Dat zeg ik ook wel eens... maar eigenlijk meen ik het niet. Ik wil namelijk wel degelijk dat iedereen mij aardig vindt. Wat is dat toch? grrr
Ik was ook een makkelijk doelwit vroeger. Had een rare achternaam en een moeder met overgewicht die veel op school deed. Op de basisschool gepest door 2 meiden. 1 daarvan kwam mee naar de middelbare in de eerste, dus daar ook licht gepest. In de 2e over gegaan naar een andere klas en toen was het meeste pesten wel over. Maar de schade? Die zal ik altijd bij me dragen. Heb er een heleboel aan overgehouden, onder andere een sociale fobie. Zelfvertrouwen heb ik niet en mn zelfbeeld staat in de min.
Ik ben alleen op de basisschool twee jaartjes gepest, ik kwam net in nederland wonen en had nogal een accent! Dus ik was "die buitenlander".... veel heeft het mij niet gedaan daarentegen, het stimuleerde mij alleen maar om de Nederlandse taal nog beter onder de knie te krijgen! Eenmaal op de middelbare school, hoorde ik al snel bij de zogenaamde "popie jopies". Ik werd toen niet gepest, maar mensen in mijn clubje deden het wel bij , in hun ogen , de grootste nerds! Vreselijk vondt ik dat , en dat deed me al gauw het besluit nemen om niet meer in dat clubje te willen zijn! Ik ging afwisselend om met de "nerds" en de "popie jopies". In het begin kreeg ik scheve ogen van iedereen op school omdat ik me zo neutraal opstelde....maar later leidde het er wel toe dat er veel meiden niet meer gepest werden! Ik kan er niet tegen als iemand wordt gepest! Als ik dat nu ook zie gebeuren op straat of waar dan ook dan zorg ik wel dat het op dat moment ophoudt. Mensen kunnen zo vreselijk uit de hoek komen met uitspraken, en het lijkt tegenwoordig allemaal nog erger te zijn geworden!
ja best wel overal waar ik met haar heen ga ben ik al bang dat ik weer wat te horen krijg speeltuin zwembad enz en het begon eigenlijk al gelijk na der geboorte als ik met haar rond liep in de stad mensen fluisteren achter je rug net dat je het kunt horen als je ergens wat gaat drinken of ze keken in de kinderwagen en ze schrokken en begon dan erg dramatisch te doen sorry heb het er zelf nog veel moeite mee ik hou veel van haar hoor maar ben nu al erg bang hoe dat strax gaat op school
Heel herkenbaar. Maar wat zo raar is...dit is hoe JIJ jezelf bekijkt, omdat jij je eigen verleden kent. Maar je omgeving ziet jou helemaal niet zo, want zij kennen alleen de Bluesky die je nu bent. Toen ik dat ging beseffen kon ik beter afstand nemen van dat kleine meisje in mij. Ik wil niet mijn hele leven slachtoffer blijven, ik wil overnieuw beginnen. En dat kan ook, omdat ik nu een heel ander leven leid met andere mensen om me heen. Oké, sommige dingen zijn zo ingesleten dat ze er nooit uit zullen gaan (zoals die angst om voor groepen te spreken), maar veel negatieve dingen uit mijn verleden heb ik wel kunnen ombuigen in iets positiefs. Inderdaad wat jij zegt...dat pesten was niet leuk, maar daardoor was je nooit de persoon geworden die je nu bent. Door het pesten heb ik nu wel veel zelfkennis, ik ben sterk, ik heb levenservaring, en ik kan me goed inleven in andere mensen. Die dingen had ik anders misschien niet gehad.
hier eigenlijk vanaf groep 3 tot aan de 3e van het middelbaar onderwijs gepest. waarom weet ik nu nog steeds niet eens.ik was niet anders als de rest ik deed normaal en toch moesten ze mij hebben.ik zou toch wel eens willen weten waarom ik het mikpunt was. ze hebben mij meerdere malen kneuzingen geschopt met gym kauwgum in mijn haren.zelf een keer een bot in mijn hand kapot geslagen. dit is op gehouden doordat ik de leider van de groep die mij op een gegeven moment een schop gaf in de hal.een dusdanige klap heb gegeven dat ik zijn kaak uit fatsoen heb geslagen.sinds dien hebben ze me nooit meer gepest. ik ben niet blij met mijn verleden.ik ben erg onzeker en bang aan gelegt.als iemand mij een klopje op mijn schouder wil geven duik ik helemaal in mekaar van angst.ik ben ook erg onzeker als het gaat over mijn uiterlijk en ben ik wel goed voor de buiten wereld. de littekens zullen altijd blijven en zullen lichter worden maar nooit helemaal vervagen.
Hier nog één. Als ik dit tegen mensen vertel is de reactie altijd; 'Jij?', ja, ik ja. De reden waarom de reactie zo is. is omdat ik tegenwoordig heel erg zelfverzekerd overkom maar dit absoluut niet ben. Op mijn werk, bij vrienden, op feestjes, het maakt niet uit waar ik ben, ik denk altijd dat het over mij gaat of dat ze het net over mij gehad hebben, mijn zelfvertrouwen is ver te zoeken. Sterker nog, dit heb ik gewoon helemaal niet, heb er ook voor bij een psycholoog gelopen maar het zit zo diep dat het niet weg te halen is. En waarom? Geen idee, ik ben gepest van mijn 7e tot mijn 16e en ik schaamde mj er zo voor dat ik het tegen niemand durfde te vertellen. Net wat ik zeg, als ik het nu tegen mensen zeg, snappen ze het niet omdat die mensen vinden dat ik een knappe, aantrekkelijke, leuke en humoristische vrouw ben, maar wat zij niet zien is dat het maar een masker is. Op mijn werk wordt ik continue weggepest, zelfs nu in mijn proeftijd ben ik weer het haasje, ik denk dat ik het afroep ofzo? geen idee. En hey, ik wil helemaal niet zielig gevonden worden, ik kan er zelf prima mee leven en het heeft mij gemaakt tot wie ik vandaag de dag ben, maar zelfvertrouwen? Nee, dat ken ik niet. Jammer. Komop meiden, we komen er wel! Liefs, Fem
Ik ben gepets vanaf groep 6 tot aan de 2e klas, ben toen onder begeleding geweest en zelfs traingen voormezelf op te komen, dat is gelukkig goed gekomen, laat me nu niet meer op de kop zitten, en 1 lerares in groep 7 en 8 die had ook de pik op mij met als gevolg dat ik half jaar achterstand liep.
Hey dames, Ik kan GELUKKIG niet uit ervaring meepraten, maar ik wil wel even zeggen dat ik dit soort verhalen altijd zó shocking vind! Mijn vader is altijd directeur van een basisschool geweest, en 'dus' was ik veel op school, kende ik iedereen en kende iedereen mij. Ik heb vroeger altijd veel gehoord over het leed wat schuilging achter de pesterijen, omdat mijn vader daar als directeur altijd oplossingen in wilde zoeken. Ik weet me 1 keer een dag te herinneren dat ik iemand gepest heb (de rest van mijn studie ben ik echt altijd een allemansvriend geweest), en ik krijg nu nóg buikpijn als ik daar aan terugdenk, hoewel het écht om kinderlijk plagen ging en zéker niet om situaties zoals jullie die omschrijven. Wat ik me dus afvraag: hoe kunnen die pesters toch leven met het leed wat ze aangericht hebben vroeger? Hebben jullie die pesters nog wel eens gezien ofzo? Pffff..... ik wist dat ik pesten en de gevolgen daarvan altijd heel heftig vond, en nu ik jullie verhalen lees wordt dat alleen nog maar bevestigd. Knap hoor dames, dat jullie je er (bijna allemaa) zo goed doorheen geslagen (verkeerde metafoor) hebben! X
De pesters hebben helemaal niet in de gaten wat voor impact het heeft gehad dat ze pesten, tenminste dat is mijn ervaring... Natuurlijk zijn er een hoop meelopers, maar de "aanstichters" snappen het helemaal niet. Die denken dat het gewoon leuk is omdat de rest er zo om moet lachen... Ik heb een nichtje (inmiddels ook 35) die ook veel gepest is op school omdat ze een handicap heeft en vroeger veel geopereerd is. Zij heeft haar pesters er jaren later nog eens op aan gesproken en zij waren het eigenlijk al vergeten... Ze hebben wel hun excusues aangeboden, dat was dn wel weer netjes, maar eigenljk heb je daar niet zoveel aan... @mikki77: Je hebt gelijk, hoor... Daar ben ik inmiddels wel achter... Zijn die zelfreflectie onderdelen op mijn opleiding toch nog ergens goed voor geweest... Mensen zien je vaak zo anders dan jij denkt, en ik kan steeds beter geloven dat mensen het ook menen als ze zeggen dat ik een goed mens ben. @Anabella: Ik dnek dat iedereen diep in zijn hart wil dat iederen hem/haar aardig vind. Dat is de menselijke natuur... Maar dat kan gewoon niet... Je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Het is en blijft lastig, aan de ene kant wil je er niet meer aan denken, aan de andere kamt is het een onderdeel van je leven wat je gemaakt heeft tot wat je vandaag bent. Ik denk dat als je dat beseft dat je al een heel eind bent. Je kunt het niet negeren, want het is er gewoon.. @Gina18: Ik dacht te zien dat jij 18 bent? Ik ben een stukje ouder en in mijn tijd hadden ze nog geen assertiviteitstraningen op school enzo.. Pesten was toen nog niet zo'n hot issue als het nu is... Hadden ze die maar gehad, dan was alles anders geweest.... (maar ja, dan was ik nu weer een heel ander persoon geweest) Mijn vader zei doodleuk: "dan sla je toch terug?" Ja, pa, dat moet je wel durven.. En mijn moeder vond het allemaal wel meevallen... Vind je het gek dat ik thuis niks durfdete zeggen? Gelukkig is er op de meeste scholen steeds meer aandacht voor, daar ben ik wel heel blij mee... Ik hoop echt dat ik mijn kinderen zo kan opvoeden dat ze wèl naar me toe durven te komen als er iets is... En dan beloof ik plechtig dat ik niet als een dolle stier naar school ren, om het zo mog erger te maken...
Ik werd altijd door een vast groepje gepest en daar zaten ook een paar jongens bij, een paar jaar geleden was ik aan het stappen toen ik met een golf van misselijkheid één van de jongens herkende die daar dus ook 'uit' was. Sterker nog, hij bemerkte mij op en zag mijn reactie aan voor iets anders; hij dacht dat ik hem wel zag zitten. Hij probeerde mij die avond zelfs nog te versieren . Toen ik op het eind van de avond vertelde wie ik was zag ik hem schrikken. (Ik ben namelijk heel erg veranderd qua uiterlijk) Ik moet eerlijk zeggen dat dit mij erg goed heeft gedaan, niet zo aardig dat ik hem die avond heb laten spartelen maar het gaf mij wel even een HEEL goed gevoel. Soms zie ik weleens iemand maar ze herkennen mij toch niet (en dat hoeft ook niet want daar heb ik totaal geen behoefte aan) en dan voel ik me weer gelijk 'dat meisje van 8'.
ik ben vroeger ook gepest en de laatste jaren is er nog weleens een poging gedaan tot pesten. toen ik 21 gebeurde het op een stage, later bleek het uit jaloezie te zijn en heb ik de pester erop aangesproken. daarna was het over en hebben we goed samengewerkt. (ik kon haast niet geloven dat ze jaloers was.. op mij?! pesten op latere leeftijd is vaak uit die reden is mijn ervaring) nu op de uni heb ik een klasgenote die weleens een poging heeft gedaan.. ik heb me heel vriendelijk tegen haar gedragen en dat doe ik nog steeds, van de opmerkingen die ze maakte trok ik me ook niets aan, het deed me ook echt niets. nu is dat ook over. ik ben er dus nu wel tegen bestand, ik spreek de pester gewoon aan en dat getuigt van veel kracht blijkbaar want dan houdt het op. maar ik ken het machteloze gevoel van gepest worden, het is verschrikkelijk! hoop het nooit meer mee te maken en ik hoop vurig dat mijn kinderen er nooit mee te maken zullen krijgen!
ik ben vroeger ook gepest en de laatste jaren is er nog weleens een poging gedaan tot pesten. toen ik 21 gebeurde het op een stage, later bleek het uit jaloezie te zijn en heb ik de pester erop aangesproken. daarna was het over en hebben we goed samengewerkt. (ik kon haast niet geloven dat ze jaloers was.. op mij?! pesten op latere leeftijd is vaak uit die reden is mijn ervaring) nu op de uni heb ik een klasgenote die weleens een poging heeft gedaan.. ik heb me heel vriendelijk tegen haar gedragen en dat doe ik nog steeds, van de opmerkingen die ze maakte trok ik me ook niets aan, het deed me ook echt niets. nu is dat ook over. ik ben er dus nu wel tegen bestand, ik spreek de pester gewoon aan en dat getuigt van veel kracht blijkbaar want dan houdt het op. maar ik ken het machteloze gevoel van gepest worden, het is verschrikkelijk! hoop het nooit meer mee te maken en ik hoop vurig dat mijn kinderen er nooit mee te maken zullen krijgen!
Ik ben vroeger ook gepest.. ik heb zelf van school moeten wisselen zo erg was het.. het kwam omdat ik vroeger echt heeeeeeeele erge eczeem had.. ik werd altijd het ''eczeem monster'' genoemd en kon bij niemand in de buurt komen om te spelen omdat ze dachten dat het besmettelijk was.. best klote.. en ik zie nu nog weleens die gezichten van oude klasgenoten: ze herkennen me ook amper meer zonder eczeem dus je ziet ze dan nog weleens schrikken... omdat ik zo veranderd ben
Ik denk van wel. Mijn moeder is ook behoorlijk onzeker. Of mijn moeder ook gepest is weet ik niet. Ik zeg trouwens ook vaak dat ze me niet aardig hoeven te vinden maar ook ik meen dat niet. Door het pesten en het aardig gevonden willen worden heb ik een enorme will to please. Ik had ooit een therapeute die zei: jij legt jezelf als deurmatje, mensen hoeven alleen hun voeten maar te vegen. Toen vond ik het niet leuk maar het is o zo waar. Grootste probleem daarin is 'nee' kunnen zeggen en grenzen leren stellen. Die grenzen begin ik langzaam aan te krijgen maar daar is al jarenlange therapie aan vooraf gegaan. Ik heb nu weer therapie dat begon als rouwverwerking vanwege het verlies van ons zoontje maar inmiddels is dit overgegaan in meer gerichte therapie m.b.t. mijn zelfbeeld en het grenzen stellen. Ik ben in een paar weken zo vooruit gegaan en zo veranderd dat ik weer meer vertrouwen in de toekomst ga krijgen. Het ergens goed in zijn en trots zijn heb ik ook, ja eventjes wel. Maar als mensen complimenten geven ben ik erg goed in die weer afzwakken. Maar ook daar werken we aan. Ik kan nu dankjewel zeggen na een compliment i.p.v. het meteen de grond inboren. Het gaat de goede kant op dus
Ik ben gepest van groep 5 basis school tot 4de klas middelbare school, en vervolgens 1 jaar op Verpleegkundige opleiding... dat is de reden dat ik niet meer wil studeren.
ik ben vanaf toen ik zes was tot mijn 21 gepest geweest. dus voor mij is het nog niet zolang geleden het begon in groep 2 op een of andere manier (weet nog steeds waarom ) wilden de kinderen niet met mij spelen. als ik ergens mee aan het spelen was b.v blokken werd ik door andere kinderen gewoon opzij gedrukt omdat zij er mee wilden spelen en ik moest maar weg want ik mocht niet meedoen. zo ging het een tijdje door maar vanaf groep zes werd het pesten echt met geweld gedaan, ik werd niet alleen uitgescholden maar ook werd ik elke dag inelkaar getrapt door een groepje. 2 of meer hielden mij vast en rest mocht mij dan net zo hard trappen en slaan als ze konden . toen ik op de middel bare school kwam (eerst atheneum) werdt het nog erger ik kon altijd heel goed leren had alleen maar 9ens en 10en noemde ze mij leer pikkie en zo dus deed ik mijn best niet meer en ging ik expres fouten maken , ik werd toen terug gezet nar de mavo daar werdt het nog erger ik werd door mede klasgenootjes met mijn hoofd in de wc pot geduwd ze duwden mij in de prullen bak en ook duwden ze me van de trap af . elke dag kwam ik thuis met een zwaar gekneusde pols enkel of ribben heb zelfs al eens een week thuis moeten zitten omdat ik 3 ribben gebroken had omdat ze me daar zo hard hadden getrapt. ook hebben ze me eens zo hard in mijn buik getrapt dat ik van onderen bloede ik ws ook heel erg bang dat ik hierdoor geen kinderen meer kon krijgen (gelukkig was dit niet het geval ) toen de middelbare school eindelijk over was moesten we een keuze voor een beroeps onderwijs kiezen ik wilde eigenlijk heel graag naar de spw omdat ik maatschapelijk werkster wou woren maar bijna alle meiden die bij mij in de klas zaten gingen daar heen dus koos ik voor een bakkers opleiding. p deze school ging het ongeveer een maandje goed en toen begon het pesten weer nu gelukkig niet lichaamelijk maar wel verbaal. toen ik hier mijn diploma van gehaald heb toch maar gekozen voor spw eerst een dag opleiding waar ik weer werd gepest er werden gebruikte tampons en condooms bij mij in mijn nek gegooid mijn haar werd in de brand gestoken en er werden sigaretten op mijn hand uitgedrukt (heb hier een kleine 3e graats brandwond door opgelopen) toen heb ik uiteindelijk gekozen voor een volwassen opleiding hier ging het goed. toen moest ik gaan werken. ik kreeg werk in een kinderopvang waar ik door mede collega's werd genegeerd niemand sprak tegen mij en als ik iets vroeg dan mommpelde ze wat en liepen verder ben hier dus ook niet lang gebleven ander werk werd ik elke keer meteen ontslagen omdat ik volgens hun een te afwachtende houding had maar ik durf(de ) gewoon niet meer