Hier ben ik gevraagd. Kende hem nog niet lang, en het was ineens: Ik wil wel trouwen, jij ook wel, toch?
Ik heb hier een leuk filmpje voor jullie met een heel mooi- romantisch huwelijksaanzoek. Huwelijksaanzoek in de bioscoop - YouTube
Ik ben ook gevraagd, eindelijk na jaren zeuren en hinten, vorig jaar op mijn verjaardag. 7 juli gaan we trouwen. Mijn vriend wilde mij per se vragen, had ook al aangegeven dat ik hem wel wilde vragen maar dat wilde hij echt niet. Hij zou het doen! Het was even wachten, maar dan heb je ook wel wat...
Ik wil erg graag trouwen. Of op zijn minst gevraagd worden en heb dan ook al een jaar dat ik aan het zeuren ben. Helaas werkt dat averechts en ben ik ermee gestopt. Hij zegt me wel te gaan vragen. Ik geeft hem nog 1 kans in mei dan zijn we 7 jaar samen. Als hij me dan niet heeft gevraagd ga ik voor hem wat bedenken dat ik hem vraag want ik ben het wachten ook zat haha. Hij wil wel trouwen/verloofd zijn maar hij wil die stap niet zetten om mij te vragen omdat hij het wel op een beetje een bijzondere manier wil doen terwijl hij a romantisch is haha. Dus ik ben benieuwd in mei anders ga ik een verassing bedenken. We hebben wel al geregistreerd partnerschap en sommige zien dat ook als een soort van trouwen maar ik absoluut niet en t smaakt naar meer haha.
Ik ben ook gevraagd en heb er niet eens lang voor moeten zeuren. Ik heb hem wel héél goed duidelijk gemaakt dat ik eerste wilde trouwen voordat er uberhaupt kindjes zouden komen... Hij heeft me gevraagd in een restaurantje in Parijs. Ik moest perse een nagerecht van hem nemen terwijl ik eigenlijk niet wilde en toen die er eindelijk was en ik wilde gaan eten mocht het niet.... Hij moest eerst nog wat vragen....
Ik ben vreselijk ouderwets. Yup. Dus ik ben ten huwelijk gevraagd. Op het hoogste en meest bijzondere puntje in Athene, Lofos Likavittos. Dat is een berg recht tegenover het Akropolis. Met een kerkje erop. Bij dat kerkje in het schemer is ie op zijn knieen gegaan .
Haha goed om te lezen dat wij niet de enige zijn die 'het gewoon besloten hebben' Wij waren (heel romantisch, dat dan wel weer) aan het wandelen in de duinen en zijn bij een meertje gaan zitten praten. We hebben altijd gezegd, met 2,5 jaar bij elkaar zijn, gaan samenwonen, met 5 jaar trouwen. Die 5 jaar kwam op een gegeven moment dichterbij dus toen was het, ja, we gaan het gewoon doen. Uiteindelijk in september getrouwd, januari er na waren we 5 jaar bij elkaar, maar trouwen in januari zagen we niet zitten.
Mijn man heeft mij gevraagd. Of nou ja, gevraagd, gemaild. Hij had me een e-card gestuurd via mail, een heel romantische, met een superlieve romantische tekst, voor zijn doen. Daarin vroeg ie me dus ten huwelijk. Toen ie thuiskwam van zijn werk vroeg ik of ie het meende, en hij was een beetje beledigd dat ik dat zelfs nog dacht. Daarna heb ik hem een hele dikke kus gegeven en uiteraard ja gezegd.
Ik ben gevraagd door mijn ventje en mooier kon het voor mij niet dus ben er helemaal happy mee de manier waarop en kijk super fijn op die dag terug!
Wij hebben het eigenlijk gewoon samen besloten. Jaren terug al eens besproken dat we wel graag ooit wilde trouwen, en toen uiteindelijk gewacht tot we het ook daadwerkelijk konden betalen (klein detail ).
Ik ben door mijn man gevraagd. Totaal onverwachts, toen we nog net geen 6 maanden samen waren. Heel snel ja... maar hij zei: ik wist gewoon met haar wil ik trouwen. En dat gevoel had ik gelukkig ook. We zijn getrouwd toen we 2 jaar samen waren... En nu ruim 9 maanden getrouwd.
Ik ben gevraagd door mijn man. Nu hebben we geregistreerd partnerschap, maar als we meer geld hebben, gaan we nog voor het echie!
We hadden het er wel eens over gehad, hij zou mij moeten vragen en we zouden dat privé doen, dus niet en public....ik heb hem dus gevraagd, in de hotelbar Was tijdens een vriendenuitje, wat begon als een geintje werd al gauw serieus en de 1-2 misschien 3 wijntjes hebben ook wel wat geholpen. De ober zette twee barkrukken neer, ging tussen ons in staan met een kaars en toen ben ik letterlijk door m'n knieën gegaan...thuisgekomen besloten dat dit het enige en echte aanzoek zou zijn en we zijn vorig jaar september getrouwd
Ondanks dat hij wist dat ik zo'n papiertje niet belangrijk vind, heeft hij toch de 11e van deze maand de sprong gewaagd. Ik ben dus gevraagd, tot 6 keer toe achter elkaar omdat de lieve schat niet kon geloven dat ik JA zei.
Hij heeft mij eerst gevraagd, toen kwam er wat tussen, en toen dat geregeld was heb ik hem gevraagd. Dus hier allebei een keer hahaha
Ik heb hem gevraagd... Ik wilde graag trouwen en hij wist dat, maar van hem hoefde het niet persee... Toen we begin 2008 begonnen met onze kinderwens, bleek dat niet vanzelf te gaan...ruim een jaar lang stond alleen maar in het teken van zwanger worden en later dus ziekenhuizen en ICSI-behandelingen... Ik wilde graag iets om naar uit te kunnen kijken en mee bezig te kunnen zijn. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hem ten huwelijk gevraagd... Heb 7 kaartjes geschreven met op elke kaart 1 woord...(lieve/R/wil/je/met/me/trouwen) Toen een briefje gemaakt dat het serieus was en dat hij de kaarten moest volgen en lezen...die aan de halsband van de hond vastgemaakt en zodra hij uit de auto stapte de hond naar buiten gestuurd. Ik zag dat hij die brief las, hij kwam naar binnen en ik hoorde hem naar boven stommelen. De laatste enveloppe had ik zelf in de hand en ik had allemaal waxinelichtjes op onze slaapkamer aangedaan. Hij kwam binnen en ik gaf hem de laatste enveloppe...toen vroeg hij heel zachtjes: wat is dit allemaal joh? Toen legde ik hem uit dat we de laatste tijd zoveel verdriet hadden gehad en dat ik nu graag iets wilde waar we naar uit konden kijken...toen moest hij huilen...en ik dus ook! (nu weer, god, die hormonen ook!) Ben op mijn knieën gegaan, ring gepakt en officieel gevraagd of hij met me wilde trouwen! En dat wilde hij! Ik heb hem op 24 juni 2009 ten huwelijk gevraagd en op 4 juni 2010 zijn we getrouwd EN was ik 18 weken zwanger dmv de 3e ICSI-behandeling!!! Dus het was een dag om nooit te vergeten! Zo...wat een verhaal...sorry!