Ja wel verdoofd beide keren. (klein scheurtje van een paar mm) Alleen de 1e keer alles gewoon gevoeld, van de steek met de naald tot het draadje wat erdoorheen ging (auw!!) maar de 2e keer een veel betere en vooral geduldige persoon gehad die na het verdoven wat meer de tijd nam om het in te laten werken. En zelfs toen nog een 1 zijde pijnlijk. Zonder verdoving lijkt me trouwens een hele pijnlijke aangelegenheid!
Ben 2 keer in het ziekenhuis bevallen en beiden keren zonder verdoving gehecht. Bij de eerste 8 hechtingen ofzo en bij de 2de maar 3. Vond het ook nietzo lekker moet ik zeggen...
Ja, ik had vrees. Het lukte ook niet. Na 3 maanden ben ik terug naar een gyn gegaan om te kijken of er iets aan de hand was. Het bleek dat een deel van het littekenweefsel de ingang bedekte, waardoor penetratie onmogelijk was. En mijn vriend maar volhouden dat het tussen m'n oren zat, blijkbaar niet dus. Het is uiteindelijk opgelost met een operatie onder narcose. De herstelperiode was net zo pijnlijk als na de bevalling. Seks durfde ik na een maand pas weer, maar het ging niet van een leien dakje. Echt genieten ervan lukte pas na een jaar.
Ik ben bij de oudste naar voren uitgescheurd.. auch... Ze sprayde wat verdovende spray omdat een gewone verdoving daar niet kon oid. Vre-se-lijk! De inwendige hechtingen zijn wel gewoon verdoofd volgens mij, waren er maar een paar. Bij de tweede gelukkig geen hechtingen.
Met het hechten was het nog verdoofd door de spuit die ik kreeg toen de vk ging knippen. Maar jammer genoeg kunnen ze niet alles verdoven down under.....Het hechten vond ik erger dan de bevalling zelf. Is ook het enige moment geweest dat ik heb gevloekt.
Ik ben wel verdoofd. Maar alsnog vond ik het hechten pijn doen. Gelukkig duurde het niet lang, en had ik mijn baby om me af te leiden.
Ik had geen ruggenprik aangezien ik totaal in paniek ga als ik een naald zie, kreeg lustgas (woon in Zweden) en ze sprayde iets erover toen ze deden hechten. Ze wouden me er wel een naald in zetten, maar aangezien ik al paniek begon te krijgen bij het horen wat ze wouden doen hebben ze dat niet gedaan.
Ik ben bij de tweede niet verdoofd, kreeg 1 inwendige hechting. Was prima te doen. Ik denk dat de verdoving meer pijn had gedaan.
Bij de oudste had ik een totaalruptuur, en ben dus onder narcose gehecht. Ik ben daar vrij goed van genezen, en was voor de tweede bevalling erg bang voor het eventuele hechten. Ik wilde dat dit na het totaalruptuur goed zou gebeuren. Dus tegen de Vk gezegd dat ik perse een verdoving wilde krijgen bij het hechten. Haar antwoord was.. 'Tuurlijk, we leven niet meer in de middeleeuwen..'. Kwam voor mij dus over dat je altijd verdoofd wordt. Bij de tweede op de verloskamer gehecht door de gyn (ivm subtotaalruptuur). En een verdoving gekregen. Deze werkte niet geheel, is schijnbaar toch wel lastig daar..
De eerste bevalling had ik een flinke knip, omdat ook de placenta niet meekwam moest ik toch naar de ok en hebben ze daar met een ruggenprik gehecht en de placenta verwijderd. De tweede keer was ik gescheurd en zonder verdoving gehecht. Ik vond het wel een gemene brandende pijn, maar gelukkig had ik toen de afleiding van een gezonde dochter aan de borst.
De eerste bevalling een knip met verdoving en ruggenprik dus niets van gemerkt. Tweede bevalling 3 hechtingkjes nodig (2 uitwendig en 1 inwendig) en ben verdoofd met een ijskoude spray. Brandde een klein beetje maar was zo high van de endorfine die mijn lichaam had aangemaakt dat ik pas kon uitbrengen dat het een beetje brandde (of eigenlijk meer heel koud was) toen ze met de laatste hechting bezig was...
Ik ben thuis bevallen en was ook uitgescheurd.. VK had me eerst verdooft (dit was erg ongemakkelijk en pijnlijk) maar het hechten zelf heb ik niets van gevoeld alleen een beetje getrek. Wat vreemd dat er bij jou geen verdoving is gebruikt??
Thuis bevallen en geknipt (omdat ik dreigde te scheuren).. daarna keurig verdoofd en gehecht door de vk. Apart dat je geen verdoving had hoor!