlijk rond in het bejaarden tehuis hier in de buurt. En elke bewoner die aanspreekbaar is maken we dan een praatje mee. Dit kost (financieel en qua tijd) best veel maar zo geef ik mijn kinderen mee dat geld ook leuk is als je het met anderen kunt delen!
Ik hou van mooie spullen. Maar als ik echt moest kiezen zou ik niet daarvoor kiezen. Dan kies ik liever voor tijd met de kinderen, ze worden al zo snel groot
Ik denk dat het er aan ligt met welke mensen je omgaat. Vaak zie je dit ook aan ouders of goede vrienden en dan ben je snel in dezelfde trant bezig. Nu heb ik zelf niet echt iets met materialisme maar ik ga ook zeker wel eens shoppen en geef dan eens wat uit ... al is het niet veel dan ben ik toch ook blij als ik in de auto naar huis rijd dat ik weer wat leuks heb gevonden ... Kinderen maken me gelukkig maar die staan echt niet op plaats een ... daar sta ik namelijk zelf ... ik heb gemerkt dat als ik mezelf goed behandel (met wat dan ook) het veel beter voor de omgeving is en ik anders maar een lomp mens ben met mijn humeur ...
Wat een mooie gedachte! Kost inderdaad best wat lijkt me, maar ik denk dat deze mensen er zó ontzettend blij mee zijn!
@Serafijntje ik begrijp wat je zegt over het schuldig voelen tegenover je ouders. Ik heb dat ook wel eens uitgesproken tegen mijn moeder als wij voor de derde keer in het jaar de halve wereld over vlogen voor een mooie reis. Maar zij zei toen dat ze alleen maar heel blij is dat ze over mij op dat gebied geen zorgen hoeft te maken en dat ze op afstand gewoon meegeniet van alles wat wij meemaakte. Ze zei ook nog dat ik dat wel zou snappen als ik zelf kinderen had, dat je alleen maar altijd het beste voor je kind wil. En inmiddels heb ik die kinderen... maar toch vond ik het fijn dat ze dat mij toen zei omdat ik me inderdaad wel lullig voelde daarover. Ik vraag me trouwens af of reizen in die zin onder materialisme valt. Ik zie veel mensen dat noemen maar gaat materialisme niet over het hebben van spullen?
Niet zo zeer denk ik. Ik heb niet de neiging om de mooiste en duurtste spullen te hebben. Wel moet het van kwaliteit zijn. Maar zoals mijn mob, is een samsung van 150 euro. Kan precies het zelfde als een van 700 euro. Die van 700 is wel mooier maar ik ga het niet kopen omdat het in de mode is of omdat ik het wil hebben Ik wil graag een nieuw gourmetstel. Maar eigenlijk hebben wij een goede grillplaat werkt prima dus dan doe ik het toch maar niet want dat vind ik zonde van het geld Wel ga ik graag lunchen, uit eten, dagjes weg, vakanties 3 x per jaar. Daar hecht ik meer waarde aan.