Nee! Dat is echt het laagste wat je kunt doen in een relatie. Als het niet goed zit in een relatie moet je er samen aan werken of een punt achter zetten.
Nee, nooit gedaan. Ik kom ook maar weinig tot geen mannen tegen die interessant (en lang) genoeg zijn Mijn man is precies mijn type (ook qua uiterlijk), maar het spannende van het begin en het onbekende komt natuurlijk met hem niet meer terug. Ik zou overigens niet weten hoe ik zou reageren als mijn man vreemd zou gaan. Ligt aan de vorm en de duur denk ik. En aan welk deel ik heb bijgedragen aan het ongelukkig zijn in onze relatie. Hopelijk komt het nooit zover.
Ja. In m’n tienerjaren. Trots op: nee. Mega spijt van: nee ook niet. De verkeringen van toen waren amper een relatie te noemen en ik ben ervan overtuigd dat je vriendjes uit die tijd geen haar beter waren dan ik. Wel de aantijgingen gehad dat ik tijdens mijn eerste huwelijk vreemd ben gegaan. En ik snap zelfs nog wel waarom, maar de man in kwestie met wie ik een reboundrelatie had na dat huwelijk, daar heb ik níks mee uitgevreten terwijl mijn ex-man en ik nog samen waren. Wél begon dat voordat de scheiding was uitgesproken… Maar tja voordat je de uitspraak van een scheiding binnen hebt, ben je feitelijk al maanden uit elkaar he.
Nee, nooit vreemdgegaan en ik ben ook niet van plan dat ooit te doen. Ook al zou ik ooit verliefd worden op een ander, dan nog kan ik me niet voorstellen dat ik daar iets mee zou doen. Ik ben niet het type dat hotel de botel verliefd wordt en dat compleet m'n verstand verlies. Zelfs bij m'n man heb ik als puber ook echt nagedacht of we wel bij elkaar pasten. En zeker nu we kinderen hebben zou ik er alles aan doen om bij elkaar te blijven, omdat het ook om de toekomst van mijn kinderen gaat. Ik hoop dat ik hier niemand mee kwets, maar het lijkt me zo intens verdrietig om je kinderen maar deeltijd te kunnen zien opgroeien. Dat zou ik nooit op het spel willen zetten. Maar ik heb makkelijk praten. Mijn moeder zegt bijna iedere week wel dat ik het zo getroffen heb met mijn man (na 16 jaar nog hè), omdat hij zo goed voor mij is en mijn kinderen aan hem zo'n fijne vader hebben. Ik weet dat wij altijd op nr 1 bij hem staan. Hem zou ik nooit willen inwisselen voor een ander.
Same! Ik hoor het toevallig ook vaak van mijn moeder. En ben het er ook echt mee eens. Tuurlijk hebben we, net als elk stel, zo onze dingen en gedoetjes, maar overall vind ik écht dat ik de jackpot heb gewonnen. Het wordt alleen maar beter, op elk vlak.
Toen ik 16 of 17 was. Hij zei, toen we apart van elkaar op vakantie gingen, wie het meest kan scoren... Dat heeft hij dus verloren. En zielig doen omdat ik uiteindelijk klaar was met hem. Sukkeltje. Daarna nooit meer. Vreemdgaan vind ik echt niet kunnen. Onwijs kwetsend voor de ander. Wel een keer verliefd geworden op een ander, tijdens een relatie. Maar wel eerst de relatie beeindigd, voordat ik verder ging met die andere.
Jammer genoeg in de relatie's voor mijn huidige relatie bijna elke maal bedrogen geweest. En in mijn huidige relatie heb ik mijn echtgenoot bedrogen. Het blijft een zeer in onze relatie dat soms nog ter sprake komt maar ik hoop dat we het ooit helemaal achter ons kunnen laten. Maar relatietherapie en veel praten heeft ons toch samen doen beslissen om ervoor te blijven vechten.
Een oprechte vraag. Je weet zelf hoe het is om bedrogen te worden, waarom doe je het dan je eigen man aan?
Nee nooit vreemd gegaan. Wel eens verliefd geworden op een collega, mijn relatie verbroken en toen met hem verder gegaan. Was nog super jong toen. 21. De relatie met die collega heeft maar een klein jaar standgehouden. Hij ging vreemd
Dat vind ik wel. Mijn ex en ik zijn al heel wat maanden uit elkaar maar het duurt inmiddels al een eeuwigheid qua scheiding (voor mijn gevoel) Alles is zo goed als rond maar het ligt bij de rechter. Zowel ex als ik zeggen dat we vrijgezel zijn. Ik hou er geen rekening meer mee dat ik officieel nog getrouwd ben in elk geval
Nee. Mijn ex is wel vreemd gegaan. Ik had met hem op de basisschool in de klas gezeten, oa daardoor kende ik hem erg goed en ergens wist ik dat hij een keer vreemd zou gaan of dat de kans groot was dat dat ooit zou gebeuren. Toen ik erachter kwam was het even pijnlijk, dat was de eerste keer in mijn leven dat ik ervaarde hoe pijnlijk liefdesverdriet kon zijn. Niet eens het vreemdgaan, maar dat ik de relatie verbrak voelde zo leeg ondanks dat ik wist dat ik niet meer met hem verder wilde. Het klinkt gek maar we hebben onwijs leuke jaren gehad en ik kijk er met veel liefde op terug. We wisten -denk ik- beide dat we niet elkaars levenspartner zouden zijn en dat was oké. Ik kijk gek genoeg ook helemaal niet negatief terug naar het stukje vreemdgaan.
Nee, maar sommige dingen lopen anders dan je ooit had kunnen bedenken, het is nooit zo zwart/wit zoals hier altijd beweerd wordt.
Ik heb precies dezelfde ervaring moet ik zeggen. Ben er ook niet boos om geweest, maar meer verdrietig omdat na 3 jaar samen op die leeftijd, dat liefdesverdriet best heftig was. Maar ik heb ook altijd het gevoel gehad dat het long term niet zou gaan werken. Ik kijk er wel met een goed gevoel op terug, ondanks het einde. Was een mooie eerste liefde, veel van geleerd en een mooie tijd gehad. Hij heeft later nog geprobeerd mij terug te krijgen, maar toen was het voor mij klaar en ik had inmiddels mijn huidige man ook ontmoet en daar had ik wel meteen het gevoel bij dat het wel eens voor de lange termijn zou kunnen zijn.
Ja, aan het eind van de relatie met m’n eerste vriendje. Ik was 18 en eigenlijk niet echt verliefd. Stom stom stom, heel veel spijt.