Ik weet niet of ik streng ben, dochter is nog niet oud genoeg om daar al een conclusie over te trekken denk ik. Heb wel wat dingen waar ik grenzen trek: - eten van haar bord op haar plateau leggen is oké, eten op de grond gooien betekent bord weg; - de huistelefoon mag ze niet pakken, na een paar keer proberen zet ik haar in een andere plaats in de kamer; - niet in de keuken tijdens het koken, doet ze dat wel dan gaat ze in de kinderstoel; - slaan o.i.d. doet ze (nog) niet bewust, maar ik geef wel altijd aan dat het niet mag; - blokkentorens omgooien die ze bouwt is oké, met ander speelgoed gooien mag niet. Laten huilen doe ik niet aan, iets wat niet mag krijgt een reactie als: nee, uitleg of niet doen, uitleg. Als ze groter is dan zal ze zelf mogen kiezen wat ze aantrekt. Ik laat haar vaak helpen met dingen en dat is dan meestal ook weer een leermoment: nee niet alle boeken hoeven uit de kast haha.
Volgens mijn oudste dochter ben ik veel te streng, want ze is echt de enige (van haar vriendinnen) die niet ‘s avonds/‘s nachts haar gsm op haar kamer mag. En laatst wist ze me te vertellen dat ze later alles compleet anders gaat doen met haar kinderen Maar zelf denk ik dat ik vooral duidelijk en consequent ben. Er mag best veel. En als iets niet mag dan leg ik mijn reden ook uit. Meestal snappen ze het dan (iig de oudste twee), al zullen ze dat nooit direct toegeven Als mijn pubers iets willen, bv met vriendinnen naar de stad oid. Dan wil ik altijd een duidelijk plan. Als het plan vaag is, of niet goed doordacht dan gebeurt het niet. Bij jongste dochter ben ik denk ik wel ‘strenger’. Maar dat is omdat ze niet goed kan omgaan met te veel ruimte. Ze heeft hele duidelijke grenzen en structuren nodig. En in discussie gaan kan ze niet aan. Ze blijft doorgaan om haar zin door te drijven, en dat heeft uiteindelijk niks meer te maken met naar elkaar luisteren. Ze raakt alleen maar meer gefrustreerd, omdat ik dan steeds moet uitleggen waarom iets niet kan. Dus die dicussies hou ik zo kort mogelijk. En zoon is een peuter, dus die heeft weer een andere handleiding. En bij ongewenst gedrag zijn er wel consequenties en het ligt dan natuurlijk aan het gedrag wat de consequentie is. Vooral bij jongste dochter is dat echt nodig, anders gaat ze onmiddellijk weer de grenzen verruimen. Dus ik denk dat ik niet alle kinderen exact hetzelfde aanpak.
Wij maken samen afspraken, en daar houden we ons meestal aan. Er moet een goede reden zijn om af te wijken. Dl heeft zelf ook inspraak. Als er iemand komt spelen krijgt ze wat meer ruimte bijvoorbeeld, om herrie te maken etcetera. Ze zeurt wel eens, maar niet serieus; dat neemt ze over van klasgenootjes (daar is het elke dag bij ophalen gezeur om ijs, speeltuin, onderhandelen over speelafspraakjes, etc.)
Ik ben strenger en consequenter voor mijn zoon dan voor mijn dochter. Mijn dochter heeft baat bij meebewegen, in gesprek gaan, overleggen, uitleggen, en kan omgaan met uitzonderingen. Mijn zoon heeft duidelijke en consequente grenzen nodig. Hij zoekt ze ook bewust vaker op dan zijn zus. Bij haar hielp het als dreumes/peuter prima als ik rustig zei: doe maar niet schat, straks doe je jezelf pijn/valt het/gaat het kapot etc. Ze deed het dan ook niet meer. Nooit meer. Mijn zoon is me dan al lang kwijt en hoort me niet meer. Doe reageert veel beter op een strenge NEE! En dan probeer ik met mn goeie gedrag daarna nog wel uit te leggen waarom iets niet mag maar dat hoort hij al niet meer (vaak is hij dan alweer het volgend ondeugende ding aan het doen haha). En hij is een stuk volhardender. Hij probeert daarna nog 1000x of het dan nog niet mag. O en als ik dan eens de fout maak om toch toe te geven of als ik het dan eens niet zie waardoor hij ermee wegkomt dan heb ik daar nog weken 'plezier' van natuurlijk, steeds weer proberen.
Dit is heel herkenbaar! Mijn oudste pubers vinden mij natuurlijk ook veel strenger dan alle andere ouders. Ik vind het heel belangrijk dat ze genoeg slaap krijgen ( dus niet te laat naar bed door de week en geen mobieltje op de slaapkamer), op tijd gezond eten en niet 2 avonden in het weekend op stap tot diep in de nacht. We hebben hier bepaalde regels in huis en daar is geen onderhandelingsruimte in, maar verder ben ik een vrij makkelijke moeder. Ik ben niet moeilijk als het gaat om snoepen, dingen vies maken, vriendjes over de vloer, schermtijd, enz Ik ben wel consequent; als ik dreig met straf en je doet het toch, krijg je die straf. Ik blijf niet eindeloos waarschuwen. Vooral wat dat betreft vind mijn jongere zus mij te streng. Ik vind haar juist te soft.
Nee, ik ben niet streng, maar wel consequent. Onze zoon mag van mij op de banken springen en krijgt een koekje als hij naar de koektrommel wijst en als hij zich over mijn laptop heen drapeert omdat hij aandacht wil, krijgt hij die onmiddellijk en leg ik de laptop weg. Maarrr... als ik regels stel of als ik ergens 'nee' tegen zeg, dan blijf ik daarbij. Dus gedram en gejengel heeft geen zin. En als hij gisteren de wasmachine niet mocht bedienen, dan mag dat vandaag ook niet en morgen ook niet. Hij leert door conditionering, dus het is belangrijk om consequent te zijn.
Niet streng, wel duidelijk. Ik leg vooraf de regels uit en verwacht van ze dat ze binnen die kaders blijven, doen ze dat niet dan volgt de consequentie. Soms hoor ik wel eens: goh, jij bent streng! Dan zeg ik maar: nee hoor, gewoon duidelijk. Als ik hoor wat andere kinderen mogen (of juist niet) mogen ze hier best veel. Ze mogen binnen gestelde kaders de wereld ontdekken, op hun plaat gaan en weer doorgaan. Ze mogen op bepaalde stukken vooruit fietsen, maar nooit de weg over steken (behalve de oudste, die mag inmiddels alleen). Ze hoeven hun bord niet leeg te eten, als ze genoeg hebben gehad, zal dat zo zijn. Ze hoeven de korst van hun brood niet op te eten, maar krijgen geen cracker of beschuitje als ze het laten liggen. Schijnbaar hebben ze genoeg gehad. Ze mogen modderbaden nemen, ze mogen hutten bouwen, ze mogen er een zwijnestal van maken, maar dan mogen ze ook opruimen. Ze mogen ook dank je wel zeggen als ze iets krijgen van iemand, en als ze iets willen mogen ze er om vragen (wat niet betekent dat ze het ook krijgen/mogen). Ik heb liever niet dat ze op de bank springen, maar ja, in een vlaag van over-enthousiasme wil dat nog wel eens gebeuren. In bepaalde zaken hebben ze inspraak en andere dingen moeten omdat wij denken/vinden/weten dat het goed voor ze is. Je tanden poetsen bv. Als ze met zandlaarzen door huis banjeren mogen ze hun laarzen uitdoen en hun spoor opruimen met stoffer en blik. Ze mogen dingen leuk vinden die ik afschuwelijk vind. Ik blaas niet op een fluitje en ze hoeven niet op een rijtje van groot naar klein te gaan staan. Als ik iets vraag verwacht ik een antwoord als zij iets vragen geef ik antwoord. Nee is nee en ja is ja. 'Misschien' houden ze niet van, ze willen duidelijkheid. Er wordt hier weinig gezeurd/gedramd, alleen de oudste heeft nog wel eens moeite met de warme maaltijd (wij weten waarom). Verder hangt ons huis vol met dagplanningen, schema's en routines. Ik moet me aan veel afspraken houden wil ik dat de boel niet in de soep loopt, (dus soms is het ook een reminder voor mezelf) en wil ik geen extra werk, moeten de afspraken altijd nageleefd worden. Een keer ja, terwijl het normaal nee is, kost me een week, tenzij ik die ene ja vooraf goed bespreekbaar maak. Dus nee, ik vind mezelf niet streng.
Ik denk wel dat veel mensen mij streng vinden. Paar voorbeelden: - kinderen mogen niet elke dag snoep /koek - drinken altijd water, met uitzondering iets anders - ze moeten helpen in het huishouden. 4 jarige bijvoorbeeld moet zichzelf aankleden, pyjama opruimen, kleding in wasmand doen, eigen speelgoed opruimen, vaat in vaatwasser. Twee jarige kan kleding in was mand doen en als hij wil helpt hij graag met de vaatwasser en wasmachine - ik ben wel van het praten en uitleggen en vind hun mening er ook zeker toe doen. Maar soms zijn er gewoon regels waar ze zich aan moeten houden, klaar. Verder vind ik liefde en geborgenheid heel belangrijk. Ik geloof ook echt dat kinderen op hun eigen tempo zich losmaken van hun ouders. Ik heb me ook nooit druk kunnen maken over de hoeveelheid nachtvoedingen of als ze 's nachts liever bij mama en papa in bed slapen. Ik slaap namelijk ook liever niet alleen
Valt volgens mij wel mee Ik stuur wat bij, maar ik hoef ook nog niet echt streng te zien, daarvoor is hij nog te jong denk ik. Wel merk ik langzamerhand dat hij snapt dat bepaalde dingen niet mogen. Zo hangt hij niet meer in de gordijnen en trekt niet meer alles uit de kast...daarvoor heb ik niet streng hoeven zijn, dus voor nu werkt de vriendelijk/speelse manier van corrigeren ook nog. Hoe het straks gaat zijn als hij ouder wordt weet ik natuurlijk niet...
Geen idee, ik denk dat ik half half ben. Een aantal dingen mag gewoon niet zoals gillen/schreeuwen/huilen buiten( ook binnen niet maar gebeurd het buiten is het direct naar binnen), drinken hoofdzakelijk water en zuivel, ochtend en middag even tv kijken, max 3 kwartier gemiddeld, slaan/schoppen mag niet, eigen bed slapen behalve als ze ziek is, dan lig ik meestal naast haar met een matras, niet uit bed komen voordat wij dat zeggen, niet op de bank eten behalve met patat eten. Dit is een greep van de dingen waar ik wel streng in ben. Verder ben ik heel makkelijk, spelen met water/zand geen probleem, vies worden hoort er bij, iets later naar bed mits schappelijk ook geen punt het hangt ergens tussen 7.30 en 20.00. daarnaast is het vallen en opstaan en hoop ik dat ze leert van haar '' fouten'' en geef haar ook de ruimte tot veilige hoogte natuurlijk. Wil je in je luier lopen buiten prima, als je het koud krijgt hoor ik het wel. Ow en ik was totaal niet streng in de speen waar ik een topic over geopend heb, maar daar ben ik mee bezig