Hoi, bij mijn eerste bevalling heeft mijn kindje vastgezeten met de schouders en behoorlijk ook. Na zeer lage apgar scores is alles snel goed gegaan en we hebben nu een kerngezonde peuter. Nu mag ik bij de volgende bevalling kiezen of ik een kijzersnede wil of natuurlijk wil bevallen. Het liefst kies ik voor natuurlijk, maar ik wil nooit meer meemaken wat we bij de eerste meegemaakt hebben! Het is allemaal goedgekomen, maar het had ook anders uit kunnen pakken. De kans dat het volgende kindje weer vast komt te zitten is wel groter, omdat dit al eerder is voorgevallen. Daarnaast is mijn mans familie groot en denk ik dat dit kindje ook wel weer een flinkerd zal zijn... Kortom lastige keuze (gelukkig duurt het nog even) maar ben heel benieuwd of er meer vrouwen zijn die dit meegemaakt hebben en eventueel voor eenzelfde keuze staan/stonden. Wat zouden jullie kiezen of hebben jullie gekozen en hoe heeft dit uitgepakt?
Hoi zonnetje3, Ik herken jou verhaal helemaal en ik wil dit ook niet meer meemaken. Hier hetzelfde het was erg spannend op het einde en ze kwam blauw ter wereld. Snel onderzoek gedaan in de navelstreng etc en geen zuurstoftekort gehad en dus nu ook een gezonde peuter van bijna 2. Nu ben ik uitgerekend op 15-12-2015 en ik vind het erg spannend vanwege de vorige keer. Mijn verloskundige zei alleen dat er geen grote kans was dat ze weer vast zat (evenals de gyn en verloskundige in het ziekenhuis) ik moet wel in het ziekenhuis bevallen maar het mag gewoon met mijn eigen verloskundige dit is nagevraagd aan de gyn. Ze hebben het helemaal niet over een keizersnede gehad, persoonlijk is dit even door mijn hoofd gegaan maar ik kies hier niet voor als het überhaupt mag bij mij dan. Mijn verloskundige/gyn adviseerde mij om een andere positie aan te nemen tijdens het bevallen mocht dit lukken. Als je bijvoorbeeld op handen en knieën zit dan creëer je meer ruimte, als je gaat liggen deukt het als ware in en dan heb je dus minder ruimte. Verder letten ze erg goed op en zorgen ze dat de gyn in de buurt blijft. Hoe spannend ik het ook vind ik ga proberen die houding aan te nemen en verder te vertouwen op mijn verloskundige, zij weet van mijn angst af. Daarbij heeft de eerste de weg al wat verbreed en dat helpt ook mee. Mijn dochtertje was 51cm en 3610gram. Geen mini dus. Hoe groot jou kindje? Wat je ook kiest doe waar jij je goed bij voelt! En bespreek dit goed met je verloskundige. Jij bent nu 6,5 week? Ik hoop het je binnekort zelf te kunnen vertellen. Succes!
Dankjewel voor je reactie! Fijn om te horen wat jouw verloskundige je vertelt heeft! Ik ben inderdaad pas 6,5 week zwanger, dus ik heb nog even Het liefste zou ik ook natuurlijk bevallen hoor! En waren veel factoren die niet lekker liepen tijdens de bevalling, dus een volgende kan inderdaad heel anders gaan! Mijn kindje was 4200 gram. Lengte is niet gemeten maar wij schatten het op 53 cm (zelf thuis nog beetje gemeten). Kwam ook blauw ter wereld, maar ook snel daarna opgeknapt. Ik snap je angst helemaal, en echt stoer dat je er zo in staat! Dat hoop ik ook te kunnen tegen die tijd, want denk wel dat natuurlijke bevalling uiteindelijk fijner is. Heel veel succes met de laatste loodjes! Ben heel benieuwd of je bevalling heel anders zal verlopen!
Hier bij de eerste ook een flinke schouderdystocie, alle houdingen en kunstgrepen geprobeerd, uiteindelijk is ze geboren doordat ze haar armpje naar buiten hebben getrokken en de schoudertjes dan iets kunnen draaien. Bij ons was het advies meteen (een uur na de bevalling zegmaar): als je ooit nog weer zwanger raakt dan krijg je veel groei-echo's, en als je een groot kindje verwacht dan wordt het een primaire sectio. Dit in ieder geval niet weer! Wat voor advies je krijgt, hangt ook heel erg af van de ernst van de schouderdystocie en de oorzaken voor zover ze die na kunnen gaan. Bij ons was de eerste 9 pond, en ik woog van mezelf maar 54 kg, dus die verhouding was ook wel een beetje raar En het was een ingeleide bevalling, dat vergroot de risico's ook omdat je bekken dan minder verweekt etc (geen natuurlijke opbouw qua hormonen, je lichaam is er eigenlijk nog niet aan toe). Bij de tweede zwangerschap is de groei goed in de gaten gehouden, en uiteindelijk mochten wij zelf beslissen. We hebben voor een keizersnee gekozen, en de gyn stond daar helemaal achter. Ik ben nog steeds heeeeeel blij met die beslissing, want ik was echt doodsbang voor een herhaling van de schouderdystocie en de keizersnee viel mij heel erg mee. Je weet natuurlijk nooit hoe een natuurlijke bevalling had kunnen gaan, maar de baby was weer een dikkerd met 9,5 pond (bij 38.5 weken), dus de gynaecoloog was achteraf ook blij onze keus Advies geven is natuurlijk lastig van afstand, en ik ben geen deskundige. Maar ik zou het erg goed met je verloskundige bespreken, misschien kan die je nog details geven die je geruststellen (of juist niet, dan is het ook goed om te weten). Sterkte ermee!
Hier bleef de oudste ook met haar schouders hangen. Bij haar kwam het ook doordat ze er niet helemaal goed voor lag; gedraaid van sterrenkijker naar goede ligging, maar dus niet helemaal. Ze was ongeveer 53cm en 4350 gram, dus best flink ook. Bij de tweede vond ik het dus ook wel een beetje eng. Was van de eerste thuis bevallen en twijfelde nu aan bevallen in het ziekenhuis. Heb met mensen van de verloskamers gesproken en natuurlijk mijn eigen verloskundige(n) en die zagen eigenlijk niet zo'n probleem. Voordeel met de tweede is dat je al eens bevallen bent en dat het daardoor over het algemeen makkelijker gaat. Ik heb toen besloten om het gewoon weer thuis te gaan proberen. En dat is heel goed gegaan, dochter floepte er zo uit. En was ook weer zo'n 53 cm maar wel iets zwaarder, 4490 gram Oudste dochter was trouwens niet blauw, apgar score was niet meteen goed maar de tweede keer wel beter. Maar ze had een 'verlamd' armpje, dat in de kraamweek weer goed kwam. Toen dachten ze aan schouderdystocie, maar waarschijnlijk had ze tijdens de zwangerschap klem gezeten met haar arm. Tweede dochter was wel wat blauw, maar dat kwam doordat de navelstreng om haar nek zat.
Hier trouwens bij de tweede wel een groei echo gehad, maar toen was ze gemiddeld qua grootte. Ze is met 40+4 geboren en toen was ze dus niet zo gemiddeld, is dus flink gaan groeien toen ik met verlof ging
Wat fijn om verschillende verhalen te lezen. Eruanna, hoe lang was je herstel van de keizersnede? Mijn kindje was ook sterrenkijker, dus zeker geen optimale positie voor de bevalling. Kan bij de volgende natuurlijk helemaal anders zijn. Ga zeker met de vk alles bespreken ( nog even wachten voor we terecht kunnen)
Ik heb me gehouden aan zes weken zo min mogelijk tillen, niet fietsen en autorijden, en daarna kon ik die dingen wel aardig weer. De eerste weken zijn lastig, vooral als t je tweede is, maar qua pijn etc vond ik de keizersnee beter te doen dan mn eerste bevalling... (grote knip, maar ook gewoon de uitputting, beursheid, bekken naar de gallemiezen...). Ik denk dat dit heel erg verschilt per persoon, en ook waar je je op instelt. Ik verwachtte dat het zwaar zou zijn, maar het viel dus reuze mee. Maar als je een heel soepele bevalling "gewend" was, valt het misschien juist tegen. Groot voordeel van een geplande keizersnee t.o.v. een spoed is natuurlijk ook dat ik geen weeen had gehad, helemaal "fit" de OK op ging etc.