Ik ben erg tevreden over ons kdv. Er zijn 2 dingetjes gebeurd de afgelopen 2 jaar waar ik niet zo heel blij mee was, maar absoluut niets ergs. Toen Eva een maand of 6 was, zat ze in de wipper, een beetje jengelig. Haar speentje lag bij haar op schoot. De leidster (iemand van een andere groep die inviel en haar niet kende) zei: het speentje wil ze niet. Maar Eva had allang geen speentje meer , dus dat was niet zo gek. En ik vind het ook een beetje mijn schuld dat ik dat speentje niet uit haar bak had gehaald, lekker verwarrend natuurlijk zo. En ik vind en vond een speentje alleen om mee te slapen (en voor de zuigbehoefte/onrustig zijn tot een maand of 3/4). Maar goed niets ernstigs dus. Een andere keer kwam ik haar halen (toevallig weer die leidster ) en toen werd er gezegd dat ze huilerig was en niets wilde. Ik haalde haar uit de wipper, had ze een flinke en dunne poepluier. Ik was toen wel een beetje boos, want dat is 1 van de eerste dingen die je checkt lijkt me als een kindje huilt. Heb het de keer erna nog even aangekaart. Verder ben ik niet zo moeilijk en nu met Lisa nog minder moeilijk . Als ze haar maar naar bed brengen als ze moe is en er even bij blijven (ze spuugt snel en ik vind niet dat ze in haar spuug hoeft te slapen en ik wil ook niet dat haar pleisters daardoor losweken), verder niets bijzonders. Ik zie ze genoeg rondsjouwen daar met baby's , dus dat komt wel goed. Fijn om te weten voor mij is dat ze in ieder geval aan 1 kindje in de groep geen kind hebben: Eva . En ze hoeven Lisa voorlopig nog geen eten te geven en ze krijgen 2 uur per dag iemand van de thuiszorg voor de voedingen, die dan ook Lisa in de gaten houdt. Ik denk dat het heel makkelijk voor ze is (en even wennen ook)
Die schriftjes worden bij ons amper gebruikt. Een keer in de maand of zo schrijven ze er iets in, bijv. dat T. zo leuk met de auto's heeft gespeeld en 2 bananen heeft gegeten of zo. Ik heb al een paar keer dingen meegemaakt, waardoor ik het kdv niet zo hoog in het vaandel heb staan. Het ergste was dat mijn zoontje afgelopen zomer op een hete dag op zijn blote voetjes naar buiten is ontsnapt en daardoor de onderkant van zijn voeten heeft verbrand (dikke brandblaren erop). Daar hebben ze zich uitgebreid voor verontschuldigd en er zouden gelijk hekjes voor de deuren komen, maar afgelopen keer waren die er nog steeds niet. Verder lag er een keer vies beddengoed in zijn bed, met opgedroogde snottenbellen van een ander kind. Toevallig legde ik mijn toen nog baby zelf in bed bij het afleveren, dus heb ik er iets van gezegd. Ik weet niet of ze er wel iets aan gedaan zouden hebben als ik er niet bij was. Tijdens het WK kwam ik mijn kinderen om half 6 halen, er waren toen al veel kinderen weg en NL speelde een wedstrijd. De leidsters zaten allemaal voor de tv, mijn oudste hing een beetje verveeld in een hoekje en de jongste zat voor zich uit te staren in een kinderstoel met z'n verbrande voetjes (was toevallig net die dag gebeurd). Ik was toen zo geschrokken van dat verbrandingsgedoe, dat ik er niet veel aandacht aan besteed heb, maar achteraf vind ik het stom dat ze voetbal zaten te kijken terwijl mijn gewonde dreumesje min of meer aan zijn lot overgelaten werd in een kinderstoel. Ik heb er niets meer over gezegd, want een paar dagen later gingen we op vakantie en een maand later vind ik het ook zo wat om er nog op terug te komen. Ook geven ze de kinderen elke keer weer leverworst, terwijl ik al een paar keer heb gezegd dat ik dat liever niet heb, omdat ik het een walgelijk idee vindt om een afvalverwerkend orgaan van een varken op te eten. Helaas vinden de jongens het heerlijk, haha, dus die protesteren echt niet. Maar goed, er is hier geen alternatief, dus we zullen het er mee moeten doen.