Ik ben het ook absoluut niet eens met die stelling.. Ik heb doordat ik dus van basisschool tot mijn eerste poging HBO gepest ben een redelijke achterstand opgelopen in sociale vaardigheden, en ik heb een heel slecht zelfbeeld en heel weinig zelfvertrouwen. Nu ben ik al jaren bezig om dat allemaal recht te trekken en gaat het ook heel erg goed al, het heeft me veel leuke dingen gekost. Zoals vriendinnen, die had ik op de middelbare school nauwelijks. Een paar op het VWO ja, dat was het. Ik vond mezelf altijd lelijk, en ik dacht dat ik gedoemd was om mijn leven alleen te blijven, want niemand vond mij leuk.. Jongens(of ze me nou kenden of niet, dus ook willekeurig in de stad!) verafschuwden mij, scholden me uit, sloegen me zonder reden(ja, dat ik lelijk was in hun ogen), en zowel jongens als meiden keken me altijd vies aan. Als er iets fout ging, dan was het ALTIJD mijn schuld, het werd gewoon op mij afgeschoven en ik moest het maar oplossen. Als ik dat niet kon, dan gingen ze naar de leraar zeggen dat ik niets deed en constant tegenwerkte etc, wat dus niet waar was... Maar ja, dat is dan dus mooi 3 tegen 1 ofzo. Nu, na heel veel werk en moeite, heb ik een grote vrienden groep en een nog grotere kennissenkring. Ik ben klets vrolijk met iedereen mee op feestjes, huppel tussen iedereen heen en weer om iedereen weer eens gesproken te hebben en ik help met het organiseren van meetings en feestjes. Verder help ik(wanneer nodig, want ik woon niet bepaald in de buurt om daadwerkelijk leiding te worden) bij het begeleiden van een scoutinggroep waar een aantal moeilijke kinderen tussen zitten. Ik doe een opleiding waarbij ik ook met mensen om moet gaan en ik veel voor groepen moet praten. Mijn vrienden helpen me enorm met mijn zelfbeeld, want die is nog steeds niet goed al gaat het al een stuk beter. Als ik vraag of ik iets goed gedaan heb krijg ik eerlijk antwoord, en vaak weten ze ook al dat die vraag komt en krijg ik vanzelf al feedback. De leraren op mijn opleiding gunnen me bij vaardigheidstoetsen de tijd om mezelf weer rustig te krijgen als ik in paniek raak, ze weten dat ik het kan en dat weet ik ook. Maar die angst, die moet ik echt onder controle krijgen. Overigens steunen mijn vrienden en klasgenoten me daar ook enorm in, door te helpen oefenen, me te overhoren en te zeggen dat ik het wel kan.
Ook ik ben vroeger mishandeld/gepest (ze noemde het een grapje) ik ben van een regulire basisschool naar een LOM school gegaan. omdat ik dus mooite heb met schrijven en rekenen. op de gewone basisschool had ik heeeeeel veel vriendjes en vriendinnetje 4 handen vol. vanaf het moment dat het bekend was dat ik naar een andere school ging werd ik gepest. en dat gepest is door gegaan tot ik vaar het voordgezetonderweis ging. de 1ste maand van me voordgezet ging goed en vreedsaam. maar algouw werd ik weer gepest en vloog ik geregeld door een ruid of kon ik me boekentas uit de koeien mest vissen. door al die pesterijen heb ik wel met de hoogste punten van de klas me examen gehaald. waar ik nu altijd nog trots op ben. in 2003 heb ik me man leren kennen en heb toen besloten weer een studi te gaan volgen. volwassenen onderwijs. nou zo volwassen waren ze niet vanaf de eerste minute zo zeg dat is een bleekscheet en weet ik veel wat ik te horen kreeg. in de 4de klas van de basis school ben ik door een groepje boven bouwers van een klimrek afgeduwd waardoor ik dus niet meer gegroeit ben(ik ben 153 klein en draag schoenmaat 40) ik heb van al me school tijd ongeveer 1,5jaar in het ziekenhuis gelegen(1,5 jaar is versprijd over 14 jaar school)
Dat pesters altijd naar lage opleidingen gaan is ook niet helemaal waar. Ben net zo goed gepest door mensen uit mijn klas op het Vwo, en sommigen haalden gewoon 10en op het gymnasium hoor.
ik zei ook VAAK niet ALTIJD ik lees hier gewoon vaak dat het pesten afgelopen was toen de pesters op de mavo bleven en de gepeste mensen naar de havo/vwo gingen. viel me gewoon op.
Bij mij begonnen de problemen met pesten op de Mavo, meteen vanaf klas 1. Op de basisschool was er geen enkel probleem maar daar zat ik in een klas met 2 meiden en 20 jongens. Ik kon (en kan) dus veel beter met jongens omgaan dan met meiden. Tja en toen kwam ik op de mavo met heel veel meiden in de klas, met roodhaar een bril met jampotglazen en een beugel tel daarbij op het feit dat ik heel makkelijk contact legde met jongens (inclusief de populaire) en het gepest begon. Terug komen van de gymles en je trui onder de modder terug vinden, regelmatig lekke banden, een jas die spoorloos verdween en etuis die ik volgekalkt met nare opmerkingen terug vond. Daardoor ging het slecht met me, vooral in de tweede klas, mijn schoolprestatie's holden achteruit, kwam huilend thuis, was vaak ziek. Uiteindelijk ben ik blijven zitten (ik schaamde me dood) maar dat is mijn geluk geweest. Daardoor bleef ik nog een jaar op de depedance zitten terwijl de rest naar het hoofdgebouw moest. Niet dat het pesten toen geheel over was maar het veranderde omdat ik in een klas kwam met meer buitenbeentjes en samen sta je toch vaak sterker. Ik was in de pauze niet meer alleen en er was altijd iemand die achter me stond. Maar de gevolgen voel je nog steeds, ik kan me vaak niet voorstellen dat mensen mij leuk vinden. Heb troost gevonden in eten en kamp dus nu met overgewicht. Maar het heeft mij ook mijn allerbeste vriendin opgeleverd, vanaf het moment dat we bij elkaar in de klas kwamen klikte het en dat is dus nu alweer zo'n 20 jaar geleden. Achteraf denk ik ook wel dat ik een makkelijke prooi was, er zat niemand van de basisschool bij mij in de klas, was dus helemaal alleen, kende niemand en durfde niet van mij af te bijten (nog niet hoor). Groetjes anita
Ik ben ruim 19 jaar gepest. Zowel op de basisschool, als op de middelbare school, als op de MBO-opleiding. Ik heb er nog steeds een enorme hinder van. Heb al verschillende therapieën gevolgd, maar dit blijft altijd pijn doen denk ik..